4.Kaybediş

27 1 6
                                    

   "Ben Tan Eraslan" dedi. Yüzü kemikliydi,gözü kahverengiydi, kumraldı bana nazik davranıyordu. Korkmuyordum anlamsızca,aklıma anne ve babam geldi çok endişeleniceklerdi. Gözüm dün olan kolundaki yaraya takıldı.  
 
    "Pansuman lazım ona, derin bir yara çok bekletme ayrıca dün beni koruduğun için teşekkür ederim." Sadece başını salladı, iyi biri gibiydi korkmuyordum bana zarar vericek bir hareketi de olmamış aksine beni korumuştu bunun için ona büyük bir teşekkür borçluydum. Arabanın bir Jeep olduğunu fark ettim...
  
    Acaba o gördüğüm Jeep bu muydu. Camdan dışarı baktım çiftlik evi gibi bir yer vardı az ileride, başım artık sadece biraz zonkluyordu. Acaba beni almalarının sebebi neydi? Bir sürü şey sormak istiyordum ama korkuyordum da hele o 3 kişi onların yüzünü tam görmemiştim ama 2 kişi erkekti diğerinin kız olduğu barizdi. Yiğit... o kaçmış mıydı yine. Anne, babam ne olucaktı... ben nolucaktım?

          Tan Eraslan'ın modeli

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

          Tan Eraslan'ın modeli

   Derken evin önünden araba durdu Tan aynadan bana baktı ve sanki aklımı okumuş gibi "Evde herşeyi anlatıcaz. Merak etme." dedi ve arabadan inip benimde onunla inmemi bekledi tereddüt etmeden indim nedense içimde ona karşı bir güven vardı... peki bileklik onuda mı Tan getirmişti veya diğerlerinden biri aklımda ki bu sorularla evi doğru yürüdüm arkamdan da Tan geliyordu kapının önünde durdum Tan kapıya üç kere vurdu ve kapı açıldı önce o sonra ben girdim kıza bir baş selamı verdi galiba dün gördüğüm kızdı.   
   Yolu bilmediğim için Tan'ı takip ettim girişin solunda mutfak vardı oradan salona geçti ve koltuğa oturdu arkamızdan da adını bilmediğim kız geldi, sonra merdivenlerden de iki erkek daha geldi onlarda oturdu, tek ayakta olan bendim kız Tan'ın yanını işaret etti bende oraya oturdum. Herkes çok gergindi.

    Uzun bir sessizlik oldu sonra dakikalara dönüştü en sonunda yanımdaki Tan konuşmaya başladı "Bizim adımız "Görünmezler" toplumda fark edilmeyenleriz,görmezden gelinenler kısa bir süre Yiğit'te bizleydi ama bir anda vahşileşti,çıldırdı bir sürü masum insan öldürdü onu yakalamak istediğimizde elimizden kaçtı sonra hapise girdiğini duyduk ama yine de bir şey olucağını biliyorduk, sonra hapishaneden kaçtığını öğrendik listesinin başında onu ihbar eden sen vardın ilk sana gelicekti biliyorduk, ben seni takip etmeye başladım diğerleri senin hakkındaki herşeyi öğrenicekti,ama dikkatli bir kızsın beni fark ettiğin zamanların oldu sonra senin evinin önünde beklemeye başladık geceleri, ve bir gece evine girdi niyetim sana zarar gelmesi veya seni yem yapmak değildi aslada böyle bir şey yapmam."dedi aklıma çoğu sorunun cevabı oturmaya başladı.
 
      Ama hala aklımda bir soru vardı "Siz ne yapıyorsunuz peki yani işiniz ne?" Birbirlerine aynı anda baktılar sanki ne söyliyceklerini bilmiyorlardı veya nasıl anlatıcaklarını yine Tan anlattı ama sesi kısık ve tereddütlüydü,"Sen de bizim yaptığımız işten dolayı burdasın zaten...biz... insan öldürüyoruz...katiliz." kısa bir an hiç bir şeyi anlamadım ama ben neye şaşırıyordum belli değil miydi zaten eve silahle girmelerinden o imajlarından ben niye bunu sormuştum ki zaten niye anlamsızca hayal kırıklığına uğramıştım,sonuçta tanımadığım insanlardı niye şaşırıyordum herşey çok açık değil miydi zaten... vücudumu dikleştirdim.

Seri AşkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin