Vampires

0.4

Oturduğum farklı yer Sam'in yanıydı. "Yanıma gelir miydin sen?" Alaylı sesine karşılık güldüm. "Yapıyorum arada öyle şeyler." Bu sefer gülen Sam'di.

"Kavganıza son verdiyseniz yemek yiyelim." Ne ara geldiği hakkında en ufak bir fikrimin olmadığı Sky,anne edasıyla azarlamıştı bizi yine.

Gerçekten onlarda ailemi görüyordum. Sky,annem gibiydi mesela. Bizimle ilgilenen,her zaman bize destek çıkan ve ne olursa olsun bizi destekleyen annemin havası vardı onda. Bob, kardeşime çok benziyordu. Hem yüzü hem de kişiliği. Eğlenceliydi, anlayışlıydı, yumuşacık bir kalbi vardı. Chris, hayalimdeki baba figürüydü. Kimi zaman destekleyici,kimi zaman şakacı. Ve babamın asla yapmayı beceremediğini yapıyordu Chris: bizi anlamaya çalışıyordu. Onları hiç tanımıyor olsam bile o hissiyatı veriyorlardı. Onlara güvenebileceğimi hissediyordum.

Gülümseyerek yerimden kalktım diğerleri gibi. Siyah masaya oturuken diğerlerinin önünde kase olması dikkatimi çekmişti. Mutfağı kan kokusu kaplıyordu. Her ne kadar mide bulandırıcı olsa da umursamadım. Yerime oturup lezzetli görünen ramene baktım.

Sebzeli ramen miiiii
Sebzeli ramen kırmızı çizgimizdirrr

Sebzeli ramen en sevdiğim yemeklerde ikinci sıradaydı. İlk sırada tavuk dürüm yer alıyordu. Üzgünüm Felix ama tavuklar çok lezzetli.

"Yah! Ben de bir tavuğum!"

Gülme Min gülme
Ciddi ol
Gülme

Dudaklarımı birbirine bastırarak başımı salladım. Ve ramenimi yemeye başladım. Sky bu konuda gerçekten çok yetenekliydi.

Flashback
"Ramen kokusu mu o? Hemde sebzeli ramen mi?" Koşarak mutfağa girdim. Mis gibi ramen kokuyordu. Annem yine yeteneklerini konuşturmuştu anlaşılan.

"Ney ramen mi? Hemde sebzeli mi? Abla! Banada bırak!" Daha eve girer girmez ramen kokusunu alıp uyarısını yapmıştı Niki. Eğer ramen pişmiş ve masada hazır duruyor olsaydı çoktan hepsini silip süpürmüştüm. Fakat maalesef canım ramenim hâlâ pişiyordu.

Niki resmen ışınlanarak mutfağa gelmiş önce bana ardından anneme sarılmıştı. "Ramenim güzelliği şaka mı?" Tiktok'u yasaklamalıydım şu  bücüre. Evde tiktok diliyle konuşup duruyordu. Ben Instagram insanıydım. Fakat Niki benim aksime Tiktok insanıydı.

"Evet şaka. Hatta ben de şakayım." Alaylı sesime karşılık Niki "Keşke," diye mırıldandıp kaçmıştı.

"Şimdi sıçtım ağzına! Buraya gel Tiktok  bücürü!" Bağırarak arkasından koşmaya başladığımda çığlık atmıştı.

Ben Niki'yi kovalarken en son mutfakta durmuştuk ikimizde. Çünkü ramenler hazırdı!

İkimizde büyük bir iştahla rameni yemiştik. Üstüne iki tabak daha yemiştik. Annem bilirdi bizim ne kadar çok sebzeli ramen sevdiğimizi. Bu yüzden her zaman fazlasıyla yapardı.

Biz keyifle yemeğimizi yerken kapı çalmış ve benim tüm iştahım yerini öfkeye bırakmıştı.
Flashback end

Kafamı hafifçe iki yana sallayıp rameni yemeye devam ettim. En kısa zamanda mezarlarına gitmeli ve onlarla konuşmalıydım. Belkide bu yüzden rüyalarımda beni ziyaret etmiyorlardı. Küsmüş olabilirlerdi. Ama Niki küsmezdiki bana.

Niki ile en uzun küs kalma süremiz 1 gündü. Hatta tam 1 gün bile değildi. Küsme sebebimiz ise benim fosforlu kalemlerinden birini kaybetmiş olmasıydı. Asla Niki ile büyük sebeplerden ötürü kavga etmemiştik. Her zaman birbirimizi anlamaya çalışırdık.