Dün gece Ayça gelmişti ve ona sabah her şeyi anlatacağım demiştim . Şimdi ise sabah olmuş hepimiz kahvaltı yapıyorduk
Ayça sürekli bir bana bir Uraz'a bakıyor neler olduğunu çözmeye çalışıyordu arada gözü yanında oturan Emir'e kayıyor sonra çok durmadan hemen geri çekiyordu galiba ondan utanıyordu neden acaba ? : )) dün gece Emir onu odasına götürmüştü sonrası muammaydı ama ben öğrenirdim
Ayça :" ee yemeklerde yenildiğine göre artık bana neler oluyor anlatacakmısınız ."
Emir hemen lafa girdi tabi
" Şimdi şöyle ki Ayça' cığım , bu yanında oturan Uraz mafya olur kendileri bir gün ufak bir kaza geçiriyor ve yolu arkadaşın Gül'ün evine düşüyor ,bunu derken eliyle de bizi gösteriyordu . Sonra Gül de zavallı acıyor işte alıyor evine yaralarını sarıyor falan fistan sonra bizimki beni arıyor gel al beni diyor
Ben gidiyorum işte bakıyorum ki bunlar çok samimi artık ne olduysa , dedi yüzündeki alaylı tavırla. Sonra işte Uraz' la gidelim derken Uraz demesin mi Gül sende geleceksin bizle diye , sonra Gül' e zarar gelmesin diye buraya getirdik . Ama ne oldu de bil dedi ve güldü kızı koruyalım diye getirdiğimiz evde bizden kaçırdılar ." Dedi
Ayça : " Neeee, Gül sen iyimisin kim kaçırdı ? ,niye kaçırdı , nasıl kaçırdı ."
" Hay ben senin anlatma şeklini... EMİR !!!
Ayça sakin ol sen Emir'e ne bakıyorsun saçmaladı gene ben anlatacağım sana şimdi" dedim ama şöyle bir sorun vardı ki Emir doğru anlatmıştı ben şimdi nasıl sakinleştireceğim bu kızı .
Ulann olaya bak ya , her boku ben yaşayayım ama burada gelmiş arkadaşımı sakinleştireyim bu işte bir terslik yokmu ya ?!!
" Seni dinliyorum Gül " dedi bir gözü seğiriyordu sizce de korkmalımıyım
Tam ağzımı açtım konuşacaktım ki
Uraz lafa girdi "her şeyi duydun işte ben Mafyayım ve ve Gül'e de zarar gelmesin diye bura getirdim ama elimden kaçırdılar zaten geri kendisi geldi şimdi her şeyi öğrendin ,burada olma sebebin de sana da zarar gelmemesi için" dedi
Ayça şok oldu resmen" sen ne saçmalıyorsun ne Mafyası lannnn " diye bağırdı yanında oturan Emir ise yerinde sıçramıştı tam bana da çıkışıyordu ki kapı çaldı çalışan bir koruma kapıyı açtı içeriye babam girdi ,yanımıza geldi ve bana sarıldı .
" kızım " dedi bunu demeyeydi iyiydi
Ayça'ya döndüm donmuştu galiba tepki vermiyordu kız
" Neeee" diye bağırdı olan yanında oturan Emir'in kulaklarına oldu " ne kızım mı ? Gül ne diyo bu adam ? dedi" çok sinirliydi
Bende ona döndüm ama ben konuşmadan Uraz konuşmuştu
" Gül' ün babası " dedi
Ayça'ya baktım gözleri dolmuştu ve ağlamak üzereydi neler hissettiğini anlıyordum gözünden bir yaş düştü
" sen .. sen hangi yüzle çıktın bizim karşımıza ? neredeydin bunca sene haaa ,
bu kız yalnızken neredeydin, tek başına yaşamaya çalışırken neredeydin ,kimsesizim diye ağladığı geceler neredeydin haaa şimdi mi geldi aklına baba olduğun . Bu kız yetimane köşelerinde kalırken neredeydin, aile demeye bin şahit olan insanların elinde eziyet çekerken neredeydinnn " diye kükredi babamın yüzüne .
Haklıydı tek ailem oydu herşeyimi bilirdi bana benden çok ağlardı ben yaşadıklarımı unuturdum ama Ayça unutmazdı ,bana derdi bir gün baban karşına çıksa sen hemen affedersin ama ben affetmem derdi .
Masada kimseden çıt çıkmıyordu Uraz sakince bana bakıyordu ,Emir ise Ayça'yı izliyordu ,Ayça hem ağlıyor hem babama bakıyordu babam ise sadece ayça'ya baktı gözleri dolmuştu mahçup duruyordu boğazında bir düğüm varmış gibi yutkunma ya çalıştı gözlerini kaçırdı bana bakamadı
" b- benn özür dilerim ,özür dilerim kızım ben böyle olsun istemezdim sizi daha erken bulmak isterdim "
" hahh duydun mu Gül daha erken bulmak istermiş . Dedi alayla , bizim yaşadığımız bok kalmasın her şeyi kafamıza vura vura öğretti bu dünya şimdi gelmiş burada daha erken bulmak isterdim diyor sen şimdi gelsen ne olur o tren kaçalı çok oluyor biz büyüdük .
Artık gelsen de boş Gül büyüdü onun bir babaya ihtiyacı yok ! Sen küçükken lazımdın duydunmu beni haa !! Diye bağırdı
" Ayça kızım yapma böyle ben sizin BABANIZIM ne olur yıllarca aradım ben sizi "
" NEEE " herkes aynı anda bağırmıştı
" ne saçmalıyorsun sen benim babam falan değilsin " dedi Ayça
Hiç bir şey anlamıyordum. Ne saçmalıyordu bu adam ? BABANIZIM da ne demekti !!
