Stel je bent nog nooit in je 21 jarig bestaan verliefd geweest. Dan weet Roos precies hoe je je voelt. Maar wat als dan toch die ene persoon je pad op komt?
Roos wordt wakker en is even verward waar ze is tot dat ze de dag ervoor herinnert. Net zoals de irritante wekker die Nathan gezet had de avond ervoor. "Zet die wekker uit" mompelt ze. Geen gehoor. Ze rijkt over zijn lichaam heen en drukt de wekker weg op zijn telefoon. Gaat ze hem laten liggen? Absoluut niet. Ze pakt haar kussen en slaat hem op zijn hoofd. Hij schrikt wakker en kijkt haar met vermoeide ogen aan. "Waar was dat goed voor" mompelt hij. "Ja jij werd niet wakker van de wekker." "Die is niet eens afgegaan." "Hmm, nee, dan is het zeker ook geen negen uur?" "Nee" mompelt hij en kijkt op zijn telefoon. "Nevermind" mompelt hij en ze schiet in de lach. Ze gooit de deken van haar af en is onderweg om haar tanden te poetsen als ze een kussen in haar rug krijgt. "Hey" zegt ze als ze het kussen op pakt. "Ja je sloeg echt hard" zegt hij. "Hmm" zegt ze voordat ze het kussen terug gooit. Het raakt zijn hoofd en hij valt terug achterover. Lachend schudt ze haar hoofd en loopt ze richting de wasbakken.
"Goedemorgen!" "Goedemorgen Myron" glimlacht ze als ze de keuken in loopt. "Hey, matching haar styles" zegt ze als ze ziet dat Myron dezelfde staart gemaakt heeft. "Oh wat toevallig" lacht ze. "Oeh, mooie outfit" zegt Myron en Roos kijkt naar beneden. "Wel? Ik twijfelde een beetje" zegt ze. "Hoezo?" "Ja ik ben nog een beetje mijn stijl aan het ontdekken? Ik probeer iets meer baggy te dragen, dus zover het shirt. Maar ik kan gewoon geen goede baggy kleding vinden." "Wij hebben een missie voor jou vandaag" zegt Myron en ze knikt. "Mee eens. Wil ook weten of het me überhaupt staat of dat ik het beter zo kan laten." "Dat snap ik heel goed. Voel je je daar wel comfortabel in dan?" "Ja dat wel, maar wil gewoon kijken of andere dingen mij ook staan." "Snap ik wel. Hey Nathan." Roos kijkt over haar schouder naar Nathan die nog met licht natte haren binnen komt gelopen. "Goedemorgen" glimlacht hij voordat hij haar bekijkt. "Leuke outfit" zegt hij voordat hij verder loopt en ze glimlacht.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Nathan, neem jij Roos mee in de auto? Nemen wij Milan en Elizabeth mee" zegt Enzo en Nathan knikt. "Wie rijd" vraagt hij. "Ik kan de heenweg wel doen" zegt ze en hij knikt. "Oke wacht" zegt ze en rent de trap op. Ze heeft een bril voor als ze rijdt, puur voor de zekerheid. "Wat heb jij nou weer gepakt" lacht hij. "Mijn rij bril." "Je hebt een bril?" "Alleen voor het rijden ja" zegt ze en hij knikt. "Cute" zegt hij voordat hij de deur uit loopt. Met grote ogen kijkt ze Myron aan die in de lach schiet. "Kom" lacht ze. "Roos, vind je het erg om in de vlog te komen" vraagt Enzo. "Tuurlijk niet. Enzo, je weet dat ik vijf idioten gewend ben? Dit is niet nieuw voor mij" zegt ze lachend. "Nee, weet ik, maar hierna gaan waarschijnlijk wel veel van mijn kijkers je volgen. Dat doen ze altijd." "Dan doen ze dat toch. Ik heb toch al jaren een open account" zegt ze. "Oke top."
"Tot straks!" Enzo en Myron rijden door de poort heen terwijl Roos de auto start. "Wil jij mijn brillenkoker in het dashboard kastje doen" vraagt ze als ze de bril op haar neus duwt. "Tuurlijk." "Dank je" mompelt terwijl ze geconcentreerd is om de navigatie goed in te vullen. "Waarom volg je niet gewoon Enzo?" "Omdat ik bang ben dat ik hem kwijt raak en dan ben ik verder van huis" zegt ze als ze op start drukt. "Dat snap ik wel." "Regel jij de muziek maar" zegt ze en hij knikt. Ze begint te rijden en rijdt Enzo en Myron voorbij. Ze toetert snel voordat ze de afslag maakt en de grote weg op rijdt.
