TAVUK DÜKKANI

DAVETSİZ MİSAFİR

Kapıyı açmamla karşımda beliren adamlar silahlarını bana doğrulttular.Bense titremeye başlamıştım.Korkma Elisa,korktuğunu anlamalarına izin verme.Karşılarındaki kız böyle savunmasız iken hiçbirşey yapamayacağını düşünmüş olmalılardı.Çok haksız sayılmazlardı zaten...
Adamların arkasından tanıdığım ayak sesleri geldi.Yüzleşmekten korktuğum yüz şimdi karşımda belirmişti.
Babam...
"Benim masum kızım bana ihanet etmeye mi kalkmış?"dudaklarını büzdü.
"Ben buna izin verir miyim sandın"güldü ve devam etti.
"Anlamadığımı mı sanıyordun cidden,bütün planlarını biliyordum"Yutkundum.Hayır,Can ona bilgileri almaya geleceğimi mi söylemişti?Bu kadarını yapamazdı...Onu öldüreceğim!
"Can söyledi değil mi?"Dudaklarından dökülecek kelimeden o kadar emindim ki benim öleceğimi söylese inanırdım.
"Evet"
"Masum kızım Elisa sana bir teklif sunulduğunda nasıl Tavuk Dükkan'ını seçmezsin!"Ellerini masaya vurdu ve sesi tüm odaya yankılandı.
Titreten sesimle dudaklarımı kıpırdatmaya çalıştım.
"Bana iki seçenek sundu.Ya seni öldürürmüş ya da Tavuk Dükkanı'nın bilgilerini ona getirecekmişim."diyebildim zorlukla.
"Bana öyle demedi,Elisa artık sizinle yaşamak istemiyor.Bunun karşılığında bana Tavuk Dükkanı'nın bilgilerini getirmeyi kabul ettiğini söyledi."Dişlerini sıktı.
"Yemin ederim yalan!Ben asla öyle birşey söylemem ve söylemedim!"
"Sana neden inanayım?Kendini kurtarmak için yalan söylemediğini nereden bileceğim?"
"Ben senin kızınım bana inanmak zorundasın"
Sessizlik oldu...Hiçbir şey demeyecek miydi?
"Bir şey demeyecek misin?"
"Demeyeceğim zaten bizi istemiyorsun.Git ve kendine yeni bir hayat kur.Ev falan al,paran yeterse tabii.Oradan sonrası beni ilgilendirmez."Duygusuzca söylemişti.Git diyordu bana...İyi de ben böyle bir şey istemedim!
"Baba lütfen inan bana.O pislik yalan söylüyor!Sizle kalmayı seviyorum ve bunu istiyorum.Sen ailemizin bir yabancının sözü ile ayıracak mısın?"Derin bir nefes aldı.
"Ailemizin huzurunu bozan sensin defol artık beni sinirlendirme."Arkasını döndü ve adamına beni götürmesi için işaret verdi.
"Baba yalvarırım yapma!"Adamlar kollarımı sıkıca tutarken ona dokunmaya çalıştım.
Bu babam için bardağı taşıran son damla olmuştu.
"Yeter be,amacın ne senin anlamıyorum!Sıktın ya."Gözyaşlarım omuzuna damladı.
"Gitmek istemiyorum!"çırpındım.

Birden yanağıma çarpan elin acısısıyla başımı öne eğdim.Hem fiziksel hem de ruhsal olarak çok acıyordu.
Çok kez bir yerlerimi acıtmıştım ama babamın yaptığı en acıtanıydı...

"Dersini almışsındır umarım."dedi ve çekip gitti.Geberin Can ve diğer belaları!
Kaç saat boyunca orada ağladığımın farkında değildim.Sonunda bitkin düşüp uyuyakalmıştım ve birisi beni kucağına alıp götürmüştü.Uykudan gözlerimi açamadığım için görmemiştim fakat hissetmiştim.

Gözlerimi açtığımda bir yataktaydım.Yumuşak bir yataktı.Yastıkları da pamuktandı.Beni buraya kimin getirdiği ve nerede olduğum hakkında hiçbir fikrim yoktu.Yatağın yanındaki küçük masaya çantamı koymuştu.Beni buraya getiren iyi birine benziyordu.Çantamı açıp telefonu çıkardım.Saat 12.39'du.Kimseden arama gelmemişti.Eskiden annem birkaç saat geciktiğimde bile sayamayacağım kadar arardı.Ah,annemi özlemiştim...Babamın dün yaptığı şeyide hâla unutamıyorum.Gözlerim şarja kaydı.23'dü!Ne,hemen bir şarj aletine ihtiyacım vardı!Dolapların içini karıştırdım bir dolabın içinde bir sürü şarj aleti vardı ve hepsini denemiştim.Şükürler olsun bir şarj aleti bulabildim.Telefon şarj olurken çantamı karıştırmaya koyuldum.
Cüzdanımda on beş lira ve birkaç bozuk paradan başka bir şey yoktu.Harika,artık Tavuk Dükkanı'nda da çalışmadığıma göre bir iş bulmalıyım!Her zaman yanıma bir ayna ve toka alırdım bir gün işe yarayacağını biliyordum ve yarayacaktı sonunda!
Tokayla saçlarımı sıkıca bağladım.Birazdan yağmur yağacak gibiydi.Dışarıya çıkmamaya karar verdim.Önümdeki televizyondan rastgele bir film seçtim ve izlemeye başladım.Yağmurlu havada film izlemeye bayılırım!