Saat sabahın yedisi başımda çalan alarmın sesi kulaklarımı tırmalıyordu. Gözlerimi açıp saate uzanmaya çalışırken odamın kapısı açıldı gelen üvey kardeşim Betty'di. Aceleci haliyle uyanmadığımı düşünerek bana seslendi "Beatriz uyan uçağa yetişemeyeceğiz hadi uyan". Haklıydı ama eğer hemen yatağımdan kalkıp hazırlanmaya başlamaz isem Cosmos'a giden uçağımızı kaçırabilirdik. Betty'e baktım " tamam kalkıyorum " dedim ve yatağımdan doğruldum.
Betty benim üvey kardeşim. Ben 2 yaşındayken annem hayatını kaybetmiş babam neden olduğunu söylemesede büyüdükçe bu gerçeğin nedenini öğrenerek kendimi çokta üzmek istemedim. Babam annemin ölümünden bir yıl sonra betty'nin annesi ile evlenmiş ve bir yıl sonra betty dünyaya gelirken annesi doğumdan sonra hayatını kaybetmiş. Biraz garip bir durum ama ikimizde annelerimizi göremeden bu dünyadan ayrılmışlar bu ortak kaderimiz yüzünden betty aslında benim üvey değil öz kardeşimden dahada öte bir insan.
Hazırlıklarımız neredeyse bitmek üzereydi, son eksiklerimizi kontrol ediyorduk. 'Betty bir şey unutmadık değilmi?' Betty bavullarımıza göz gezdirirken " hayır ,umarım unutmamışızdır" . Sonkez kontrol edelim derken neredeyse onuncu kez kontrol etmiştik " tamam yeter bu kadar eğer birşey unuttuysak artık Cosmos 'da alırız." Betty de bıkmışcasına " haklısın. Taksiyi çağırmıştım zaten gelmek üzeredir". Bavullarımızı kapının önüne çıkarttık. Taksi neredeyse gelmek üzeredir. Hava sonbahar olmasına rağmen güneşli ve güzel aslında bugün evde kalıp biraz bahçede oturup bu güzel havanın tadını çıkarmak isterdim ama yeni işim için başka bir ülkede başka bir şehirde yaşamam gerekti. Ah şu babam yokmu! Hep onun başının altından çıkar böyle akıl almaz işler.
Taksi gelmişti bavullarımızı taksinin bağajına koyduk ve arka koltuklara oturduk. Monterry hava alanına yirmi dakikalık yolumuz vardı. Saat neredeyse dokuz olmuştu uçağımız 12 de kalkacaktı ve 13 saatlik bir uçuşun sonunda Cosmos'da olacaktık umarım bir aksilik cıkmadan orada oluruz.
Hava alanına gelmiştik yolda betty ile Cosmos 'da neler yapabileceğimizi konuşurken vaktin sanıl geçtiğini anlamadık bile.
Bavullarımızı güvenlikten geçirip içeride kahvaltı yapmak için bir kafeye girdik. Uçağın kalkmasına neredeyse iki saat vardı. Bir yandan kahvaltımızı yaparken diğer yandan Betty ile Cosmos heyecanımızı paylaşıyorduk. Yeni insanlar yeni bir hayat burdaki hayatımdan tabiki memnundum ama gideceğim yerde kuracağımız yeni düzene alışmak o kadar zor gelmiyordu bana. Bazen arkadaşlarımla dışarıya çıksam oradaki ortama alışamıyordum ve kalmak istemiyordum ama bu öyle değil içinden bir ses herşeyin güzel olacağını söylüyordu.
Betty ile sohbet ederken zaman nasıl geçmiş anlamadım.Uçağımıza bindik ve monterry den artık ayrılma vaktiydi.
13 saat sonra
Türkiye / Cosmos
Uzun bir yolculuğun ardından sonunda Cosmos ' a geldik. Saat gecenin yarısıydı bavullarımız la birlikte bir taksiye bindik ve en yakındaki otele gittik. Betty çok yorulmuş ve uykulu bir halde otel odasına attı kendisini, doğrusu benimde ondan bir farkım yoktu. Bavuldan kıyafetlerimi çıkardım ve üzerimi değiştirdim. Betty de üzerini değiştirip duşa girmeye hazırlandı. " sen duşa girecekmisin beatriz" aslında girmek istiyordum ama yorgunluktan kendimi yatağa atıverdim " hayır sabah girerim " betty peki diyerek duşa girdi bende yatagıma uzandım ve bir kaç dakika sonra uykuya teslim oldum.
