Η Κατάρα της Νύχτας Βιβλίο 2 #TYS2023

Κεφάλαιο 10

Αφιερωμένο σε ElliPam91

  Εκείνο το απόγευμα,η Κοραλλία γύρισε συννεφιασμένη στο σπίτι. Η ψυχή της χάρηκε που πρόσφερε φαγητό σε μια ταλαιπωρημένη ύπαρξη μαζί με λίγες κουβέντες που αποτελούν το καλύτερο γιατρικό για μια φαρμακωμένη από βάσανα καρδιά . Ησυχία επικρατούσε στο οίκημα. Ωστόσο,μια λεπτή φέτα φωτός ξέφευγε κάτω από την πόρτα της ανιψιάς της με την Κοραλλία να την ανοίγει απαλά. Η μικρή κοιμόταν με το κεφάλι της ακουμπισμένο πάνω σε ένα μπλοκ ενώ οι μαρκαδόροι είχαν πέσει στο πάτωμα , η σχολική  τσάντα ήταν πεταμένη στο γραφείο . Η γυναίκα χαμογέλασε τρυφερά και ύστερα αφού την σκέπασε με το πάπλωμα βάζοντας με προσοχή το μπλοκ πάνω στο κομοδίνο ,αποχώρησε σβήνοντας το φως.
Ο ήχος από γυαλί που έσπαγε και ο ήχος μιας γυναικείας κραυγής τάραξαν την Κοραλλία η οποία βιάστηκε να ανέβει τις σκάλες. Νιώθοντας την ανάσα της να κόβεται από το τρεχαλητό, η Κοραλλία μπήκε μέσα στο δωμάτιο της αδελφής της ασθμαίνουσα. Η Υακίνθη φαινόταν σαν να είχε χάσει τελείως τα λογικά της. Τα μάτια της γουρλωμένα και ψυχρά ,η μανία που εκτόξευε διακοσμητικά και βάζα στους τοίχους με αμείωτη ένταση έκαναν την Κοραλλία να τρομάξει .
-Υακίνθη μου ...της είπε εκείνη μαλακά αγγίζοντας την απαλά στον ώμο .
-Καταστραφήκαμε .Καταστράφηκε ο κόσμος μας το καταλαβαίνεις ?πάει η Κεφαλονιά μας , το είδα και το άρθρο και τις εικόνες και όλα ... Εγώ φταίω που η Έριδα έκανε ό,τι έκανε και τώρα την πλήρωσε το νησί όπως και η κόρη μου ..»»της έλεγε η Υακίνθη με τα δάκρυα να κυλούν αρειμανίως στα αναψοκοκκινισμένα από τον πυρετό μάγουλα της ενώ τα χέρια της τράνταζαν τους ώμους της αδελφής της που υπέμενε στωικά το ξέσπασμα της. Η ψυχή της Κοραλλίας έλιωνε όταν έβλεπε την αδελφή της σε τέτοια κατάσταση .
««Άκουσε με ,σε παρακαλώ. »»της είπε με ένα χαμόγελο που με το ζόρι έφθασε στις άκρες των χειλιών της η Κοραλλία . Η Υακίνθη την κοίταξε με προσοχή στα μάτια .

