Element

1 Een golf van angst

Ik wou net wegrennen toen ik besefte dat het te laat was. Een 2 meter hoge golf kwam op mij af , ik had geen tijd meer om er iets aan te doen. Daar lag ik dan, op de grond in de gang van mijn school, helemaal nat. Ik hoorde overal gelach en ik hoorde sommigen roepen: 'Kijk die loser!','Wat een sukkel', 'Hij leeft in de waterclan,maar kan niet eens tegen een beetje water!'. Dat is het mindere aan het leven in De waterclan, mensen die hun waterkrachten ontdekken zijn niet bang om ze te gebruiken.
Nadat ik geprobeerd had om mijn kleren een beetje droog te krijgen (zonder succes), ging ik naar mijn volgende les. Het was het laatste uur van de dag, dan hadden we Clan-geschiedenis van mevrouw Troopis. Ik ging op mijn vaste plaats zitten , naast mijn beste vriend Salem. Toen hij mijn natte haren en kleren zag begon hij te lachen. 'Fitch, heb je eindelijk geleerd hoe je een douche neemt?' Daarna schoot Salem meteen weer in de lach. Geloof me, Salem is echt een toffe gast, maar hij lacht altijd met zijn eigen grappen, die bijna nooit echt grappig zijn. Ik rol met mijn ogen en wou net iets zeggen toen mevrouw Troopis mijn naam zei. 'Fitch , in de plaats van het uit te leggen met Salem, maak je je beter eens nuttig en lees je de tekst op p 253.' Ik zuchte,opende mijn boek en begon te lezen:

DE ULTIMATUM
De ultimatum zijn een volk van mensen die niet zoals de mensen uit de Clans 1 element beheersen , maar meerdere. Ze leven in een dorp achter de Elevallei. Tijdens de oorlog van De waterclan en De vuurclan hielden ze zich verborgen. Omdat ze weigerden mee te vechten, zweerden de Clans dat ze nooit meer De Ultimatum aan hun zijde wouden hebben. Sinsdien leven de Clans en De Ultimatum gescheiden van elkaar.

Na een lange dag school ging ik terug naar huis. Mijn familie zat al klaar aan tafel om te eten. Mijn moeder glimlachte toen ze me zag. "Hoe was je dag,lieverd?" Ik zuchte, wat haatte ik het toch als ze me vroeg hoe mijn dag was. "Het viel wel mee, buiten dat ik geraakt was door één of andere debiel die zonodig even zijn golfkrachten moet testen." Mijn zus, Marine, lachte :" Dat had ik willen zien!" Ik wierp haar een hatelijke blik toe. Ik lachte, want ze zweeg meteen. "Komaan jongens, is het nu zo moeilijk om even lief tegen elkaar te doen?" Zegt mijn vader. "Ja!" Zeiden Marine en ik samen. Toen ging de bel. Ik stond recht om de deur open te gaan doen, maar mijn vader was al weg. 1 minuut later kwam hij terug. "Het was een instructeur, alle kinderen moeten zich morgen op het plein bij het meer melden." "Waarom?" Vroeg Marine. "Ze hebben beslist om de kandidaten voor de test morgen te kiezen." Zei mijn vader. Iedereen was stil, want als je gekozen word voor de watertest, en je slaagt niet dan verlies je je krachten. En zonder waterkrachten ben je niet welkom in De waterclan. Tijdens het eten was het muisstil aan tafel. Ik was bang, wat als Marine gekozen werd ,of Salem, of mijn andere vrienden? Of wat als ik gekozen werd?