Çok ani bir karar ile giriş bölümünü bırakıyorum. Çok uzun zamandır kurguladığım bir kurgu. O yüzden dehşet heyecanlıyım. Diğer kitabım EDN'den oldukça farklı. Kurgusu daha derinlere dayanan bir kitap. Umarım benimle birlikte bu yolculukta keyifle okursunuz. Bölüm sonunda buluşalım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☆
Kara kazan kaynar mezarımı kazar. Bir kaç çift kelime. Gündüz olmasına rağmen geceyi çalan hava mı hatırlatmıştı bana bunu? Yoksa zaten aklımdan hiç çıkmıyor muydu? Çıkmasına gerek var mıydı? Yoktu. O zaman nedenini düşünmek için harcayacak zamana da gerek kalmıyordu.
Sonuç. Eğer sonucu biliyorsam nedenlere ihtiyacım kalmıyordu. Düz Saye mantığı. Benim mantığım ismim kadar açıklayıcı ve net. Yağmur mu yağıyor? Eğer yağıyorsa gerisi ile ilgilenmem. Nedeni geriye bakmaktır. Sonuç ise hepimizin o yağmurda elbet ıslanacağıdır.
Sönmek isteyende yanmak isteyende o yağmuru tadacak, azalacaktır. Gerisi kimi ilgilendirirdi ki? Beni ilgilendirmediği kesindi.
"Her kalp elbet duracaktır." Acımasız olurken arkasına sığındığım söz demek isterdim. Ama değil. Benim arkasına sığınacak bir limanım yok. Olmasına da ihtiyacım yok. Yaşadıklarım bana korkunun aksine korkusuzluk verdi.
Birine mi sığınacaklar? O liman benim. Ama söz konusu kendim olduğunda o limanı dalgasıyla ezip geçecek denizin de tam kendisiyim.
Ben boğulursam herkes boğulur. Kimine nefes olur rüzgarım, kimine ise ecel. Ben rüzgar isem gerisi umurumda değildir.
Yeryüzüne tek tek saplanmak isteyen yağmuru görmezden gelerek elimdeki adrese baktım. Hemen karşımda duran bina cama vuran damlalar yüzünden kayboluyordu. Arabanın sileceklerini çalıştırdım ve işte. Karşımdaydı.
Bir sürü hatıramın olduğu ama aslında hepsinin bir rüya olduğu yer. Peki küçüklüğümden beri rüyalarımda gördüğüm bu yer tesadüf müydü?
Gerçek hayatta ilk defa gördüğüm bu yer neden bana bu kadar çok şey hatırlatıyordu? Tesadüflere inanır mıydınız? İnanıp inanmadığımı bilmezdim. Çok iyi bildiğim bir şey vardı ama. Tesadüflerden hiç haz etmem.
Gözlerim bir anda binanın girişine saplandı. İstemsizce yana eğdim başımı. Kaşlarım çatılmıştı. Sarıya kaçan dağınık saçlar. Onda her an kaçmak ister gibi duran takım elbisesi. Cam gibi soğuk teni. Buzdan gözleri. Tanıdık yabancı yüzler.
Peki Yaman Alen Çalkan, her gece rüyamda işin ne?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Nasıl buldunuz? İlk görüşleriniz neler?
Bir sonraki bölümde görüsmek üzere. Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Çokça kalpp.
