Senyorita

Chapter 38

*****

HINDI AKO MAPAKALI AT kanina pa palakad-lakad. Hindi kasi sinasagot ni Grethel ang mga tawag ko sa kaniya. Parang nagtatampo talaga siya sa huli namang usapan kahapon. I hope he is okay.

Si Shenneah! Tama, I will call him and I asked for his boyfriend.

Agad kong dinial ang phone ni Shenneah at tinawagan. I only asked her if pupunta ba siya sa bahay and luckily she does.

Agad akong bumaba ng mag-ring ang doorbell. Agad akong bumaba at binuksan ang pinto ngunit walang tao at isang malamig na hangin ang bumungad sa 'kin na siyang dahilan para ginawin ako.

Biglang nahulog ang pot na nakalagay sa itaas ng bintana kaya napaatras pa ako ng muntik akong matamaan. What the hell is happening here?

Biglang nag-ring phone ko kaya agad ko itong kinuha at sinagot ang tawag. It is Shenneah.

"Hello-," natigil ako ng marinig ang iyak ni Shenneah. Parang nabuwal ako sa kinatatayuan ko. Masama ang kutob ko dito.

"Shenneah, anong nangyari?"

"KAHIT NAKAKAINIS ka na, nag-alala pa 'rin ako sayong mokong ka!" wika ko habang nakatingin kay Grethel na nakahiga sa kama.

"Woah, should I appreciate your worried or- ahh," napadaing pa siya at napahawak sa kaniyang sugat.

"Ano palang nangyari?" Tanong ko kay Shenneah na ngayon ay nakatulala sa isang gilid.

"Pvtang*na kasing isang 'to. Hoyyy, mokong anong nangyari?" Tanong ko dito. Ngumiwi muna siya at sandaling sumulyap kay Shenneah.

"Inaway ba naman kasi ako, tapos ayun-."

"Sinungaling, ang galing mo talaga gumawa ng kwento 'no!" Susugurin na sana ni Shenneah si Grethel kaya agad ko itong pinigilan. She gritted her teeth while looking at him.

"Can you explain, guys?"

"Sabi niya, maghiwalay na 'daw kami. I want to prove her that I love her. Tapos 'yun, sabi ko magpapabangga ako to prove that I loved her. Ang sagot naman niya ay 'Sige, ikaw ang bahala." He mimic her words.

Napasapo na lamang ako sa noo ko at napailing.

"I rushed him to the nearby hospital. Hindi ko naman kasi aakalaing gagawin niya talaga 'yun."

"Ano palang simula?" Naguguluhan na ako sa dalawang 'to.

"We're just talking about your late boyfriend." Nanlaki ang mata ko na nilingon sila. What the hell is-.

SA HULI, umuwi ako sa bahay na parang wala sa mood. They just arguing kung bakit kinakailangang magpakam4tay si Jibrelle to prove that he loves me.

Sabi naman ni Grethel, 'To prove his love to my family. Si Shenneah naman ayaw maniwala. They just arguing hanggang saan napunta at bukambibig ni Shenneah na maghiwalay sila.

Ang g*gong Grethel, napasagasa ba naman sa motorsiklong dumaan. Muntik pa siyang makulong sa ginawa niya, mabuti at walang natamong maraming sugat ang driver ng motorsiklo at nakaya pa nilang kausapin.

"I just want to prove her that I love her." Napailing na lamang ako ng maalala ang sinabi ni Grethel. Iwan ko ba kung anong mararamdaman ko para kay Grethel, maawa, makokonsensya, haist! Hindi ko na alam!

"Faye, may bisita ka!" Tawag sa 'kin ni Mommy. Haist, baka ang mokong naman 'to.

Agad akong bumaba at tinungo at tumungo sa sala. Naabutan ko doon si Jang Chen na malawak ang ngiti habang nakaupo sa sofa.

What the hell is he doing here? Napailing na lamang ako at lumapit sa kaniya.

"Magandang umaga sa iyo binibini," bati nito sa 'kin kaya napairap na lamang ako ng patago. Para siya tuloy'ng nagmula sa 19s century na naligaw sa 21st century.