Koşuyorum , uçsuz bucaksız bir yolda yalın ayak , yağmur yağarken koşuyorum. Boşluktayım sanki sonsuzluğa doğru gidiyorum. Yollar ıssız biç kimse yok ve heryer ağaçlarla kaplı , sadece yağmurun sesi duyuluyor ve gök gürültüsü... Ve bir ses daha o ses de ne "Laaaan!" evet evet bu Asyaa.
"Noluyo kızım deli misin seen?!"
"Hayır hayır koşuyorum ben uç suz bucaksız yollarda!"
"Gerçekten yatarak ve olduğun yerde nasıl koşuyorsan, bravoo. Kafam acıdı yaa. Üstüme düştün bide 'Koşuyorum' diyorsun"
Bende yataktayım sanıyorum. Meğersem kızcağızın yattığı yere düşmüşüm.Bide kafalarımızı çarpışmışız. Kafam hiç de acımıyor valla. Garipp!!
Asya kızgın bir şekilde çıkıştı.
"Taş kafasın da ondan hiç hissetmemişsin. Off ayı gibi çarptın kafama. Ne olduğunu şaşırdım."
"Sen nerden duydun benim söylediklerimi ?"
"Senin söylediklerini duymamak için sağır olmak gerek. Ve ben sağır değilim. Ve mantık yürütürsek bende daoğal olarak senin söylediklerini duymuş olu-"
"Yeter yeter anladık."
"Hadi canım benim biz bir kahvaltı yapalım , açlık sende kafa yapıyor."
Gerçekten de çok acıkmıştım. Hemen mutfağa indik ve kahvaltıyı hazırladık. İkimizde tıka basa yedik.
Ardından benim odama geçtik ve eski günlerden konuştuk. Çocukluk aşklarımız , başarılarımız , başarısızlıklarımız , mutluluklarımız , üzüntülerimiz hepsi ortaya yayıldı.
Sonra Hazal'la beraber bilgisayarın başına oturduk. Sınav sonuçlarımıza bakacaktık. İlk önce benimkine baktık. Yaşasınn! İstanbul Boğaziçi Üniversitesii!! Asyanın sonucuna da baktık. Onun da İstanbul Boğaziçi Üniversitesii! İkimizde çok sevindik. Ama yinede aklıma takilan birşey var. Yıllarca sevdiğim kişi hangi üniversitede? Güney hangi üniversitede?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MASAL GİBİ..!
Roman pour Adolescents''Asya biraz sağa kay''dedi fotoğrafçı. Asya sevgi dolu gülücüklerle Kuzey'e doğru yaklaştı. Fotoğrafçı ''Hazal sende biraz Güney'e yaklaş'' dedi. Hazal gülümseyerek Güney'e yaklaştı. ''Gülümseyiin!'' Veee... İŞTE MUTLU BİR AİLE FOTOĞRAFI..!
