ပြန်လည်မွေးဖွားလာပြီး အကျင့်ပုတ်တဲ့ယောင်းမကိုနှိပ်စက်မယ်

Chapter 9

Chapter 9
(ရက်စက်သောအကြည့်တစ်ချက်)

ပူနွေးသောရေသည် စုမုန့် ၏ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုကို ဆေးကြောပေးလိုက်ရာ သူမ စိတ်ကိုဖြေလျော့၍ သက်ပြင်းချမိသည်။

သူမသည် ရှေးဟောင်းပစ္စည်းဆိုင်တွင်ရှိစဉ် ဆရာဖြစ်သူထံ ဖုန်းဆက်ရန်ကြိုးစားခဲ့သော်လည်း ဖုန်းပိတ်ထားကြောင်း သိရသည်။ ဆရာက သူမကို တမင်တကာ ဘလော့ထားသလား သို့မဟုတ် တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့သလား မသိသောကြောင့် သူမ အနည်းငယ် စိုးရိမ်သွားခဲ့သည်။

'ဆရာ...ကျွန်မကို စေတနာမရှိတော့ဘူးလား...ဆရာ ကျွန်မကို မုန်းနေတယ်ဆိုရင်တောင် ဆရာ့ကိုရှာတွေ့ပြီး တောင်းပန်ဖို့ ကျွန်မ အစွမ်းကုန်ကြိုးစားမယ်'

ရေချိုးပြီးနောက် စုမုန့် သည် ရေချိုးခန်းစင်မှာ အလွတ်ဖြစ်နေမှန်း သိလိုက်ရသဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်ကို မျက်နှာသုတ်ပုဝါဖြင့်သာ သုတ်လိုက်ရတော့သည်။ အိမ်အကူများက သူမအတွက် တဘက်အသစ် မတင်ထားပေးခြင်းပင်။သူမ ကူကယ်ရာမဲ့ဖြစ်သွားခဲ့၏။ ဝေ့မိသားစုဝင်များက သူမကို အမြဲတမ်း မနှစ်သက်ခဲ့သော်လည်း ယခု အိမ်အကူများသည် ပိုပို၍ ရိုင်းစိုင်းလာခဲ့သည်။ကံကောင်းသည်က၊ သူမမှာ ကိုယ်ပိုင်အခန်းလေးရှိနေခြင်းပင်။ အစေခံများသည် သူမ၏အခန်းကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရန် လာခဲသောကြောင့် တခြားသူများ မြင်မှာလည်း စိတ်ပူစရာမလိုပေ။သူမ တွေးနေရင်းနှင့် ခြေချော်ပြီးကြမ်းပြင်ပေါ်  ဖင်ထိုင်လျက်လဲကျသွားရာ တင်ပါးမှာ ပူလောင်သည့်ဝေဒနာကို ခံစားရလေသည်။

တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ဝေ့ထင်ပြန်ရောက်လာပြီး ဖိနပ်လဲစီးဖို့ ငုံ့ကြည့်လိုက်ချိန်မှာ ရုတ်တရက် သူ့တင်ပါးတွင် စူးရှရှ နာကျင်မှုကို ခံစားလိုက်ရ၏။  တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ရိုက်လိုက်သည့်အလားပင်။ နာကျင်မှုက သူ့ကို တုန်လှုပ်စေသည်။

ရုတ်တရက် သူ့ဖိနပ်မလဲစီးတော့ဘဲ ရပ်လိုက်ရာ ဘေးနားက စားပွဲကို သုတ်နေသည့် အိမ်အကူက အလျင်အမြန် ထွက်လာပြီး

"သခင်လေး ဘာဖြစ်နေတာလဲ…တစ်ခုခု အဆင်မပြေဖြစ်လို့လား... သခင်လေး နားယူဖို့ ဆိုဖာပေါ်ကို တွဲပေးရမလားရှင်"