Alipin Series 3: The Losing Game (wlw)

Bonafide

Chapter 31

__

"Maddox wag natin itong pag usapan dito" Hinawakan nya ang mga kamay ko.

"I'm sorry Laurel, please patawarin mo na ako, I'll do anything. Gagawin ko ang lahat ibibigay ko kahit na anong hingin mo. Just come back to me." Huminga ako ng malalim at tumanaw sa labas ng bintana.

"Hindi ko alam ang dapat na isagot sayo. Iyon ba ang akala mo sakin? Na kailangan mong paliguan sa regalo para mahalin ka? Hindi pagmamahal yon, binibili mo ko." Nang humikbi sya kumirot nanaman ang puso ko.

"I don't know what to do, paano mo ba ako mapapatawad? Pakiramdam ko, wala akong magawang tama at laging puro mali ang nasasabi ko. What do you want me to do?" Pinisil ko ang buto ko sa ilong.

"Laurel, I'm not trying to buy you, kasi alam kong kahit na subukan ko hindi kita kayang bilhin. Kahit pa nasakin ang lahat ng kayamanan sa mundo di magiging sapat yon para sa halaga mo." Lalo lang akong napa hugot ng hininga.

"You're different from everyone i know, Alam kong nag tra-trabaho ka sakin at task mo ang sundin ako. Pero dika katulad ng iba, hindi ka nagpapalapad ng papel, you're never nice." Mahina pa syang natawa at parang nag balik tanaw pa. "So I wonder, what will I need to do for you to like me? Same like how everyone else does." Lumunok sya saka bumaba sa mga daliri nya ang tingin.

"Pero kahit na anong gawin ko, lagi kang closed off at mataray. At nasanay ako sa ganoong ugali mo." Ngayon ngumiti sya ng malaki.

"Until the bet happened. I don't know what I was thinking, siguro gusto ko ring makita kung gaano ka katatag, I wanna see how long 'til you crack. And nung una aaminin kong naging laro ito para sakin." Naluha nanaman sya, na diko alam kung may pag asa pa bang huminto.

"Tama na nga, wag ka ng mag drama dyan. Huminto kana sa pag iyak mo." Pinisil nya ang kamay ko.

"I need to say this for you to really understand my feelings." Bumuntong hininga ako ng matitigan sya at walang nagawang tumango. "Nagbago ang nakalarawang image mo sa utak ko ng i focus ko ang buo kong atensyon sayo,and everything about you is adorable in my opinion. Even the way you speak and pronounce my name made me fall in love with you." Di ako nag react, ano bang sinasabi nya?

"Simula noon nag crave akong mapansin mo, kaya ultimo yung sunduin at ihatid ka ginagawa ko. Gusto rin kitang pag silbihan, masaya akong gawin ang lahat ng bagay na iyon." Mukha syang puppy ng sabihin nya yon.

"Naging close ako sa pamilya mo at minahal ko rin sila kasi kahit na kailan di nila pinaramdam na di ako belong doon. May acceptance sa kanila na minsan di maibigay ng pamilya ko." Maliit syang ngumiti.

"Until, I get used of doing everything with you. Gusto kong kina kausap ka, gusto ko rin kapag nag ta-taray ka, may tingling sa loob ko kapag napapa ngiti at napapatawa kita. And at that point, kinalimutan ko na yung pustahan. Because what I'm feeling is real, and mas genuine pa ito kaysa sa 24 carat gold." Hindi ko napigilang matawa don.

"Totoo nga, kaya nag start akong makaramdam ng selos kapag may iba kang nginingitian, diko matanggap yon at sobrang sakit sa puso. I want all of your attention to be mine, gusto kong ako lang ang nakikita mo, kasi ikaw lang din ang nakikit ko. Laurel, nagiging vivid yung mga kulay pag ikaw ang nahahanap ng mata ko." Sinapo nya ang mukha ko.

"So If you think, may mas mahalaga pa sayo. Think again, kasi ikaw lang ang minahal ko ng ganito." Parang nalulon ko ang dila sa intensity ng mata nya.