"Anneciğim ben biraz hava alacağım."
"Tamam tatlım yemeğe geç
kalma!"Rose dışarı çıkıyor. Ailesinden gizli uyuşturucu ve sigara kullanıyor. Ailesinin bunu öğrenmesini kesinlikle istemiyor.
Fakat Rose bu küçük kaçamaklara bir gün annesinin gözüne çarpıyor. Hep annesi yanına geldiğinde dışarıya çıkmasına annesi anlam
veremiyor.Annesi bir gün Rose'un neden böyle yaptığını bulmak için Rose dışarı çıkarken anneside gizlice arkasından geliyor..."Rose kızım yemek yiyoruz gelsene"
Rose birden sigara ve uyuşturucu paketlerini cebine koymaya çalışıyor. Fakat annesi Rose'a soruyor;
"Rose onlar nedir !? "
Rose; "Anneciğim sadece çikolata. " diye cevap veriyor.
"Rose ben seni hayatını çürüt diye seni büyütmedim. Rose ! Odana gidiyorsun çabuk ol seni görmek istemiyorum !! "
2 - 3 gün geçiyor...Annesi Rose'a hâlâ soğuk davranıyor, hatta konuşmuyor.
Annesi Rose ile konuşma ya karar veriyor ve konuşmaya başlıyorlar;
"Rose bak biz senin iyiliğin için uğraşıyoruz ama sen bize bu halindeyken eziyet geliyorsun ! "
" Anne uyuşturucuyu bırakmak değil yerine ne koyacağım sorun "
"Rose aklını mı yitirdin kızım ?.Sinirlerimi bozuyorsun."
Rose odasına gidiyor.Ardından annesi ağlamaya başlıyor. Ve sabaha kadar gözleri şişiyor.
Rose artık empati kuramıyor. Çünkü asperger sendromuna yakalanmıştır.Bu yüzden annesini önemsemiyordur...
Annesi hem Rose'a çare arıyor, hemde içi içini yiyor. Uzun lafın kısası William ailesini zor zamanlar bekliyor...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Günler
De TodoMerhaba ! Ben Sude Yağmur hikâyemi beğeneceğinizi düşünüyorum iyi okumalar !