Soluk soluğa kalıncaya kadar öptüm dudaklarını. Şuan ne yeri ne de zamanıydı, bunu biliyordum ama içimden bir ses yapmamı söylemişti. Tutamamıştım kendimi. Gözlerimi açtığımda Ferit bana şaşkınlıkla bakıyordu.
"Seyran?"
"Efendim?"
"Sen az önce-"
"Evet az önce seni öptüm."
"E sen benimle konuşmuyordun, barıştık mı şimdi?"
"Hıhı, barıştık."
Ameliyathaneden çıkıp odama doğru gidiyordum. O da arkamdan geliyordu. Elini uzatıp kolumu tuttu. Arkamı dönmemi sağlamıştı. Kolumu hala tutarken;
"Seyran, bir beklesene."
"Ne oldu Ferit?"
Bir anda bana sarılınca neye uğradığımı şaşırmıştım. Farkedince hemen karşılık verdim sarılmasına. Burnumu boynuna gömüp kokusunu içime çektim. O da saçlarımı eliyle okşuyordu. En sonunda hastanenin ortasında böylece sarılmanın yanlış olduğunu düşündüğümde ayrıldım kollarının arasından. Ağzından dökülen kelimeler ile birlikte gülümsedim.
"Seni seviyorum."
°°°
"Hadi Seyran. Yapıp bitirelim şu ameliyatı."
Kafamı sallayarak göz kırptım.
"Yapalım Ferit Bey, yapalım."
Aynı anda adım attık. Ameliyathane kapısı açıldı. İçeri girdik. Yukarıda birçok kişi vardı. Ayrıca ameliyathanede de asistanlarım ve hemşireler vardı. Hastalarımızın yanına adımladık.
"Nasıl hissediyorsun Gökçe?"
"Mükemmel hissediyorum Seyran abla."
"Peki ya sen Gözde'ciğim, sen nasıl hissediyorsun?"
Gözdenin yüzü asıktı. Tahmin etmiştim aklına bir şeylerin takıldığını.
"İyiyim Seyran abla."
Yüzü ve ses tonu bunu hiç doğrulamıyordu. Yine de ameliyata girecegi için heyecanlı olmasına yormuştum.
"Peki o zamann. Uyutalım hastaları." diyerek talimat verdim baş hemşireye.
-
Ameliyata devam ederken bir anda monitörden sesler gelmeye başladı.
"Hastayı kaybediyoruz!"
"Kahretsin! Yanlış yeri kestim."
Elim ayağım titremeye başlamıştı. Normalde asla böyle bir şey yaşamazdım ama hastalarım ile aramda duygusal bir bağın olması beni daha fazla korkutmuştu. Hiç hoş olmayan ve hatırlamak dahi istemediğim şeyler yaşamıştım. Bu yüzden tramvalarım tetiklenmişti. Ferit çoktan hastaya müdahale etmeye başlamıştı. Hastanın kalp atışları normale dönünce Ferit yanıma geldi.
"İyi misin Seyran?"
"S-sanırım."
"İstiyorsan sen çık. Ben devam ederim."
"Hayır hayır. Yapabilirim."
"Emin misin. Bak iyi görü-"
"Evet Ferit, eminim."
Onaylar bir bakış attığımda kabul etmişti. Yeniden hastaların başına geçtiğinizde işimize kaldığımız yerden devam ettik. Ameliyatı başarıyla bitirmiştik. Çok rahatlamıştım.
