Gece Mavisi

1. Bölüm

Merhabalar ilk bölümü ile karşınızdayım umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar

♡

11 yıl önce

Henüz 7 yaşında bir çocuktum. Amcası  tarafından sokağa atılmış bir çocuk... ailem beni hiç sevmedi ama annem, annem beni çok severdi. Çöp kenarında oturmuş ağlamaktan gözlerim şişmişti. Yüzüme düşen gölgeyle başımı kaldırdığımda annem karşımdaydı. "Yasmin kızım kalk gidiyoruz." Gözyaşlarımı silip kalktığımda annemin elini sıkı sıkı tutmuştum birkaç adım attığımızda o ses geldi kabuslarım olan ses 3 el silah sesi... ardından yağmur yağmaya başladı ve annem oracıkta yere yığıldı hiçbir şey yapamamıştım. "Anne uyan yer çok soğuk." Dediğimde gözlerimden yaşlar akıyordu. Annemin elini bir an olsun bırakmamıştım.

Yanıma uzun boylu hafif kır saçlı bir adam gelmişti. "Gel Yasmin gidiyoruz." Demişti. Ne kadar gitmemek için dirensem de o kapıdan içeri girmiştim. Yetiştirme yurdu... sürekli gözüm kapıdaydı birisi gelir de beni alır diye, ama ben istenmeyen çocuk oldum hep...

"Adını bilmediğim için bu mektuba nasıl başlayacağımı da bilmiyorum. Sana karşı hiçbir öfke duymuyorum, rahatlayabilirsin. Hiç tanımadığım babama yazdığım bu mektup ile; eğer ki bir gün bunu okursan, seni affettiğimi söylemek isterim.
Asla yanımda olmadığın ve bir açıklama bile yapmadan beni terk ettiğin için seni affediyorum. Bilmelisin ki babam olmadan büyümenin verdiği acı beni daha güçlü bir kadın yaptı. Sayende, zor zamanları kendi kendime atlatmayı öğrendim.

Bir babanın bıraktığı boşluğu doldurmak zor olmuş olsa da, seni affediyorum. Bu durum, senin bıraktığın boşluğu doldurmak için öne çıkan insanların değerini anlamama yardım ettim. Büyükbabam, büyükannem, ve elbette annem. Tüm bu zaman boyunca annem en sadık yoldaşım oldu.
Sen ebeveynliği bir seçenek olarak görürken, anneme başka bir seçenek bırakmamış olmana rağmen o bunu bir tutkuya çevirdi. İhtiyaçlarımı karşılamak için saatlerce çalıştı. Okuldaki gösterilerime geldi ve ödevlerime yardım etti.

Beni dinleyecek birine veya ağlamak için bir omuza ihtiyaç duyduğumda, annem hep yanımdaydı. Sorumluluk alan o olduğu için yüreğimin en derinlerinde minnettarım. Görevini kusursuz bir biçimde yerine getirdi.

Annemde çocukluğuma dair, içinde senin olmadığın pek çok fotoğraf ve hatıra var. Hayatımın her anında yanımdaydı ve birlikte sahip olduğumuz anılardan hep gurur duydu. Ve bana gerçek sevginin ne olduğunu öğretti.
Büyükbabamın, hem bir büyükbaba hem de bir ebeveyn olmasına sebep olmanı da affediyorum. O kendi çocuklarını yetiştirirken babalık görevlerini -hem de layıkıyla- yerine getirmişti.
Ama benim için de aynısı yaptı. Bana öfkeye tutunmamayı, onun yerine affetmeyi öğretti. Büyükbabam sayesinde, öfkenin sadece yıkıcı olduğunu biliyorum. Bir insanın gelişmesine asla yaramadığını.

Büyükbabam, babamın yokluğunun her şey demek olmadığını öğretti bana. Güçlü ve kendine güvenen bir kadın olarak yetişmek için bana hep destek oldu.

Bana ayrıca, sen yanımda olmamana rağmen mutlu olmayı da öğretti. Ve yapmadığı tek şey ise senin hakkında kötü konuşmaktı; bunun için ona minnettarım.

Sensiz büyümek bana ne olursa olsun başarılı olmak için ihtiyacım olan motivasyonu aramayı öğretti. Etrafıma baktığımda, senin bıraktığın boşluğu doldurmayı başaran insanlarla kendi ailemi yaratmış olduğumu görüyorum..."

Günümüz

Bir kadının cesareti çoğu erkeğin gölgesinden bile daha büyüktür.Kadınlardan bu kadar korkmakta haklısınız aslında. Sizi bir gecede aydınlatacak da kör kuyulara atacak da bizzat kendisidir.