Öff artık ayaklarımı hissetmiyordum çünkü yollar taşlı olduğundan ayağımı her an burkabilirdim
"İyimisiniz çok yavaş geliyorsunuz" adamda haklı ya çok yavaş yürüyordum ve adamcağız nazik olduğundan benim için yavaş yürüyordu ve baya zorlanıyordum yürümekte artık
"Ahh kusura bakmayın ama ayaklarım acıyor çünkü topuklularım taşlık zamanda yürünmüyor" dedim yüzüm aldığım memnunsuzkla ifadesiyle baktım oda bir ayaklarıma bir bana baktı sonra iki adımda yanıma gelip koluma girdi
"Yürüyelim istersen böyle düşme ihtimali de azalır hem ne dersin" dedi ve bende kafa salladım ve ilerlemeye başladık fakat ayaklarım ise hâlâ ağrıyordu ve ilerledikçe daha da acıyordu
"Ahh ayağım" dediğim an oda bana baktı
"Ahh kusura bakmayın gerçekten hiç alışkın değilim topuklu giymeye genelde spor ayakkabıya alışığım o yüzden böyle oldu kusura bakmayın lütfen siz time yetişin onlarla gidin benim yüzümden bir de geç kalmayın"
" peki tamam gideyim o halde ben" dedi ve ilerlemeye başladı bende yavaşca adım atmaya başladığım an bir anda havalandım ve şaşkınlıkla kucağında olduğum kişiye baktığımda üsteğmendi
"Ama nasıl"
"Sen bana baksana sence bende seni bu halde bırakıp gidecek göz varmı hım"
"AA ma nasıl olur öndeydin sen ve gidiyordum"
"Bir asker olduğumu unutmayın lütfen ayseren hanım"
Gerçekten de şok olmuştum ama bu söylemesiyle başımla onaylamış ve oda yürümeye başlamıştı
...
Artık boynumu hissedemiyordum kafamı bir yere koyamadığımdan boynumun ağrısı git gide artıyordu
"Koy artık şu boynunu ağrı yapacak yoksa"
"Ben siz rahatsız olursunuz diye koymamıştım" cümlemi bitirir bitirmez kafamı yavaşca boyun girintisinin oraya koymuştum gerçekten keşke daha önce yapsaydım diye düşünmedimde değil
Yol boyu ne o konuştu ne ben eve yakın
"İneyim artık yanlış anlaşılma olmasın"
"Nasıl isterseniz" dedi ve yavaş bir şekilde beni yere bıraktı fakat koluma girmeyide ihmal etmedi
Eve gelip kapıyı çalmış ve açmalarını beklemeye başladık kısa bir süre sonra kapı açıldı ve annem göründü
"Ah sizmiydiniz gelin buyrun içeriye"
"Yok efendim ben eve geçeyim maalum tim orada"
"Öncelikle efendim denmeyecek anne diye hitap edilecek yoksa çok kızarım ve tim burada yatıyorlar sizin ev çamaşır suyu akmış ve hep kokuyor o yüzden bizde yatın hem yarın sabah size kahvaltı hazırlayacağım buyrun gelin"
diyip içeriye geçti
" annem gerçekten birilerinin onu üstün görmesini sevmezdi en çok ta efendim kelimesini hiç sevmezdi bu yüzden çok tepki verdi buyrun geçelim"
Diye bir açıklamada bulundum çünkü komutan neye uğradığını şaşırmıştı açıklamayla bana baktı sonra ise eğilip ayakkabılarını çıkarttı bende eğilip ayakkabılarımı çıkarmak için eğileceğim an
"Lütfen bu sefer de ben sizinkini çıkarayım borçlu kalmak istemem"
"Ahh lütfen ben yapabilirim gerek yok "desemde yavaş bir şekilde sağ ayağımdaki topukluyu çıkarttı yavaşca ayak bileğimden tutarak yere koydu daha sonra ise diğer ayağımda çıkarıp ayağa kalktı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yayla Güzeli
Teen FictionKinmiydi onların soluksuz nefes kesici aşklarını yok eden Yoksa İki kalbin birbirine olan güvensizliklerimiydi Sizde varmısınız yayla güzeli ile komutanın aşkına...
