Şehir merkezine geleli neredeyse 2 saat olmuştu. Bir kaç iş yerine uğramıştı ama sonuç olumsuzdu. Umutsuzluk peşini bırakmıyordu, bunun farkındaydı. Biraz daha yürümeye devam etti önce bir kıyafet mağazasına girdi, ardından başka bir tanesine ama hiçbirinin elemana ihtiyacı yoktu. Caddede yürümeye devam ederken büyük bir vitrinin camında "eleman aranıyor" ilanı dikkatini çekti. Başını biraz yukarı kaldırdı, bu bir bilgisayar mağazasıydı. Bir anda içinde küçükte olsa heyecan oluştu, aradığı işi bulmuş olabilirdi. Beklemeden kapıya yaklaştı ve içeri girdi.
Yirmili yaşlarda, sarışın , saçları sarı ve arkasından topuz olarak bağlamış, iş yerinin üniformasının içerisinde harika görünümlü bir bayan ona gülümseyerek yaklaştı.
- Hoş geldiniz beyefendi.
Ferman başını sallayarak ve yüzünde hafif bir tebessüm ile,
- Hoş buldum.
- Size nasıl yardımcı olabilirim.
Ferman eliyle vitrindeki yazıyı işaret ederek
- Aslında müşteri değilim vitrindeki ilanınız için görüşmek istiyorum.
Kadının yüzündeki gülümseme biraz azaldı, biraz duraksar gibi oldu, geriye dönüp baktı sanki birisini arıyordu sonra tekrar Fermana baktı.
- Beyefendi biz elemanı bulduk ama ilanı vitrinden kaldırmayı unuttuk.
Ferman biraz şaşırdı. Sanki kadın kendisine yalan söylüyormuş gibi geldi. Acaba dış görüntüsü hoşuna mı gitmemişti. Ferman bozuntuya vermek istemese de içindeki umutsuzluk yüzüne vurmuştu.
- Anladım hanımefendi, Teşekkür ederim
- Biz teşekkür ederiz beyefendi yanlışlıktan dolayı kusura bakmayın.
- Önemli değil iyi günler
- İyi günler beyefendi.
Ferman biraz buruk şekilde kapıdan dışarı çıktı, Ceketinin iç cebinden sigarasını çıkardı ve yaktı. Canı sıkılmıştı bir duman çekti ve bıraktı. Yürümeye devam etti, biraz dinlenmesi gerekiyordu. Sadece yayalara açık olan bir sokağa girdi, boş bir bankı gözüne kestirdi ve banka doğru ilerledi, ceketini çıkardı ve oturdu. Sigarasını içmeye devam ederken bir yandan da içten içe kendisiyle konuşuyordu. Şanssız mıydı? yoksa yanlış bir gün müydü? iş aramak için, yada neye elini atsa olmuyor muydu? Kader miydi? bunun adı, bugün bulamadın ama bu yarın bulamayacağın anlamına gelmezdi. Peki umut ? umutsuzluğun içindeyken umut etmek ne kadar mantıklı gelebilirdi , hemen pes etmek ona göre miydi? evet belkide ona göreydi. Belkide her şeyin nedeni buydu. İstemediği işleri mecbur olduğundan dolayı yapmak istemiyordu, bu ona göre değildi.
Oturmaya devam etti , bir kaç sigara daha içti ama artık beklemenin bir faydası olmayacağını anlamıştı, eve gitmeye karar verdi ve ayağa kalktı ceketini giyerken bankın yanında duran sokak lambasının direğine yapıştırılmış küçük bir el ilanı dikkatini çekti. Ferman biraz yaklaştı okumaya başladı.
" Bizimle Çalışmak ister misiniz ?"
Aslında bu ilanları şehrin her yerinde görmek mümkündü, ilanda sadece bu slogan ve koçanlara yazılmış telefon numarası vardı. Ferman ilana bakıyordu, ne iş olduğu belli olmayan iş ilanı, biraz şüpheci davrandı, acaba dolandırıcı olabilir miydi? yada telefon sapığı, sonra koçanlar dan bir tanesini kopardı ve numaraya baktı ardından ceketinin cebine koydu ve yola koyuldu.
