5| Sandalye

478 77 53
                                    




Selamlar, nasılsınız? Nasıl gidiyor hayat?

Bölümü okuduğunuz tarihi ve saati buraya alabilir miyim?

Yorumlarınızı, marina rivieara'nın size neler hissettirdiğini görmek beni çok mutlu ediyor. Lütfen oy vermeyi ve hissettiklerinizi benimle paylaşmayı unutmayınız.

Umarım keyifle okursunuz. Öptüm herkesi kocaman.

İyi okumalar!


yaşayıp ölmek, deriz, ne denir daha başka

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

yaşayıp ölmek, deriz, ne denir daha başka

denir, çok şeyler denir, biliyorum

geçecektir hayatımıza mutlaka

çok inandığımız bir şeyin çocukluğu

sonra gençliği, sonra oturmuşluğu,

sonra hayat, hayat gibi olacaktır

🍋


İlk sigaramı içtiğimde soğuk bir kış günüydü. Dudaklarımın arasından serbest bıraktığım dumana ağzımdan çıkan buhar da eşlik ediyordu. Günlerden perşembeydi, neden bilmem hiç unutmuyordum bunu, özel bir gün değildi, hayatımda ilk kez içime zehri bile isteye çekişim dışında hiçbir şey de olmamıştı. Canım içmek istemişti, gidip kendime ancak aylar sonra bitirebildiğim bir paket almış, kimseler de beni görmesin diye şirket binasının çatısına çıkıp içmiştim. Yirmi iki yaşındaydım.

Durup durup hatırlıyordum o günü, nedenine dair hiçbir fikrim yoktu. Belki hatırlanılası onca günün arasından birini zihnimde tutmak yerine bunu tutuyor olmak benim için bir lütuftu, belki de bir ceza. Bilmiyordum. Çoğu şeyi de bilmezdim zaten, karar vermek güçtü, ne yiyeceğimi seçemezdim. Kıyafetime hangi çantanın daha çok uyacağına dair şüphelerim hep olurdu, ayakkabılarımı hiçbir zaman üzerimdekilere tam olarak uyduramazdım, dişlerimden biri bile ne yöne döneceğine tam karar verememişti, yaradılışım buydu benim.

Küçük balkonumdan Amalfi sahilini izlediğim soğuk bir kış sabahında, üzerime geçirdiğim örgü hırka, dudaklarıma tutuşturduğum sigaranın çıtırtıları eşliğinde, martı çığlıklarını dinlerken burnuma bir yerlerden çalınan kömür kokusunu soluyor, zehirden belki de ilk kez bu kadar zevk alıyordum. Sıradan bir sabahtı, parmaklarım üşüdüğümden sızlıyor, hırkamın altındaki çıplak tenim tir tir titriyordu. Yine de martı çığlıklarında, sigaramın çıtırtısında, burnuma çalınan kömür kokusunda dahi garip bir huzur vardı. Şu Proust denen herifin okumayı denediğim ama karakterinin bilinci akarken kendiminkinde kaybolduğumdan pek de öteye gidemediğim adamın söylediği o değerli anlardan birindeydim belki de kim bilir, o kıymetli zaman parçasında olmadığımı söyleyecek biri mi vardı ki?

marina riviera|yoonmin 🍋Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin