Vivlío

{Hoofdstuk 3}

Met de ochtenddauw nog op het gras maken Dorothea, Nike en Larissa zich klaar voor het gevecht. Larissa met haar valk, een boog en een koker vol pijlen. Nike met een schild en een zwaard, zo scherp geslepen dat je je al bijna verwondde als je ernaar kijkt. Tot slot Dorothea, zij heeft net zoals Nike een schild, maar in plaats van een zwaard heeft ze een labrys en aan haar riem hangt een dolk.

Iedereen moet bij elkaar komen van Athan, in positie gaan staan, klaar om te strijden. Zodra het leger Batok en zijn troepen ziet komt de bitterheid over hun gezichten. Als je in Nikes ogen kijkt zie je zelfs vlammen van haat. Hier heeft ze op gewacht. Dit is de wraak voor wat hij haar heeft aangedaan.

De eerste boogschutters schieten hun pijlen. Iedereen stormt op elkaar af. Het is in de eerste minuten dat velen sterven, maar Dorothea, Nike en Larissa houden zich sterk en blijven zij aan zij vechten. Steeds meer mensen van Batoks troepen mengen zich tussen het leger van Athan.

Dorothea zwaait met haar labrys, Larissa schiet de ene pijl na de andere af, haar valk duikt naar de gezichten van de tegenstanders om hun ogen uit te pikken en hun af te leiden zodat ze neergestoken kunnen worden. Nike steekt met haar zwaard, totdat haar ogen op een gedaante vallen en daar blijven steken.

10 meter bij haar vandaan staat Batok. 'Dit is het moment.' en 'Alles wat hij me heeft ontnomen.' zijn gedachtes die door Nikes hoofd razen voordat ze haar schild neergooit en op hem af rent.

De pijlen vliegen nog steeds van alle kanten, maar het kan haar niet schelen. Nog 3 meter. Je zou verwachten dat ze pijn zou voelen door alle pijlen die zich in haar lichaam boren, maar de adrenaline voorkomt dit.

Nog 2 meter. Batok draait zich om en zijn ogen ontmoeten die van Nike. De tijd bevriest. Nike pakt haar zwaard stevig vast en slaat toe. Als een bliksemflits schiet zij vooruit en spietst haar zwaard diep in hem. Maar op hetzelfde moment wordt ze van achteren aangevallen. Een pijnscheut schiet door haar zij. Ze begint zich ook bewust te worden van alle pijlen die ze in haar lijf heeft.

Ze haalt haar zwaard uit Batoks lichaam en steekt nog een keer, deze keer op haar knieën zittend omdat ze niet meer de energie heeft om rechtop te staan. Nike voelt iets achter haar omvallen, en merkt dat haar aanvaller is verdwenen. Hij ligt op de grond, met de labrys van Dorothea die zijn schedel door midden splitst.

Dorothea kijkt naar Nike en ziet dat ze iets tegen Batok fluistert voordat ze een laatste keer haar zwaard in zijn lichaam steekt, deze keer recht in zijn hart. Het bloed vloeit overal, niet alleen uit zijn lijf maar ook uit de hare. Nike valt neer en kijkt Dorothea aan, alsof ze wil zeggen: "Ik heb gewonnen, nu moet ik gaan."

Ze slaat het boek dicht en kan haar tranen niet meer binnen houden. De 'wat als' vraag blijft maar in haar hoofd rondspoken. Ze schrikt op van het zoemen van haar telefoon. Een sms'je van Nienke. Ze is veilig aangekomen in Canada. Ik ga nog harder huilen. "Ik mis je zo, Nike."