"Ayça siz kardeşsiniz ben sizin BABANIZIM" dedi . Onunda kafası karışmıştı ne diyordu bu adam
" siz .. siz kardeş olduğunuzu bilmiyormuydunuz ? " dedi çok şaşkın duruyordu
Bu sefer de Emir konuştu . söyledikleri ile
Ayça'yla göz göze geldik
" ne yani anneniz.. sizi ayırıp sonrada aynı yetimhaneye mi koydu . Ve kardeş olduğunuzu da sakladı mı ? "
Ayça gözlerini benden çekti ve babama döndü , bağırarak " sen ne saçmalıyorsun benim ailem yok yetimhaneye bırakıp gitmişler " dedi Emir' in gözleri dolmuştu ayça'ya bakamıyordu elleri yumruk olmuştu
Uraz ise dalıp gitmiş gibi bir yere odaklanmış sesizce olan biteni dinliyordu yutkundu bir kaç kere kötü duruyordu . Peki ya ben , ben nasıl duruyordum nasıl olurdu
yıllarca aynı yetimhanede kaldığım , geceleri korkup yanıma gelen kız , arkadaşım ,
her şeyim olan kız .. ,
benim gerçekten de kardeşimmiydi ama nasıl ?
O kadın bu kadar cani olamazdı bu kadarını da yapamazdı degilmi Babam tekrar konuştu
o anlattı , biz ağladık , o anlattı biz öldük .
Bu dünyanın bize borcu vardı iki kız çocuğunun kimsesizliğini , birbirinden bi haber büyümesini nasıl ödeyecekti bize .?
" kızım senle Gül'ün arasında sadece bir yaş var annen seni de Gül' ü de alıp kaçmıştı seni neden yetimhaneye verdi bende bilmiyorum ,sonra Gül'ü de vermiş ama ben ikinizi de bulduğumda her şey için çok geçti , annen sizi benden çaldı ben her zaman sizi aradım ama o kadın buna izin vermedi kendi hayatı uğruna sizi de mahvetti,beni de ..
Ne olur beni bir kere dinle kızım ben senin babanım " dedi
Ayça artık ağlamaktan mahvolmuş yüzüyle ayağa kalktı kafasını olumsuz bir şekilde salladı arkasını döndü ve salona doğru ilerlemeye başladı ayağı yüzünden düzgünce gidemiyordu sendeledi yere yığıldı Emir hemen yanına gitti .oturdu tutu kollarından
" hay-hayır hayır Hayır sen - n , sen benim babam falan değilsin bu olamaz . Beni bırakmışlardı isteyerek bıraktılar beni benim ailem yok dedi ağladığı yerde .
"Seni annen bıraktı yetimhaneye ,o isteyerek bıraktı sizi ama ben ben isteyerek bırakmadım "dedi bitmiş tükenmiş bir şekilde yere oturdu ağlıyordu kendi kendine tekrarlıyordu ben isteyerek bırakmadım diyordu sürekli
Ayça ayağa kalktı Emir ise o düşmesin diye yanında tetikte bekliyordu
" sana neden inanayım" dedi
Babam yaşlı gözlerini ona dikti eli iç cebine gitti cüzdanını çıkardı cüzdanın resim konulan yerinden bir resim çıkardı içli içli baktı resme sonra yavaşca ayağa kalktı Ayça'ya yaklaştı Ayça ise sesizce onu izliyordu sonra Ayça' nın elini tutup havaya kaldırdı elindeki resmi Ayça' nın avuçlarına bıraktı Ayça yavaşca resme baktı gözleri tekrar doldu çenesi titredi sonra babama baktı , bana baktı , elindeki resim titreyen ellerinden yere düştü babam ise Ayça'ya sımsıkı sarıldı kızım dedi içli içli okşadı saçlarını Ayça ise ağlıyordu sesizce mırıldandı "baba " dedi
Yanlarına yavaşça yaklaştım yerde duran resmi elime aldım resimde babam vardı çok gençti gülüyordu çok mutluydu kucağında iki bebek vardı biri daha kundaktaydı öbürü ona göre büyük duruyordu bebeklerin ikiside gülümsüyordu bu bebek Ayça' nın bebeklik haliydi diğer bebek te bendim .
Ayça babamdan ayrıldı bana döndü
Ağladı , ağladım ,acıyla gülümsedi ve abla dedi
Gül , dedi ve sımsıkı sarıldı nefesim kesildi sanki bende ona sımsıkı sarıldım
Sonra birbirimizden ayrılmadan içeri bir adam geldi sanırım Uraz'ın adamıydı adam hemen lafa girdi
" abi Gül hanımın annesi ve babasını Anıl' ın elinden kurtardık adamlar şimdi buraya getiriyor ikisini de , ama Anıl kaçtı arkasından adamları saldım yakalamak üzereyiz. Dedi
Ayça 'nın bedeni kollarımda kasıldı benim içimde ise yaprak kımıldamadı o kadından olacak bir intikamım vardı .
Evet bu bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz lütfen yorum yapmayı ve yıldıza basmayı unutmayın 💙💙
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SARMAŞIK
Short Story" İnsan yaşar ve ölür . Hayat bu kadar basittir işte , ama önemli olan ne yaşadığındır , nasıl yaşadınğıdır . Belkide en önemlisi , kiminle yaşadığındır . Ben yalandan.. çok korkunç nedenlerden dolayı kötü bir hayat yaşadım . Ama kim bilir belki d...
