Element

2 De Selectie

- Wil je meer weten over wat de test en de selectie is? Lees dan eerst het volgende hoofdstuk, een korte uitleg.-

Ik kan echt niet slapen. Ik lig al de hele nacht te denken aan morgen. Wat moet ik doen als ik gekozen word? Hoe gaat de test? Niemand kan ons vertellen hoe de test gaat omdat degene die niet geslaagd zijn verbannen worden uit De waterclan, en degene die wel slagen een eed hebben om te zwijgen over de test. Ik doe mijn ogen dicht en probeer zo weinig mogelijk aan morgen te denken. De test. Morgen. Selectie.Gekozen. Geslaagd. Niet geslaagd. Verbannen.

"Wakker worden Fitch." Ik schrik wakker. Ik zie mijn vader met een bezorgd gezicht voor me staan. "Alles oké?"zegt hij "Gaat wel." Antwoord ik kortaf. Ik heb deze nacht amper kunnen slapen. Ik kleed me eerst aan , en ga dan naar de badkamer en zie de wallen onder mijn ogen. Ik laat de kraan lopen en steek mijn hoofd eronder. Water laat me helder nadenken. Dan besef ik welke dag het vandaag is.. De selectie.
Voor ik naar beneden ga oefen ik nog wat met mijn waterkracht. Door de angst van De selectie is het moeilijk me te concentreren: toen ik een waterdruppel probeerde te laten zweven , spoot er een enorme straal uit de kraan , en ja natuurlijk, recht in mijn gezicht. Daarna besloot ik het maar op te geven en naar beneden te gaan.
Mijn familie zat al aan tafel. Ik ging naast mijn zus Marine zitten. Haar benen trilden, ik was dus duidelijk niet de enige die bang was voor de test. We aten in stilte, hoewel ik zo nerveus was dat ik geen hap opkreeg. "Het is tijd om te gaan." Zei mijn vader met een klein stemmetje. Toen verlieten we ons huis en liepen we samen naar het plein bij het meer. Toen we daar aankwamen zag ik dat het hele plein met een hek afgezet was. Een instructeur met een blauw pak met het vierkante teken van De waterclan kwam naar ons toe gelopen. Hij lachte vriendelijk en zei : "Sorry, maar er zijn geen ouders toegelaten in het Selectiegebied." Mijn ouders knikten lichtjes voor ze mij en mijn zus in een innige omhelsing sloten. "Veel succes, ik weet dat jullie het goed gaan doen." Zei mijn vader met een droevige stem. Mijn moeder knikte alleen maar en lachte zwakjes. Ze had het duidelijk moeilijk, dat kon ik zien aan de tranen die zich in haar ooghoeken vormden. "We houden van jullie!" Riep mijn vader ons na toen de instructeur ons naar binnen leidde.
Het Selectiegebied was anders dan ik verwacht had. Het was drukker en iedereen werd in keurige rijen verdeeld.
Althans, dat was wat ik zag achter een grote muur van water die ons de weg blokkeerde. Marine liep naar de grote watermuur en vroeg aan de instructeur:" Wat moeten we nu doen?" De instructeur grijnsde toen hij zei: " Gewoon door het water lopen, de watermuur zal jullie in groepen verdelen op basis van leeftijd, geslacht en soort waterkracht." Mijn zus haalde diep adem en liep zonder enige aarzeling door de muur. De instructeur legde zijn hand op mijn schouder. "Het is minder erg dan het lijkt. Je moet gewoon zonder na te denken erdoor lopen." Ik zuchte, ik wist dat als ik eenmaal door die muur gelopen was De selectie pas echt ging beginnen . Ik liep met opgeheven hoofd door de muur. Toen ik aan de andere kant van de muur in een rij met maar 3 andere jongens terecht kwam besefte ik dat ik helemaal droog was. Ik dacht net aan de jongen voor me te vragen of hij wist hoe het kwam dat we droog waren toen er een lage mannenstem het plein vulde. Iedereen was stil toen de stem sprak: " Leden van De waterclan, zoals jullie wel zien zijn jullie in rijen verdeelt. Uit elke rij wordt na de selectieproef 1 persoon gekozen die deel gaat nemen aan de test. Doe jullie best, het is namelijk een heel grote eer om aan de test te mogen deelnemen!"
Ik keek rond me en ik zag ongeveer tien rijen met in sommige rijen wel tientallen mensen. In onze rij stonden maar 4 jongens. Boven elke rij hing een symbool. Ik zag een symbool met een waterdruppel, een golf, een drietand, een vis,en nog andere symbolen. Toen keek ik naar mijn rij. Er hing een vierkantig symbool met een sterachtige vorm op. Toen vulde de lage stem weer de stilte van het plein op: "Jullie mogen nu naar de deur gaan met het symbool van jullie rij. Veel succes!"
Ik volgde de jongens van mijn rij naar de deur met ons symbool op. Een lange jongen met zwart haar en zeeblauwe ogen keek ongemakkelijk naar de deur. Hij opende hem en voor ik iets kon zien van wat er zich in de deur bevond werden we overspoeld door
een reusachtige golf.