Deathly Beautiful

Bölüm 1.

Hürkan'nın ağzından;

Gene bir okul sabahıydı. Okulu sevmiyor değildim ama çok sıkıcıydı, her zaman ki gibi üstüme siyah bir tişört ardından ise beyaz gömleğimi geçirdim ve kravatımı taktım, aynada saçlarımı düzelttikten sonra hazır olduğumu kesinleştirdim ve postacı çantamın içine bilgisayar ve gerekli ıvır zıvırı koyduktan sonra koluma takıp evden ayrıldım.

Ailem tarafından güzel yetiştirilmiş olmama rağmen bu sene zorbalama içgüdüm artmıştı. Küçük sınıflar benden kaçar olmuş, kimse bırak benimle konuşmayı bana ''merhaba!'' bile diyemez olmuştu. Bu tavırlarımdan ziyade görünüşümden de olabilirdi tabii ki. Derin bir of çekip elimi cebime attım ve bir sigara yakarak yürümeye devam ettim.

15 dakika sonra okula varmıştım. Binaya girdiğimde bir kalabalık fark ettim ve uzaktan olayları kavramaya çalıştım..

Emre'nin ağzından;

Buraya yeni nakil olmuştum. Okul bana çok yakın olduğu için ve kaliteli bir okul olduğu gerekçesiyle buraya kaydımı yaptırdım. Okul gerçekten çok güzeldi, öğrencileri de öyle olsa gerek ki beni gördükleri anda yanıma doluşup arkadaş canlısı bir şekilde benimle tanışmaya çalışıyordular. Gülümseyerek herkese yetmeye çalışırken uzaktaki birinin bağırma seslerini duydum..

Gerçekten ses çok güçlüydü. herkes susarak o ses için yer açmıştı, sesin sahibiyle göz göze geldim. gerçekten korkunç ve yapılı biriydi, korkmamalarına şaşmamalı, konuşmaya başladığında tekrar ona baktım.

Hürkan; ''Yeni misin? Seni hiç görmedim daha önce.'' Masum gözlerle bakarak cevap verdim

''Evet yeniyim.

Hürkan; ''güzel. Hürkan ben.'' O gülümsemesini takınınca samimi olduğunu düşünüp bende gülümsedim.

''Emre bende, tanıştığıma memnun oldum.

Hürkan; ''adın güzelmiş emre'cim. Tatlı birine benziyorsun'' Emre'cim?? Onun gibi birinden bu nazik kelimeyi duymak tuhaf geldi.

''T-teşekkür ederim. Sizin de adınız çok güzel.

Hürkan'ın ağzından;

Gerçekten tatlı bir çocuktu. Zorbalamaya kıyamayacağım bir tatlılık.. Herkes ben susunca tekrar emreyle konuşmaya başladı. Hızlıca sesimi yükselttim;

''Dağılın! Yeter bu kadar kaynaşma.

e tabii ki korktular ve denildiği gibi yaptılar. Emrenin korkmuş bakışlarına bakıp sırıttım;

''Çok mu korktun sesimden?'

Emre; ''e-evet biraz güçlü bir sesin var..''

Başımı yukarı kaldırıp göz ucumla ona baktım. Biraz fazla kısa biriydi, ama bu onu daha tatlı yapmış..

Emre; ''Ben en iyisi dersime gideyim Hürkan, sonra görüşürüz'' Tam bunu derken onun omzuna atılan çocukla birlikte korktu. Çocuk benim arkadaşım Deniz'di.

Deniz: ''Nasıl ortama alıştın mı tatlım'' Tatlım? Ben bile daha o kadar samimi olmadım,

Emre: ''Evet alıştım. Çok güzel bir yer'' gülümsemişti.. onlar ne ara bu kadar samimi olmuşlar, kısık gözlerle denize baktım.

Deniz: ''A, hürkan da burdaymış, tanışmış olmalısınız.''

''Tanıştık.''

Emre: ''Her neyse ben gideyim yavaştan dersim başlayacak. Sonra görüşürüz çocuklar.''

Emrenin gitmesiyle birlikte Denize baktım.

''Ne bu sende ki özgüven. Bitmedi mi birilerinden hoşlandığın.''

Deniz: ''çok önyargılısın ama doğru bir önyargı.''

''Lan it sal şu çocukları artık iyice orospu oldun.''

Deniz: ''bu sefer ki farklı kanka, bu çocukla ciddi düşünüyorum''

''sana bir ciddi düşünürüm varya deniz. Sal çocuğu.''

Deniz: ''ne oldu hürkan bey, aşık felan mı oldunuz yoksa~'' Bunu demesiyle bir anda duraksadım. İlk görüşte aşık olmamışımdır ya..

''saçmalama gerizekalı. Sadece rahat bırak çocuğu, yoksa olacaklardan ben sorumlu değilim ona göre.''

Deniz: ''iyi yemedik emreni''

Sakin kalmayaçalışarak hızlıca oradan uzaklaştım ve sınıfıma gittim. 

~

İlk bölüm olması nedeniyle çok uzatmadım, bu bölüm tanışma bölümü gibi oldu. Sonraki bölümü yakın zaman da atacağımm <33