MeleğiM (Düzenleniyor)

Kapıdaki Melek

Kadın baş parmağını tutan küçük ele ve sonra elin sahibine baktı . O , onun kızıydı ama istenmeyen kız onu istemiyordu çünkü o lanet gecenin bir meyvesiydi.
Kadin onu düşürmek için elinden geleni yapmıştı doğduğunda sütünü vermemişti . Onu sevmemişti...

AMA o yinede onu bırakmamıştı. Ama artık ondan kurtulma vakti gelmişti . Karşısındaki parka baktı onu oraya bırakacaktı. Parmağındaki baskıyla kafasını o yine çevirdi. Çok güzeldi ...ama yasaktı.

" Anne yema çekel iştiyoyum " diyerek karşıdaki elma şeker satan adamı gösterdi.

Başımı salladım ve elma şeker almaya gittim.Arkami döndüğümde bana hayranlıkla bakıyordu , bakmasındı istemiyordum . Ona elma şekeri verip .

" Beni dinle sana bu şekeri vericem ama karşıdaki parka gidip ben gelene kadar orda kalacaksın tamam'ı bunuda yanından ayırma " diyerek küçük çantayı sırtına taktı içinde onu bulacaklar için zarfı bıraktı .

Gözleri dolu bir şekilde bana bakıp kafasını yana doğru salladı .

"İştemiyoyum anney bıyakma meni . yema çekelde iştemiyoyum. "Dedi

Ama vazgeçmedi kadın onu götürüp parkın önüne bıraktı çocuklarla biraz oynayıp kendisini unutmasını bekledi tabi kızı onu sürekli kontrol ettiği için bu süre biraz uzadı kızın oyuna daldığını anladığında dönüp arkasını gitti .

Arkasında onun yoklugunu farkedip ağlayan kızını duymadı.

" Anney lütmen meni bıyakma koykuyoyum. Anneyy koykuyoyum. " arkasından gelen sesle o tarafa bakan Melek daha çok ağladı...
.
.
.
.

Parkta annesi onu bıraktıktan sonra annesini aramaya çıkan Melek bir yandan ağlıyor bir yandan kararan hava ile etrafındaki kendinden büyük insanlar ve sokak hayranlarından korkuyordu küçük kız kucağında tuttuğu tavşanına sarılıp ondan destek alıyordu . Issız sokaklara giren Melek artik insanlarinda olmamasıyla daha tedirgin oldu sokakta gördüğü çöp kovasının arkasına geçip oturdu karnından gelen sesle dizlerini kendine çekip ince kollarıyla sardı.

" Göbüş acıyktı "dedi daha sonra gözlerini kapadı .

Aslında Meleğin bilmediği kimse yok diye korkttuğu sokağın büyük bir malikaneye ev sahipliği yaptığıdır.
.
.
.

YILDIRIM Malikanesi

Sabah erkenden karnının guruldamasına kalkan Selim mutfağa doğru yol alırken merdivenlerin yarısında karşılaştığı nefis kokularla adeta gözlerini kapayıp kokunun kendini yönlendirmesine izin verdi .

Evin yemeklerinden sorumlu olup aynı zamanda uzun süredir bu ailede çalışan Safiye hanım Yıldırım fertlerinin deyimiyle Safiye Sultan gelen Selim'i görünce ilk güldü daha telaşa düştü.

"Selim evladım dikkatli ol , hay Allah uyur gezer mi oldun çocuğum " diye söylenerek ona ilerlerken Selim çoktan fırından yeni çıkmış böreğin yanına gelmişti. Tepsiye eğilip derince kokladiktan sonra tatmin olmuş olmalıki gözlerini açtı.

"Ahh günaydın Safiye Sultan gene döktürmüşsün bu nasıl bir börektir , bu nası bir lezzetler yemeden beğendim, eline sağlık Safiş " diyerek omuzlarından kollarını sarkıtıp sarıldı .

Safiye hanım onun bu haline gülümsedi. Daha sonra kollarına usulca vurup

"Çek hadi kollarında çöpü atiyimda geliyim." Dedi o sırada Selim

"Ben atarım Safiş sen yorulma "

"Olur mu hiç öyle şey oğlum annenler geçti sofraya hadi sende geç ben atarım ." Dedi Ama Selim dinlemeyip eline çöpleri aldı.

"Olur Safiye Sultan oluur. Sen geç ben gelirim birazdan ."dediğin çoktan mutfağın kapısından çıkmıştı.

Kapıda ki korumalara selam verip çöp konteynırına doğru yol aldı. Çöpü uzaktan basket şeklinde atmaya çalışırken kağıt dolu geri dönüşüm poşeti konteynerın arkasına aşınca sofranarak onu almaya gitti .

"Benim kendimi gelistirmem lazım daha bu mesaf....Noluyor lan ?"

Poşeti almaya gittiğinde karşılaştığı manzara yüzünden kısa süreli bir şoka uğrayan Selim hemen yerdeki kız çocuğunu kucakladı hissettiği sıcaklıkla adeta koşar adım eve gitti .

Evin kapısında duran Kemal abiyi gören Selim

"Abi kapıyı aç ! " diye hiddetlendiginde açılan kapıdan girdi . Direk yemek odasına doğru yöneldi ve hemen abisine seslendi

"Abi acil bakman lazım acele edin çocuk ateşten havale geçirecek ..!"

Ondan sonrası ta bir curcuna...