Хэмжүүр

13 0 0
                                    

POV Тэхён
     Хаалга зөөлхөн онгойлгож хүн орж ирж байх нь сонсогдоно. Мэдээж Жон ноён л байх. Би түүнийг орж ирсэнийг мэдээгүй юм шиг л нүдээ анин цаашаа харсан хэвээр хэвтсэн. Одоо яах бол гэхээс өөр бодол надад төрөхгүй байлаа. Чирэх болов уу? Ташуурдах уу? Эсвэл араас шууд л гэж бодож байтал араас билхүүсээр минь том гар тэврэнэ. Олон зүйл бодож байгаад наашаа ойртсоныг нь мэдээгүй тул цочсондоо хальт хөдлөхөд тэр.

Ж-Тайван, Унтаагүй байсан байх нь ээ

-Мм

Ж-Айж байна уу?

-Ү. үгүй ээ

Ж-Тэгвэл өнөөдөртөө ингээд унтчихье.

                     POV Жонгүг
      Ирсэн өдөр нь тэгээд яахав. Эхлээд дасгъя тэгээд дараа нь...
     Өглөө сэрэхэд тэр нэг ч хөдлөөгүй байсан. Үхсэн мэт л яг байрандаа. Их айж байгаа бололтой.

-Хачин юм.

Т-Ю.юу тэрэв?

-Үхчихээгүй биз дээ? Яагаад хөдлөхгүй байгаа юм? *хошигнох*

Т-Одоохондоо үхээгүй л байна *инээх*

Ж-   *цаг харах *
6:07 хэтэрхий эрт сэрчихжээ. Наашаа хар!

Т-  *эргэж харах*

Ж-нүд лүү минь хар!

Т-  *нүд лүү нь харах*

Ж-Сайн тогтоогоод авъя.

     Хүйтэн харцтай юм. Их юм үзжээ, айх нь аргагүй л юм байна. Гэхдээ айх яг ч биш юм. Тэр амьдралтайгаа аль хэдийн эвлэржээ.

                     POV Тэхён
      Согтсон юм шиг л зөөлхөн харц, өчигдөрийн мэдэрсэн шиг сүр хүч мэдрэгдэхгүй байна. Аюултай юм шиг санагдахгүй байгаа ч болгоомжлох хэрэгтэй. Унтмаар байна. Магадгүй одоо асууж болох байх.

-Би унтаж болох уу?

Ж-Унтаагүй юм уу?

-Таныг энд байхаар унтаж чадахгүй байна л даа.  *болгоомжтой холдох*

Ж-Би одоохондоо яах ч гүй болохоор намайг харж байхад унт!

-О.о.одоохондоо
   *гайхсан аястай зөөлхөн хэлэх*

Ж-Унт.  *зөөлхөн хэлэх*

               POV Зохиолч
     Тэхён аажуухан нүдээ аниж чангалсан биеэ суллахад Жонгүг босоод шүршүүрт орж хоол бэлдэж эхэлжээ. Өмнө иймэрхүү харилцаанд орж үзэлгүй эдэлж орхисон хэдэн мянган янханд хатуу тамлалт хийлгүй зөвхөн хүсэл тачаалаа дарахын тулд түрээслэдэг тэрээр ааш муутай хэдий ч зөөлхөн сэтгэлтэй ажээ.
Энэ удаад тэр үргэлж хаягдсан хоосон сэтгэлээ янхан худалдан авч засахыг хүсчээ. Түүний хүсэж байгаа зүйл ердөө халамж юм. Гэртээ ууртай ирэхэд тайтгаруулах хэн нэгэн. Мэдээж хүчээр халамжил гэвэл яасан ч чин сэтгэлийн халамжыг гүйцэхгүй билээ. Жонгүг түүнийг өөртөө дасгаж дурлуулхыг хичээж байгаа.
 
                 POV Тэхён
      Намайг сэрэхэд тэр байгаагүй. Нүдээ нухаж угаалгын өрөө ороод доошоо буувал битүү хиншүү болсон байх бөгөөд энд тэндгүй заваан байлаа.

-Юу хийж байгаа юм.

Ж-Аан хоол хийх гэсэн боловч, Өнөөдөр үйлчлэгч амарж байгаа.

-Би хийх үү?

Ж-    *хойшлох*
Тэгдээ би завааруулсан зүйлсээ цэвэрлэж байя.

- *инээх*

Ж-    *ичих*
  новш зүгээр л хоол захиалдаг байж *бодох*

-Болчихлоо. *ширээ лүү зөөх*
Сайхан хооллоорой

Ж-Чи ч бас.

            POV Тэхён
Бид хооллож дуусаад би хэрэглэсэн зүйлсээ угааж дуусаад өрөөндөө орлоо.

             POV Жонгүг
Өнөөдөртөө ингээд л болоо юу? Яах вэ байз. Би яах аа мэдэхгүй өрөөгөөр тэнүүчлэн алхаж байтал өрөөний хаалга тогшив.

-яах гэсэн юм?

Т-У.усанд орж болох уу?

-Тэгээ тэг. *хаалга хаах*

    Зөвшөөрөл авах... Эзэн боол гэсэн холбоог таслах хэрэгтэй. Усанд орно гэл үү.  *ёжтой инээх*

Хүсэл Тачаал Where stories live. Discover now