Ferman eve gelmişti kapıda onu karşılayan annesiydi içeriye girdi, iş bulamadığı her halinden belli oluyordu. Ferman oturma odasına girdi ve koltuğa oturdu hemen ardından annesi girdi odaya ve oda koltuklardan bir tanesine oturdu.
- Ne oldu
Ferman konuşmak istemese de soruyu cevapladı
- Bulamadım hiçbir iş, nereye gitsem eleman ihtiyacı olmadığını söylüyorlar.
Annesi de üzülmüştü ama onu umutlandırmak için yüzünden tebessümü eksik etmedi.
- Olsun, Bugün bulamadın yarın başka işlere bakarsın
- Bilmiyorum sanki hiç iş bulamayacağım bu şehirde.
- İlk günden pes etme.
Yine tartışma başlayacaktı. Ferman kaçmak için ayağa kalktı
- Tamam yarın tekrar aramaya devam ederim
Odasına doğru yöneldi. Annesi arkasından yüksek sesle
- Yemek yedin mi ?
- Evet dışarıda yedim biraz dinlenmek istiyorum.
- Tamam
Ferman odasına girdi ve kapıyı kapattı. Üzerini değiştirip yatağına uzanacağı sırada el ilanı aklına geldi. Ceketini aldı ve cebinden ilanın yazılı olduğu kağıdı çıkardı. Öylesine de olsa telefonundan numarayı aradı. Bir kaç saniye sonra yumuşak bir sesli bayan çıktı telefona.
- İyi akşamlar size nasıl yardımcı olabilirim.
Bu nasıl telefon açma şekliydi. Ferman şaşırmıştı.
- İyi akşamlar hanımefendi bu numarayı el ilanından aldım onun için aradım
- Anladım beyefendi, mesleğiniz nedir?
Ferman ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.
- Bilgisayar yazılım hanımefendi.
- Tamam beyefendi size tekrar dönüş sağlayacağız iyi akşamlar.
- iyi akşamlar hanımefendi.
Telefon kapandı, Ferman biraz daha şaşırdı. Şaka mıydı bu? Sadece mesleğini sorup kapatmıştı kadın. Ferman hiç bir şey anlamadı. Pek önemsemedi, ışığı kapattı ve yatağına uzandı. Bugün olanları düşünürken uykunun kollarına bıraktı kendisini.
Gecenin bir yarısı çalan telefonun sesiyle uyandı. Yatağından doğruldu telefonunu aldı ve açtı. Telefondaki bir erkek sesiydi.
- İyi geceler Ferman bey.
Ferman uykulu bir ses tonuyla kim olduğunu bilmediği adama
- İyi geceler buyurun
- Bugün iş ilanı için aramışsınız Ferman bey
Ferman bir kaç saniye durdu ve el ilanını hatırladı
- Evet aramıştım
- Yarın saat 8:00 de Park Avm de iş görüşmesine davetlisiniz.
- Anladım. Peki ne işi bu, iş yerinin adı ne ?
- Yarın ki görüşmede bunları konuşuruz Ferman bey, bilgileri size kısa mesaj olarak göndereceğim. Başka bir sorunuz var mı?
Ferman ne olduğunu anlamaya çalışırken
- Hayır teşekkür ederim
- Ben teşekkür ederim Ferman bey iyi geceler.
- İyi geceler
Ferman telefonu kapattı. Hala kendine gelmeye çalışıyordu, sonra aklına geldi, adam adını nereden biliyordu, ilandaki numarayı aradığında adını söylememişti, telefonu açtığında da adını söylememişti, sonra belkide telefon numarasından adını öğrenmiş olabileceklerini düşünerek soruyu aklından çıkardı, çok geçmeden kısa mesaj geldi. "BSR bilişim iş görüşmesi adres bilgileri" hiç yoktan ne iş yapacağını öğrenmiş oldu ve iş yerinin adını. Ferman başını yastığa koydu ve uyumak için gözlerini kapattı.
