HEDEF

27 0 0
                                    

"Ne kadarda güzeller"dedim hayranlıkla yıldızlara bakarak.
"Her gün daha güzel oluyorlar"diye devam ettim.
"Hey,durup yıldızları izlemeyi ne zaman bırakacaksın Elisa"
"Ah,pardon ba...Yani şef"Gözlerimi önümdeki tabağa çekmeye çalışıyordum ama başaramıyordum.Gözlerim sanki onlara kilitlenmişlerdi.
"Elisa,hadi!"Gözlerimi birkaç kere kırpıştırdım ama olmuyordu.Ah,rüya olamaz değil mi?Hayır,niye böyle saçma bir rüya göreyim ki.
"Elisa!İçeride onlarca kişi yemeklerini bekliyor ve sen boş konuşuyorsun"
"Çok özür dilerim şef ama gözlerimi onlardan alamıyorum!"Şef in derin nefes alışını duydum.
"Of,bu ilk değil ki kızım,ne zaman yıldızlara baksan gözlerin kilitlenip kalıyor onlara, bak böyle olmaz artık!"
Doğru söylüyordu böyle olmayacaktı...
Elimdeki bıçak yanlışlıkla elimi çizdi ve acıyla inledim.
"Elisa,iyi misin kızım?"Evet demek isterdim fakat parmağım çok acıyordu.
"Feyza!İlk yardım çantasını getir!"
"Tamam Ekrem Bey"

Feyza abla çantanın içinden kolonya ve bant çıkarıp parmağımı temizlemişti.Babam bana acınası bakışlar atıyordu ve ben bunu istemiyordum!Ben acınası bir hâlde miydim?Hayır,sadece parmağımı  çizmiştim o kadar yani...Feyza abla gitti ve babamla yalnız kaldım.
"Elisacığım,12.sınıfa başlamak istemediğin için okulu bırakıp tavuk dükkanımızda çalışmaya başladın anlıyorum,kızım başlayalı bir hafta oldu bir yerlerini kesmekten ve yıldızları izlemekten başka bişey  yapmadın.Dükkanda onlarca müşteri var ve çalışanımız az olduğu için çok hızlı hareket etmemiz gerekiyor,sen tersisin!Bu yüzden beni affet ama seni okula geri yazdırdım."
"Baba hayır ya!O okula geri dönmek istemiyorum.Hem sınıfta tek ben değil herkes bir işte çalışıyor.Gitsemde kimse kalmamıştır sınıfta.Ne istersen yaparım,lütfen beni o yere götürme!Tüm o şeyleri yapmayacağıma söz veririm."
"Elisa...Okul bu oyuncak değil ki.Hem biz sizin yaşınızdayken gittik.Çok mu kolaydı bizimki?"
"Değildi,sizinkide değildi ama bizimki hiç kolay değil.Bir düşünsen"
Uzun bir sessizlik oldu,babam sonunda elini sakallarından kaldırdı ve bana baktı.
"Gerçekten söz veriyor musun?"
"Söz babacığım!"
"İyi öyleyse,sana bir hafta daha veriyorum ve bir hafta seni gözetleyeceğim."
"Pe-ki"
"Bir haftanın sonunda sakarlık ve yavaşlık yapmazsan bir süre daha tavuk dükkanımızda çalışabilirsin."
"Kabul"dedim.Zaten başka şansım yoktu.Bir haftada başarmalıydım.
Bu benim ilk kurgumdu>3
Nasıl buldunuz?

TAVUK DÜKKANIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin