● Okyanusun Kokusu ●

2. Bölüm / İlk Bakışma

Merhabalar :) Öncelikle oy veren vermeyen herkese çook teşekkür ederim. Desteklerinizi bekliyorum ♥ Şimdiden teşekkürler..

Multimedia : Okyanus ve Selen

Hani olur da yapmamanız gereken bir şey yaparsınız ve bunun pişmanlığını ömür boyu çekersiniz. Ve bende şimdi yapmamam gereken bir şey yapıp çok büyük olayların olmasına yol açtım. Tam bir aptalım. Herhalde sözlükte aptalın anlamında Selen yazıyordur. Kahretsin ! Kendimle cebelleşirken arkamdan gelen sesle dondum kaldım.

'' Bana bak benimle derdin ne bilmiyorum ama sınıfta yaptığın şeyin bedeli ağır olacak haberin olsun bücür '' deyip yanımdan geçip gitti. Bu oydu. Gözlerim yanmaya başlarken ayaklarımı hareket ettirip kızlar tuvaletine doğru yürümeye başladım. Kapıyı sertçe arkamdan kapattım. Gerçekten artık dayanamıyordum. Ben bu kadarını hak etmedim. Aynadan yüzüme baktım. Dağılmış görünüyordum. Gözlerim kızarmış , kendimi sıkmaktan dudaklarım şişmiş ve en önemlisi kalbim paramparçaydı. Kırmaya korktuğum insan içime cam kırıklarını bırakıp gitmişti. Ellerimi sıktım. İki büyük yumruk olmuşlardı. Aynaya ölümcül bakışlar atıyordum. Gittikçe o aynanın görüntüsü ona dönüştü. Yüzü , gözleri , burnu , dudakları herşeyiyle o oldu. Ah Allahım delirmeye başlıyordum sanırım. Gözlerimi aynadan kaçırıp tuvaletin kapısını açıp çıktım. Teneffüs zili çoktan çalmıştı. Bizim okulun kokoşları hemen tuvalete daldılar çıkmamla beraber. Okul bu kadar şeyden sonra sanki üstüme üstüme geliyordu. Derin bir nefes alıp aşağıya indim. Bahçeye çıktığımda gözüm bizimkileri aradı ama yoklardı. Onun yerine Cerenler oradaydı. Ama onlarda ona ve grubuna yakın oturdukları için gitmekten vazgeçtim. Tam gözlerimi alıcakken onlardan Ceren beni fark etti ve bana seslendi.

'' Selen yanımıza gelsene ! '' deyip eliyle beni çağırdı. Kararsız bir şekilde bahçenin ortasında dururken mecbur kalıp yanlarına doğru ilerlemeye başladım. Sanki ayaklarım geri gitmem için bana yalvarıyordu ama ben inatla ona bir adım daha yaklaşıyordum. Farkındaydım her attığım adımda tehlikeye yaklaştığımı. Çünkü benim hikayemde Okyanus Gökdemir tehlikenin ta kendisiydi.

Yanlarına vardığımda Ceren benim için yer açtı.

'' Bu halin ne kızım '' diye sordu. Al işte ne dicem ben şimdi. Yanlışlıkla onun soyadını mı söyledim dicem. Of tabi ki böyle dicem başka çarem yok.

'' Uzun hikaye Ceren. Yalnız kaldığımızda anlatırım. '' diye fısıldadım. O da anlayışla başını salladı.

'' Siz deminden beri fısır fısır ne konuşuyorsunuz. ''

'' Bir şey olduğu yok Beren. Ee Erdem malı nerde. Gelsede azıcık güldürse bizi. '' dedi sanki konuyu dağıtmak istercesine. İşte bu yüzden bu kızı seviyordum. Her zaman yanımdaydı.

Onlar kendi aralarında gülüşürken ben bir yere odaklanmış onu düşünüyordum yine. Her zaman yaptığım bir şey bu. Yemek yemek ya da uyumak gibi her gün bunu yapıyordum. Çünkü onu tarif edemiceğim kadar çok seviyordum. Ama sadece kendime itiraf edebiliyordum bu gerçeği. Ve biliyorum ki eninde sonunda bu gerçek benim başıma bela olucak ve söylemek zorunda kalıcaktım. Ben düşüncelerimle boğuşurken bir ara Ceren ' e baktım. Kahkahalar atarak gülüyordu. Ona anlamsızca baktığımda eliyle Erdem'i gösterdi. Komik komik hareketler yapıp bizimkileri güldürüyordu. En son elini burnuna götürür gibi yaptı ve o pis şeyi çıkartıp yermiş gibi yapınca bende gülmeye başladım. Uzun zamandır ilk defa böyle içten kahkahalarla gülüyordum. Ama sanki içimden bir ses ona doğru bak demişti. Bakışlarımı onun olduğu tarafa çevirdiğimde bedenime bir şok dalgası yayıldı ve gülümsemem yüzümde dondu. Bana bakıyordu. İlk defa ben bir şey yapmadan bana doğru bakıyordu. Tam gözlerinin içine baktım ufacık bir duygu kırıntısı aramak için ama yoktu. O gözlerde görebildiğim tek şey çelik gibi bir ifade olmuştu. Büyüklerimiz '' Gözler kalbin aynasıdır. '' demiştir. Ama bu söz Okyanus için geçerli değildi. Öyle bir bakıyordu ki gözlerinden asla ne düşündüğünü çözemedim. Zaten gülümsemem solduktan sonra gözlerini çevirip dikkatini arkadaşlarına verdi. Ben ise bir sürü öyle kalakaldım. Ama sonra derin bir nefes alıp kendime gelmeye çalıştım. Napıcaktım ben bu çocukla ?