Zaman'da Tutsak

Bölüm 3: kırgınlık/kızgınlık

Görsel: kitap kapağı

Lütfen beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın📍

İyi okumalar~
____________________________________

Babam'la konuştuktan sonra odama geçtim ve olanları düşünmeye başladım. Kararımı vermiştim...

***

Yeni bir sabaha günaydın, yatağımdan kalkmış okula hazırlanıyordum okul formami giymiştim bu sefer, saçlarımı hafif su dalgası, yüzüme ise sade bir makyaj yapmıştım bence gayet güzel olmuştum. İşlerimi halledip çantamı ve telefonumu alıp aşağı indim annem ve babam masayı kuruyordu konuşmadan hem'de, normalde şakalaşıp, birbirlerine güzel sözler söylemeleri gerekti, her sabah karşılaştığım manzara bu sesizlik değildi...

Yanlarına yaklaşıp "günaydınn" dedim, onlarda aynı şekilde "günaydın kızım" diyerek cevap verdi

"Siz iyimisin'iz?" Diye sordum her ikisi'nede bakarak, ikiside bana dönüp gülümseyerek "evet" diyip önlerine döndüler fakat yüzleri tekrar aynı ifadeye büründü; kırgınlık ve kızgınlık

İkiside masayı hazırlayıp yerlerine geçti, ne kadar kırgın ve kızgın olsalar'da her işi beraber yapmayı üstleniyorlardı en azından bu hâlâ birlik beraberlik içinde olduklarının bir kanıtıydı,Buna şükür.

Ben'de yerime geçip oturdum "siz iyi değilsiniz, hadi konuşup çözelim bu işi" dedim her ikisine de bakarak

Annem "konusucak bir şey yok, benim kararım net" diyerek meyve suyunu içti

Babam ise "konusucak çok şey var sedef, biliyorum istemiyorsun kızımızın bir daha okçuluk'la ilgilenmesini anlıyorum seni a-" babamın sözü yarıda kaldı ve annem sesini yükselterek konuşmaya başladı ayağa kalkıp "sen beni anlamıyorsun alaz! Anlasan itiraz ederdin destek çıkardın bana katılmasını istemez'din, ama sen bunların aksini yapıyorsun ve ben kızımı kaybetmek istemiyorum" son sözlerini söylerken gözleri dolup ağlamaya başlamıştı annem.. ardından bana dönüp ellerimi tuttu "katılma nolur, katılma kızım lütfen..."

"Sedef yeter bu kadar bak Asya'yı üzüyorsun böyle yaparak, kızımızı biraz özgür bırak sen böyle yapmaya devam edersen kızımız her anını senden ben'den saklamak zorunda kalıcak, yeter cidden güzelim lütfen..." Demişti babam annemin omzuna bir öpücük bırakarak, ardından saçlarını koklayıp kollarını anneme sardı

Babam benim ilk aşkım'dı, en sevdiğim, zaafım. Ve benim hayalimdeki adam babam gibi olmalıydı... Anlayışlı, centilmen, cesur...

Ben'de yanlarına gittim ve ikiside kollarıyla beni sardı. En güvenli sığınağım canım ailem...

"Sen gerçekten tekrar okçuluğa başlamak istiyormusun?" Diye sordu annem

"Evet" dedim kesin bir dille, babamla birbirmize baktık ve aynı anda anneme bakmaya başladık cevabının aynı olmamasını umuyordum, çünkü okçuluk benim bir tutkumdu

"Bu fikre ne kadar karşı çıksam'da siz ikiniz" diyerek işaret parmağını babam ve bana salladı "baba kız bana karşı çıkıp direticeksiniz dimi?" Diye sordu, babamla birbirmize bakıp gülümsedik ve tekrar anneme döndük başımızı olumlu anlamda salladık "peki o zaman, sizin istediğiniz olucak" demesiyle anneme sarıldım ve iki yanağından da kocaman öptüm "teşekkür ederim anne'cim, Birtanem'sin" diyerek sım sıkı sarıldım tekrar, "sen birtanesin asıl yavrum benim, tamam bu kadar yeter şimdi oturup kahvaltımızı yapalım" demişti annem ve yerlerimize oturmuştuk