"Wat vind je nu van Enzo en Myron" vraagt hij als ze al een tijdje onderweg zijn. "Ze zijn oprecht super lief. Het is even wennen, want ik ben gewoon een hele andere levensstijl gewend dan nu." "Oh?" "Ja negen van de tien keer als de jongens nog bij ons zijn wordt er flink gezopen, maar dat is gewoon hoe hun zijn. Daarom was gisteravond voor mij echt zo, eye opening" legt ze uit en Nathan knikt. "Kan ik wel begrijpen. Heb je nooit een rustig moment dan als de jongens over de vloer zijn?" "Ja, maar als ze apart komen. Met Raoul kan ik zo onder een dekentje op de bank zitten om een Disney film te kijken. Als Milo er is, is het vooral ik die toe kijk hoe hij en Matt zitten te gamen. En dan proberen ze het me wel te leren, maar dat faalt altijd want ik kan het gewoon niet" zegt ze en hij lacht zachtjes. "Koen komt niet zo vaak, maar als hij er is, is het meestal kletsen en met Robbie spelen we meestal spelletjes. Als in kaarten, mens erger je niet, dat soort spelletjes" zegt ze en Nathan knikt. "Wel fijn dat je met ze allen een aparte vibe hebt. Heb je een favoriet?" "Nee absoluut niet. Ze zijn voor mij familie geworden. Ik denk niet dat ik ooit zonder hun zou kunnen leven." "Dat is echt heel cute. Ik dacht al dat hun voor jou als familie zouden voelen. Omdat je toen zei dat je niet de beste band had met de rest van je familie" zegt hij en ze knikt. "Ja, dat was in het begin heel lastig, want hun begonnen natuurlijk bijna zes jaar geleden. Ik was toen vijftien. Matthy ging toen vrij snel uit huis. En ging toen eerst met de jongens samenwonen. Nou uiteindelijk zijn we gaan samenwonen met waar we nu wonen. Ik was toen net, 18 misschien? Misschien laatste paar maanden toen ik 17 was. En ik kende die jongens toen nog helemaal niet. Maar al snel werden we echt, onafscheidelijk gewoon. Ik heb aan hun heel veel gehad rond die leeftijd. Door hun deed ik geen stomme dingen, kwam ik niet op het verkeerde pad terecht. Ik denk dat me dat toen echt goed heeft gedaan" zegt ze. "Maar dan zullen ze ook wel beschermend over je zijn of niet? Aangezien ze je echt een beetje hebben zien vormen van meisje net uit de pubertijd tot de vrouw die je nu bent" zegt hij en ze knikt. "Ik hoef maar een traan te laten, al is het een goede traan en ze ondervragen nog net niet iedereen die maar naar me gekeken heeft." "Dat is echt, lief" lacht Nathan. "Ze doen soms heel stoer, maar het zijn echt schatjes." "Maar wel fijn dat je dat hebt" zegt hij en ze knikt. "Sorry als ik te veel praat." "Ik luister graag. En ik ben blij dat je dat kan bij mij" zegt hij en ze glimlacht.
"Hallo! Hallo!" "Jeetje Enzo ik schrik van jou" lacht Roos. "Oh sorry" lacht hij. "Je zou toch denken dat je niet meer zou schrikken van zo maar een camera in je gezicht" zegt Nathan en ze kijkt hem verontwaardigd aan. "Nou zeg" zegt ze en hij schiet in de lach. "Ready to go?" "Goh, mag ik me eerst even voorstellen aan haar" zegt Milan. "Oh ja, jullie kennen elkaar helemaal niet" zegt Enzo. "Hai, ik ben Milan." "Roos." "Hoi! Ik ben Elizabeth!" "Hai! Roos" glimlacht ze terwijl ze hun hand schudt. "Jij lijkt echt zo erg op iemand, maar kan het niet plaatsen" zegt Milan. "Oh? Op wie dan" grijnst Nathan. "Ja, op iemand van de bankzitters. Maar ik weet niet meer welke." "Nou vertel lieve Milan" zegt Nathan en Roos port hem in zijn zij. "Niet Roaul, niet Milo, ook niet Koen. Oh! Je lijkt op Matthy!" "Hmm, zou niet weten hoe dat nou zou kunnen" zegt Nathan die grijnzend zijn armen over elkaar heen slaat. "Nee snap ik ook echt niet" zegt ze. "Niet? Kan toch dat je er gewoon op lijkt." "Het is net, alsof het je broer is!" "Zou je haast wel zeggen ja" zegt Milan. "Milan, Nathan loopt met je te fucken. Matthy ís mijn broer" zegt ze. "Oh echt? Ja zie je wel! Nathan! Stront jong!" Nathan rent lachend weg met Milan achter hem aan. Misschien zijn ze toch niet zo heel anders dan de jongens.
