Heeseung បានមកដល់បន្ទប់របស់គេ (note: heeseung មានផ្ទះពីរផ្ទះមួយនៅជាមួយម៉ាក់ផ្ទះមួយទៀតគេនៅតែម្នាក់ឯង but now maybe not alone 🙀)
«អេលែងយើង»
«អត់ចង់»
«លោកចង់ធេីអី?»
«nothing ! Just want to teach you how to cook at night again 😉»
ដំណើរមួយជំហានមួយជំហានរបស់គេបានកាន់តែកៀកនិងនិគីគេបានចាប់ដៃរnikiហើយចាប់ទាញអាវរបស់គេចេញពីខ្លួន💀(Forgive me, angel)
«ចេញទៅ»
«អត់!ចង់ម៉េច🫶»
«កុំធ្វើអីឆ្កួតឆ្កួត!!!!!!»
«បងថាអត់គឺអត់ហេីយ😾» រាងក្រាស់បានចាប់ដៃរបស់ni-ki មិនយូរប៉ុន្មានរាងក្រាស់ក៏បានចាប់បីnikiឡើងទៅលើពូកហើយចាប់ដៃទាំងសងខាងរបស់គេជាប់មិនឲ្យរើបម្រាស់បានទេ
«នែ!អាបែកកុំមកធ្វើអីឆ្កួតឆ្កួតទៀតចេញឲ្យឆ្ងាយទៅ»
«នៅក្រោមបងបែបនេះហើយនៅមាត់រឹងទៀតមែនទេតែមិនអីទេ....បងចូលចិត្ត😍»heeseung គេបានដោះអាវរបស់គេចេញនិងចាប់ផ្ដើមធ្វើសកម្មភាព (cooking)
«លែងយើងភ្លាមកុំឱ្យសោះ🩸🩸»
«អត់»ពាក្យមួយម៉ាត់យ៉ាងខ្លី😀
«នៅឲ្យស្ងៀមទៅប្រយ័ត្នលេងខ្លាំងមិនទទួលខុសត្រូវទេ»(💀)
«លេងខ្លាំងឪហែងស្អី? លេងអញ»
ទោះបីជាគេខំព្យាយាមរើបម្រាស់យ៉ាងណាក៏ដោយប៉ុន្តែនៅតែចាញ់លើកក្រោមដៃរាងក្រាស់
«អា~~អេ្ហស៎ៗ....» រាងតូចត្រូវបានរាងក្រាស់បង្រៀនធ្វើម្ហូបយ៉ាងវេទនាព្រោះគេមិនសូវចេះ ....
«កុំ....អឹម~~អា....ឈឺ...»រាងតូចព្យាយាមអង្វរគេឲ្យគេឈប់ប៉ុន្តែវាយឺតពេលទៅហើយ
«មិនអាចឈប់បានទេ! ទើបតែចាប់ផ្ដើមតែប៉ុណ្ណោះ»
«អ្ហេស៎ៗ......អាបែក...អា..»
រាងតូចបានស្រែកមួយទំហឹងដោយសារតែគេលេងមិនគិតពីរាងតូចសូម្បីតែបន្តិច
«ល្មមឈប់ជេបងទៅប្រយ័ត្ននិយាយលែងចេញយំលែងកើត...»ដោយសារតែគេខឹងនឹងរឿងដែលរាងតូចបានរត់ចោលគេនោះផងគេមិនបានថ្នមរាង់តូចសូម្បីតែបន្តិច
«ខ្ញុំជាមនុស្សមិនមែនតុក្កតាទេលោកធ្វើអីត្រូវចេះគិតផង..អ្ហេស៎—»ទោះបីជារាងតូចព្យាយាមនិយាយប៉ុណ្ណាគេបែរជាមិនស្ដាប់ព្យាយាមប្រើកម្លាំងបាយរបស់គេដែលមានអង្រួនចង្កេះខ្លាំងខ្លាំងជាងមុនទ្វេដង(បាបបាប🥰)
«ahhh-like a fever fever fever...»heeseung
«អ្ហឹម៎ៗ...អ្ហេស៎ៗ» រាងក្រាស់បានបន្តបង្រៀនរាងតូចធ្វើម្ហូបពីវគ្គមួយទៅវគ្គមួយរហូតទាល់តែចប់វគ្គប្រហែលជាជិះម៉ោង 2ភ្លឺ (ងាប់ហើយតែប៉ុណ្ណេះnikiដឹងតែចេះធ្វើម្ហូបជាងjay hz☺️)
Skip
នៅសហរដ្ឋអាមេរិកបុរសម្នាក់កំពុងតែរៀបចំវ៉ាលីរបស់គេដើម្បីត្រៀមខ្លួនទៅប្រទេសកូរ៉េ
"MoM!! Byeeeeeeeee"Kim sunoo
"Bye!! Take care yourself ~~" sunwon (mom sunoo)
"When you go back, hope not to remind the old story anymore" RM (dad sunoo)
" I knew.."
" I will be back mom..;)"
"Lol ! I know just go now... Bye" ...
ពេលវេលាដើរលឿនដូចកុហកមិនបានប៉ុន្មានផងគេក៏បានមកដល់ប្រទេសកូរ៉េ
«ខ្ញុំខានមកទីនេះប្រហែលជាប៉ុន្មានឆ្នាំហើយទៅ?» និយាយសុខៗដំណក់ទឹកភ្នែកបានស្រក់ចេញមកពីភ្នែករបស់គេនឹកស្រមៃដល់អនុស្សាវរីយ៍ដែលធ្លាប់មានជាមួយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួនប៉ុន្តែដោយសារតែគ្រួសាររបស់គេគេត្រូវទៅរៀននៅសហរដ្ឋអាមេរិកបោះបង់ស្នេហាដោយមានតម្លៃមួយចោល
«ni-ki... sunghoon...»
________________________________
End see u next ep bye 🫶(next ep I will add hoonjake and jaywon)
YOU ARE READING
«គូដណ្ដឹងរោគចិត្ត🫥»
Short Story«ខ្ញុំមិនរៀបការជាមួយនឹងមនុស្សរោគចិត្តហ្នឹងទេ» «ចាំមើលទៅមនុស្សរោគចិត្តម្នាក់នេះនឹងធ្វើឲ្យស្រឡាញ់ដកចិត្តមិនរួច»😍
