Sahte Beşli

Bölüm 1 - Sahte Beşli

KARAKTERLER

Erkek Karakterler

Kadın Karakterler

BAŞLANGIÇ
Astrid'in gözünden

Sevgilim Octavius'un evinden ayrılmıştım. Her gün klasik kavgalarımızdan birini yapmamızdan sadece 3 dakika falan geçmişti. Bu boş kavgalardan bende bıkmıştım ama bir şekilde bir döngü gibi her gün yaşanıyordu. Bu seferki konumuz ise benim akşam alkolün etkisi ile başka bir kıza yavşamamdı. Gerçekten aşırı berbat bir gündü. Sabah günlük rutinimi bile yapamamıştım. Neyseki en sonunda barışmıştık. Arabayı gördüğümde şaşırdım. Araba ile geldiğimi bile hatırlamıyordum. Arabaya bindiğimde diğer üçünü görmeyi hiç beklemiyordum. Willy, Ellery ve Catty hepsi bir şey dememi bekliyordu.
Astrid:
"Siz nasıl bindiniz bu arabaya hayvanlar"

Ellery:
"Ee yazdın ya gel al beni diye"

Öyle bir şey mi yazmışım. Alkolü bırakmam lazım herhalde

Catty:
"Evden kızgın çıktın bişi mi oldu tatlım"

Willy:
"Sana yine bağırdı mı yoksa!"

Willy... Kendisi bana çocukluğundan beri aşıktı. Kendisi her zaman reddederdi bana aşık olduğunu. Bende tam olarak emin değilim.

Astrid:
"Gerek yok. Bişi olmadı çocuklar hadi"

Ellery:
"Ya kızım neden çağırdın o zaman. Yoksa yine rutinini yapmadın di mi ondan ağlıyordun"

Biraz doğru olabilir ama Ellery komik değil!

Astrid:
"Öylesine çağırdım"

Catty:
"Dalgamı geçiyorsun. Yarınki proje ödevini senin için yapmayıp buraya geldim ve sen öylesine diyorsun. Sen şaka mısın? Hoca bana takıntılı zaten"

Ellery:
"Proje ödevi yokki nerenden sallıyorsun Catty"

Astrid:
"Ödevi falan boşverin hayat zaten kısa ne gerek var. Keyfine bak. Boşver ödevi"

Catty:
As-

Sözünü hemen kestim ve arabayı en hızlı olcak şekilde sürdüm. Kendimi suçlu hissediyordum ama çokta sorun değildi. Biz hep böyleydik. Bir birimizi görmek için her şeyi yapardık. Lisede beşimizde ceza yemiştik ve ceza odasına kitlenmiştik. O günden beri hepimiz bir birimizin bir parçası oldu.

Hepsini tek tek eve bıraktıktan sonra tek başıma kalmıştım. Catty, Octavius'un evinin yakınlarında bir yerde onu indirmemi istedi bende onu bizim milli kafemiz olan sanfrantürko kafeye bıraktım. Octavius'un evinde evimin anahtarını unuttuğumu anladığım an altıma yaptım. Gerçekten bu kadar yol geri mi gitcektim. Tam 3 saat. En sonunda onun evine geri döndüm. Octavius her zaman koruyucu ve herkesin hayalindeki erkek arkadaş olmuştur. Ben şanslı bir kız olabilirdim ama onun bana sahip olması işte bu daha büyük bir şanstı.

Evin merdivenlerinden yukarı çıktım ve sonunda onun katına gelmiştim. Kapıyı ilk çalışımda hiç bir ses gelmedi ve kapıda açılmadı. İkinci çalışta vazo kırılma sesi geldi. İçimi kaplayan o negatif his bütün bedenimi kaplamıştı. Pozitif kaybetmişti ve negatif kazanmıştı. Bir kaç kez tıklattım ve açılmadı. Gözlerimden yaşlar geliyordu. Kendimi parçalamak istiyordum. Sonunda kapı açıldı. Sonunda düzgün bir nefes alabilmiştim. Kendisi hiç yarası olmadan karşımdaydı

Octavius:
"Aşkım nol-"

O bir şey diyemeden ona sıkı sıkı sarıldım. İçimde yaşanan o duyguyu kimse anlayamazdı.

Astrid:
"Neden kapıyı hemen açmadın ve o vazo sesi..."

Octavius:
"Sakinleş. Sadece uyuyordum ve bir anda kapı çalınca yanlışlıkla vazoyu kırdım"

Onu bırakmak istemiyordum. O benimdi. Evin içine girdim ve koltukta oturup biraz sakinleşmeye çalıştım. O bu arada dışarı çıkıp sigarasını içiyordu. Ben de anahtarı aramaya koyuldum. O kadar dağınık birisiydi ki sadece bir anahtarı bulmakta bile zorlanıyordum. Onun evini bile ben temizliyordum. Annesiyim sanki de. O an Ellery yazdı

Ellery:
İyi misin. O an sana sormak istemedim ondan şimdi soruyorum. Eğer birine ihtiyacın varsa yanıma gelebilirsin. Tabii Octavius aşk böceğin bebişin balın kalbin izin verirse 🙃

Ben asla Octavius'a böyle hitap etmiyorum. Yani belki evet.

Astrid:
Görüldü

Ellery:
Görüldü mü ne!!!!!

Astrid, Ellery adlı kişiye engeli bastı

İntikam işte buna denir.

Anahtarı bulduğunda sevinçten ağlayacaktı. Tamı tamına yarım saat sürmüştü bildiğin. O sürede Octavius eve hala gelmemişti ve meraklanmaya başlamıştı. Kapıya doğru gittiğinde kapının dışarıdan kitli olduğunu fark etti. Ev ilk kattaydı ama o bile Astrid'e çok geliyordu. İlk katta olduğu için balkondan atladı ve şansa bak ki hiç yaralanmadı. İlk defa şanslıydı. Evin çevresini dolaştığındada bulamadı. Evin deposuna girecekti en son. Tam girecekken bir kız sesi geldi

Bilinmeyen kız:
"Octavius çok özür dilerim alkolün etkisiyle yaptım. Yoksa ben senden başkasını istemem. Bir de artık ayrıl ondan. Senin sırrın olmak istemiyorum"

Octavius:
"Sana zarar verdiyse yazarsın. Kimsenin seni incitmesine izin vermem. En yakın zamanda ayrılacağım ama lütfen ilk önce buradan ayrıl"

Astrid belki hayatında ilk defa aldatılmıştı ya da yanlış anlamıştı. Kız depodan dışarı yürümeye başlayınca eve geri girdi. Şoktaydı. Yıllardır beraber olduğu sevgilisi onu aldatmışmıydı gerçekten. Ağlamaya başladı. O böyle birisi değildi. Belki o Octavius'u yanlış tanımıştı ama inanamıyordu. 7 yıllık sevgilisine inandığı kadar kimseye inanmamıştı. Şimdi ise bütün inancını yitirmişti. Neyi yanlış yapmıştı. İlk başta onun hatalı olduğunu düşünmüştü ama sonradan kendinede inancını yitirmeye başladı. Bütün hatayı kendinde bulmaya başlamıştı. Belki de gerçekten hata bendeydi. Kendine her zaman güvenirdi. Her zaman özgüvenli ve neşeli birisiydi. Her duruma çare bulabilirdim. Ama şu an acınası biriydim

1. Bölüm Sonu

Not: Hikaye ile ilgili yorumlarınızı bekliyorum. İlk defa bu tarz bir şey yazdım ondan yorumlara açığım. Elimden geldiğince hatalarımı düzelteceğim.