«« Δεν φταις ούτε εσύ ούτε κανένας που θέλει να δημιουργήσει ένα καλύτερο κόσμο από την τρομοκρατία μιας μέγαιρας και του τερατώδους συναφιού της. Σε ένα πόλεμο πάντα υπάρχουν οι παράπλευρες απώλειες όπως οι κάτοικοι που έχουν μεταφερθεί σε ασφαλείς τοποθεσίες από όσο διάβασα μετά το τσουνάμι που ισοπέδωσε το νησί.
Η κόρη σου έχει επιλεγεί από την μοίρα για κάτι ξεχωριστό από την γιαγιά της οπότε δεν φταις ούτε σε αυτό. Σε παρακαλώ σύνελθε. Εσύ δεν τα έχασες σε πιο δύσκολες ώρες. »»
  Η Υακίνθη την αγκάλιασε τυλίγοντας τα χέρια της γύρω από τον λαιμό της με την Κοραλλία να ανταποδίδει την αγκαλιά με θέρμη χαϊδεύοντας απαλά τα μαλλιά και την πλάτη της μεγάλης της αδελφής. Ο ήλιος που βασίλευε βάφοντας τον ουρανό με μωβ και ροζ αποχρώσεις πέρασε μέσα στο δωμάτιο λούζοντας την τρυφερή εικόνα με μοναδικά χρώματα. Τώρα που η ένταση εγκατέλειπε το κορμί της , η Υακίνθη ένιωσε να ηρεμεί και πάλι με τον πυρετό να ψήνει το κεφάλι της σαν να ήθελε να της θυμίσει ότι όσο ήταν ζωντανά τα πρόσωπα που αγαπούσε ,τότε υπήρχε ακόμη η ελπίδα.
««Σε ευχαριστώ που πάντα είσαι δίπλα μου και ας μην στο λέω συχνά. »» είπε η Υακίνθη δίνοντας της ένα απαλό φιλί στο μάγουλο .
««Σε ευχαριστώ που πάντα με καταλαβαίνεις .Σε αγαπώ πολύ και εσένα και την μικρή μας και τον μέλλοντα γαμπρό μου »»την πείραξε η Κοραλλία για να ελαφρύνει το κλίμα καθώς δεν της είχαν διαφύγει τα βλέμματα μεταξύ μεταξύ  Κάσπιαν και Υακίνθης.  Το κόλπο έπιασε με την Κοραλλία να δέχεται ένα απαλό χτύπημα στο δεξί της μπράτσο ενώ ένα πλατύ χαμόγελο  έκανε να φανεί η λευκή οδοντοστοιχία της.
««Άντε από δω βρε που με πειράζεις όλη την ώρα. Επίσης,θέλω να κάνω μπάνιο επιτέλους και να μαζέψω λίγο το δωμάτιο ,αρκετά με ντάντεψες . »»μουρμούρισε ανοίγοντας τα παράθυρα ενώ άνοιξε τις ντουλάπες για να βρει καθαρές πιτζάμες και εσώρουχα. 
««Το βράδυ , θα έρθω να πιούμε τσάι και να σου δώσω τα φάρμακα σου . Επίσης , ήθελα να σου πω κάτι :δύο πράγματα . »»είπε βιαστικά η Κοραλλία αναφέροντας την επίσκεψη του Βίκτωρ στο σπίτι μαζί με την περίεργη συνάντηση με την νεαρή Σούκι καθώς και την επιθυμία της να πάνε μαζί με την Κρυσταλλία εκεί.
««Εγώ να σου πω την αλήθεια , δεν πιστεύω στις συμπτώσεις. Θα ήθελα να πάμε να το ερευνήσουμε μαζί γιατί η Κρυσταλλία είναι μικρό παιδί ,αρκετά έχει φορτωθεί ήδη ... »»
«« Και τι με αυτό ?»»αναφώνησε  κοφτά. Ο αέρας που έμπαινε έσπρωξε προς τα πίσω τα μαλλιά της με εκείνη να καλοδέχεται τα παγωμένα χάδια του.
  ««Η μικρή πρέπει να μάθει σε τι κόσμο ζει για να μπορέσει να τον κάνει καλύτερο μια μέρα όπως και όλα τα άλλα παιδιά !Δεν είναι όλα φτιαγμένα από χάρακα και διαβήτη. Δεν έχουν όλα τα παιδιά στέγη και τροφή ,ιατρική περίθαλψη και παιχνίδια, η κοινωνία μας δεν είναι δίκαιη απέναντι σε πολλούς συνανθρώπους μας που υποφέρουν .  Ας μάθει και αυτήν την πλευρά της ζωής ! Τόσο καιρό την βλέπω που δεν μιλά και καίγεται η καρδιά μου ,την βλέπω που πια δεν χρησιμοποιεί τις δυνάμεις της ! Μπορεί να βγει και σε καλό η επίσκεψη αυτή . Πρέπει να μάθει για να μπορεί να ατσαλωθεί η ψυχή της Υακίνθη. Η ζωή δεν είναι ποτέ στρωμένη με ροδοπέταλα .  Άφησε με να την πάω αφού εσύ είσαι άρρωστη . Σου αξίζει άλλωστε λίγη ξεκούραση. »»
  Η Υακίνθη άκουγε συγκλονισμένη το λογύδριο της Κοραλλίας . Το μικρό κοριτσάκι που λάτρευε το ροζ που πάντα ήταν κομμάτι αδύναμη και ντελικάτη σαν πριγκίπισσα είχε εξαφανιστεί δίνοντας την θέση του σε μια γυναίκα με ώριμη σκέψη ,αποφασιστική και έτοιμη να αναλάβει τις ευθύνες της. Την θαύμασε για αυτό .
««Να πάτε αλλά να προσέχετε Κοραλλία . »»έδωσε την έγκριση της με βαριά καρδιά καθώς είχε γυρίσει την πλάτη της τινάζοντας την κουβέρτα για να κρύψει τα δάκρυα που έκαιγαν τα μάτια της σαν υγρή φωτιά. Ο πόλεμος πάντα γεννά περίεργες συμμαχίες και ο ίδιος ο Κάσπιαν είχε προστάξει να αγρυπνούν . Άξιζε το ρίσκο .
««Τότε θα πάω στην βιβλιοθήκη και αύριο το απόγευμα  θα πάρω την μικρή και θα πάμε στον συνοικισμό. Κάτι μου λέει πως πίσω από όλα αυτά κρύβεται ο Βίκτωρ ... Θες η αύρα του ,θες η ματιά του ..δεν μου αρέσει αυτός ο τύπος. »»
««Ούτε εμένα »»
««Πάω να φροντίσω τον κήπο μας . Τα λέμε σε λίγο »»αποκρίθηκε η Κοραλλία . Στην βάση της σκάλας συνάντησε τον Κάσπιαν ο οποίος προσπάθησε να κρύψει τον μορφασμό πόνου που αλλοίωνε τα όμορφα χαρακτηριστικά του προσώπου του ενώ κρατούσε τον μηρό του πάνω από το τζιν του.
««Τι έπαθες ,Κάσπιαν ?»»
Η Κοραλλία άκουσε για πρώτη φορά τις λεπτομέρειες της περιπέτειας τους.
««Οι πληγές σου είναι μολυσμένες. Δεν έπρεπε να ξύσεις τα σπυράκια . Μπορεί να ακουστεί περίεργο όμως βγάλε το παντελόνι σου για να μπορέσω να στα γιατρέψω και πες μου που βρίσκεται εκείνο το καταραμένο . »»

