autism - taegyu

"Orası çok Karanlık"

Selammmm!.
Keyifli okumalar ->22 Ekim Pazar 01:29.

Çok geç aticam ya bolumu icim ciz etti

CINGENEM CINGENEMMM
💗
***

Taehyun çoktan kalkmış kıyafetleri teker teker özenle seriyordu, bu arada Beomgyu'yu uyandırmamak için çaba sarf ediyor , dürdüklerini yavaşça dolaba yerleştiriyordu.

Yeonjun sabahtan kahvaltı yerine 1 ton fırça yemişti. Sinirliydi. Hiçbir şey yetmez gibi Beomgyu yüzünden yine azar işitmişti. Sinirli adımlarla Taehyun'un odasına ilerledi. Kapıyı kırarcasına tık tıkladı.

Taehyun kim olduğunu tahmin etmişti bile. Yavaşça kapıya yöneldi.

"APTAL KÖLE SENİN YÜZÜNDEN AZAR YEDİM!"

"Saygıdeğer Choi.. Beomgyu uyuyor onu uyandıracaksını-"

Yediği tokat ile anıları gözüne gelmişti. Yavaşça başını Yeonjun'a çevirdi.

Yeonjun ise o an umruna takmadı, sonuçta azar yiyen oydu. Hızlı adımlarla yatağa yöneldi ve saçından tuttuğu gibi Beomgyu'yu kaldırdı. Bir yandan diğer eliyle yakasını kavradı ve duvara yasladı. Beomgyu sersem bakışlarla Yeonjun' u süzdü .

"APTAL MISIN SEN!? SENİN YÜZÜNDEN AZAR YEDİM . DEFOL GİT YURDUNA SENİ İSTEYEN YOK HAYATIMIN İÇİNE ETTİN YETER ARTIK!"

Beomgyu sersemliğinde etkisiyle odaklanmaya çalıştı. Odaklanamiyordu.. kelimeler birbirine giriyor Çengel gibi tutunup asla ayrılmıyorlardı. Panik olduğunu farketti.. ve Yeonjun'un ona söylediğinin kırıcı olduğunu da tahmin edebiliyordu.

Terliyordu.. sıcak basıyordu , elleri titriyordu.. herşey... Herşey çok fazlaydı. Işık , ses  , görüntü.. her şey. Midesi çıkacak gibi bulanıyor başı dönüyordu. Asla odaklanamıyordu.

Kabus gibiydi. Bu karmaşadan çıkmak istedi. Ancak Yeonjun işi inada bindirmiş ki bağırmaya devam ediyordu. Konuşmayı denedi. Sesi titriyordu.. Kendisi titriyordu.

"Ç-çok-k.. ses"

"OLSUN TABİ ! SEN DAHA BENİM NE OLDUĞUMU GÖRMEMİŞSİN!"

Yeonjun ölümüne bağırmakta ısrarcıydı. Beomgyu'nun kulakları çınlıyordu.. sayı saymaya başladı. Bu onun yöntemiydi.

"1...2...3..7..10..9...4..?"

Aklı gittikçe karışıyordu. Nefes almaya çalıştı yapamadı. Gözünü diğer tarafa çevirdi. Seyrek görsede Taehyun'un müdahale ettiğini görebiliyordu.. Taehyun'a tutundu.

"ONU PANİK ETTİRİYORSUN!"

"banane bundan!?"

"ÇEKİL ŞURADAN FENALAŞTI!"

"AMACIM BU!"

Taehyun'da Beomgyu ile beraber panik yaşıyordu. Ona birşey olacak diye ödü kopuyordu. Yeonjunu bir anda büyük bir hınçla çekti. Son çare kontrolsüzce tam yüzüne sert bir yumruk çaktı.

"choi- YEONJUN!!"

Attığı yumruk Osmanlı'da görülmeyen dayaktan beterdi. Yeonjun'un burnu ağzı dağılmışçasına kanıyordu. O anki darbe ile yere yığıldı.

Taehyun müdahale etmeye koşuyordu. Bayan Huening gelmese iyi olurdu.. (yine ceza almak istemiyordu doğrusu -)

Lafta bu ya! Bayan Huening ile göz göze geldi.

Huening koşarak Yeonjun'un yanına gitti.

"LEA!! BABANI ÇAĞIR HEMEN!"

Taehyun henüz küçüktü. 9 yaşında koca bir köşke hizmet veriyordu sonuçta. O anki korku ile titredi. Soğukkanlı davranmaya çaba versede olamıyordu. Titriyordu. O an gözünden aşağı sel akar gibi inen göz yaşlarını farketti. Suçluluk duygusu ve korku.. endişe, panik , stres.. hepsi bir arada kaos!