★☆
bir dokunuşla kaybettim özgürlüğümü. kaçmaya çalışırken sıkıştım duvarlar arasına. nefes almak istedim odam sular altındayken, aldığım nefeslerde boğuldum. denizi izlemek istedim, halbuki kafamın içinde dalgalar çoktu. havai fişekler istedim, ışıkları dikkatimi çekmişti, ben onlardan daha sesliydim. yeni yerler görüyorum sanıyordum, daireler çiziyormuşum. bir girdap vardı ve ben orada yok oluyordum. çok tuhaftı, ağlıyordum ama gözyaşlarım yoktu. hâlbuki canım ne çok acıyordu. yalnızlığımdan kavruluyordum suyun içinde. dış dünyayı merak eden küçük bir balık gibiydim lakin ne yaptıysam daha çok hapsettim kendimi sular altına. ellerimi çokça kaldırdım yıldızlara, hepsi çok uzakta. vazgeçtim. gerçekten bazen de pes etmek geliyor insanın içinden.
★☆
ŞİMDİ OKUDUĞUN
atlantis'ten kalanlar
Puisi☆ ruhum göklere süzüldüğü an bitecek ancak hiçbir zaman tamamlanmayacak bir kitap.
