1. Bölüm Önizleme

19 2 1
                                    

Cumhuriyetimizin 100. yılı kutlu olsun. Nice yüz yıllara 🇹🇷❤️

💜

Asansöre binip ineceğim katın düğmesine bastım. Neyseki asansör boştu. Asansör aynasında üzerime ve saçlarıma çeki düzen verdikten sonra asansör ineceğim katta durdu. Emniyetin içinde (!) hiçbir polisle karşılaşmamayı umarak başım öne eğik şekilde Aylin annenin odasının önüne geldim. Kapıyı tıklatıp daha bir saniye bile geçmeden içeri girmek için kapı kolunu indirirken kapı açıldı. Şaşkınlıkla kapıyı açan kişiye baktım. Bir şeyleri göz kararı hesaplayabilen biri değildim ama kapıyı açan adam 1.75 civarı olmalıydı. Göz göze gelişimizin ardından zarif parmaklarıyla gözlüğünü düzeltişi henüz adını dahi bilmediğim bu adamın hanesine artı bir puan kazandırmıştı.

Kısa bir bakışmanın ardından kaşlarını çattı karşımdaki adam.

"Siz kimsiniz hanımefendi? Emniyete sivil girişi yasak bilmiyor musunuz?"

Polis olmadığımın alnımda mı yazdığını düşünebilirdim ama hiçbir polis saçını lilaya boyatmazdı. Yine de karşımdaki yakışıklının sinirliyken bile hoş göründüğünü düşündüm. Adamın kapının tam önünde dikilmeyişini fırsat bilip yanından geçerek odaya girdim.

Aylin anne gelişime şaşırmış olacak ki şaşkınlık ve kızgınlık arası bir bakışla oturduğu yerden kalktı. Onun ayağa kalkışını bilerek aramızdaki mesafeyi kapatıp sıkıca sarıldım. Artık daha çok evimde gibi hissediyordum kesinlikle.

"Bu deliden zarar gelmez Cihan Savcım, merak etmeyin." dedi beni kendinden ayırırken. Normalde bana deli deyişine takılırdım ama şu an farklı bir noktaya takılmam gerekiyordu.

"Bir dakika bir dakika o Cihan bu Cihan mı?" diye sordum şaşkınlıkla ve kısık sesle.

Aylin annenin sen nereden biliyorsun bakışlarını umursamadan Cihan Savcıyı baştan aşağı gözlerimle süzdüm. İstanbul'da Rüya gibi bir ajanım varken uçan kuştan bile haberim olurdu tabiki de.

"Cihan savcımın da maşallahı varmış yani şimdi." deyiverdim bir anda. Aylin anne bu hallerime alışık olabilirdi ama Cihan sanki cin görmüş gibi suratıma bakakaldı. Aylin anneye dönüp onun sinirli bakışlarıyla karşılaştığımda ise ortamı yumuşatmam gerektiğimi farkettim. Çünkü ilk kural Aylin annenin öfkesinden kaçmaktı.

Kaçın KurasıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin