ပြန်လည်မွေးဖွားလာပြီး အကျင့်ပုတ်တဲ့ယောင်းမကိုနှိပ်စက်မယ်

Chapter 15

Chapter 15
(ဆရာ..ကျွန်မ တောင်းပန်ပါတယ်)

စုမုန့် က သူ့ကိုမမှတ်မိသဖြင့် သူက

“ကျွန်‌ေတာ့်နာမည်က ဟုန်စစ် ပါ…ကျွန်တော့်ကို မြင်ဖူးပြီးသားဖြစ်မှာပါ… ကျွန်တော်က ကောရှန်းရဲ့ဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်ပါတယ်... သူက ကျွန်တော့်ရဲ့သူဌေးပါ...အဲဒီနေ့က ဆိုင်မှာ အလုပ်ရှုပ်နေချိန် ညီမက တံခါးဝမှာ ခဏရပ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်…ညီမကို လာတွေ့မို့ပဲ...အလုပ်က မပြီးသေးတာနဲ့... အလုပ်ပြီးလို့ ထွက်လာတော့ ညီမက သွားနှင့်လိုက်ပြီ"

ထိုလူ၏ရှင်းပြချက်အပြီးတွင် စုမုန့် သည် သူ့ကိုမြင်ဖူးသည့်နေရာကို နောက်ဆုံးတွင် မှတ်မိသွားသည်။ 

သူက ဆရာ့ဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်နေတာလား....

သို့ဆိုလျှင်၊ဆရာသည် ဆိုင်ကို မရောင်းရသေးဘဲ သူမကို အမှန်တစ်ကယ် မထားခဲ့ဟု ဆိုလိုခြင်းဖြစ်သည်။ဆရာဖြစ်သူကို တွေးပြီး စုမုန့် မျက်လုံးများ ချက်ချင်းနီရဲသွားသည်။  သူမ ထပ်မေးဖို့ မစောင့်ဘဲ ဟုန်စစ် က ဆက်ပြောသည်။

“သူဌေးက လက်ရှိ ဟိုတယ်မှာ နေတယ်…ညီမ အစ်ကို့နောက်ကို လိုက်ကြည့်ချင်လား"

စုမုန့် အကြိမ်ကြိမ် ခေါင်းညိတ်မိသည်။ ဆရာဖြစ်သူကို နောက်ထပ်မတွေ့နိုင်တော့မှာ သူမကြောက်သည်။

"အစ်ကို့ကို ဒုက္ခပေးမိလို့ တောင်းပန်ပါတယ်...ညီမ လိုက်ခဲ့ချင်တယ်"

ဤသို့ဖြင့်၊ စုမုန့် သည် ဟုန်စစ် နောက်သို့ လိုက်သွားသည်။ သူမ၏ ဆရာက ကလပ်အိမ်ဘေးက ဟိုတယ်မှာ တည်းခိုနေပုံပင်။ လမ်းတစ်လျှောက်တွင် သူမ နှလုံးခုန်သံများ ဝုန်းဒိုင်းကျဲနေရလေသည်။ သူမသည် ဤဘ၀တွင် ဆရာဖြစ်သူနှင့် ခွဲခွာခဲ့ရသည်မှာ မကြာသေးသော်လည်း၊ သူမ၏ ယခင်ဘဝ ကတည်းကပါ ရေတွက်လိုက်လျှင် အတော်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်၏။ သူမသည် ယခင်ဘဝက ဆရာ့စကားနားမထောင်ဘဲ ထွက်လာခဲ့ရာ နောက်ဆုံး သူမ သေသည်အထိ ဆရာဖြစ်သူကို ဘယ်တော့မှ မတွေ့တော့ချေ။

နောက်ဆုံးတွင် သူတို့သည် ဆရာဖြစ်သူ၏ အခန်းတံခါးဝကို ရောက်သွားကြသည်။ ဟုန်စစ်ကမူ စုမုန့် နောက်ကို လိမ္မာပါးနပ်စွာဖြင့် အတူတူ လိုက်မဝင်ခဲ့ပေ။