  Ο Κάσπιαν υπάκουσε στις οδηγίες του και όσο αυτός έβγαζε με απίστευτη συστολή το παντελόνι του η Κοραλλία πήρε το ποτήρι με το αλάτι και το φυλακτό ,άνοιξε σιγά την πόρτα της ανιψιάς της και βρήκε το βραχιόλι μέσα στην μπιζουτιέρα . Βούτηξε το βραχιόλι και ένας μεταλλικός ήχος ακούστηκε. Το βραχιόλι παρέμεινε εκεί μέσα στο ποτήρι με το αλάτι που η Κοραλλία το τοποθέτησε στο ψηλότερο ράφι της κουζίνας . Όταν τελείωσε αυτό ,ετοίμασε τα σύνεργα της για να περιποιηθεί τις πληγές του Κάσπιαν. Καυτηρίασε βελόνες ,έφτιαξε καταπλάσματα από βότανα ,πήρε καθαρές γάζες και επέστρεψε στην καρέκλα του διαδρόμου. Ο Κάσπιαν έσφιγγε τα δόντια του κάθε φορά που ένιωθε την λεπτή μύτη της βελόνας να διαπερνά το μαλακό δέρμα ανοίγοντας τρύπες για να βγει το πύον που ήταν ανακατεμένο με αίμα , να το καθαρίσει με μια μαλακή υγρή πετσέτα  .Έπειτα αφού τελείωσε με αυτό το κομμάτι ,άλειψε το γεροδεμένο πόδι του με μια δροσερή αλοιφή και το τύλιξε με γάζα . Όλη αυτή τη ώρα την είχαν περάσει στην σιωπή .
««Ευχαριστώ. Με έκανες να νιώσω πολύ καλύτερα. »»είπε και σηκώθηκε από την καρέκλα.
««Εγώ σε ευχαριστώ που είδα την αδελφή μου να χαμογελά αληθινά μετά από πολύ καιρό. »»του αποκρίθηκε εκείνη με ένα τρυφερό χαμόγελο ενώ το χέρι της  ανακάτεψε  παιχνιδιάρικα  τα μαλλιά του . Εκείνος το έπιασε και φίλησε απαλά τις κλειδώσεις των δαχτύλων της .
««Θέλω να πάω να την δω . »»
««Αύριο. Καιρός είναι να συμβεί και κάτι ευχάριστο σε αυτό το σπίτι. Θα είμαι στον κήπο . »»