უკვე მაგიდასთან ვიყავით მე და ჰიუნჯინი გვერდიგვერდ ვისხედით და ვჭამდით როცა, მამამ ისეთ თემაზე დაიწყო ლაპარაკი რაც არ მესიამოვნა არც მე და მგონი არც ჰიუნჯინს...
მამა-ჰიუნჯინ სუას გამოსდიოდა კერძების კეთება?
ჰიუნჯინი-....
მამა-ბოდიში შენს ყოფილს რომ ვახსენებ, უცებ აღარ გამახსენდა და დაუფიქრებლად ვთქვი.
ჰიუნჯინი-არაუშავს არაფერია. სუა ყოველთვის დაღლილი იყო ან თავის მეგობრებთან ერთად კლუბში მიდიოდა ამიტომ საჭმელს მე ვაკეთებდი მაგრამ დიდად არ გამომდის.
მამა-ნამრას კი კარგად გამოსდის. დამიჯერე ძალიან კარგ კერძებს მოამზადებს სანამ წასული ვიქნები. ხომ ასეა საყვარელო?
მე-ხო რათქმაუნდა მე გაგიკეთებ ხოლმე.
კი კი აბა რა თუ საჭმელი არ დამეწვა თავიდან მართლაც კარგი გამოდის.
ჰიუნჯინი- არარის საჭიროო...-მორცხვად მიპასუხა.
მე-რა პრობლემაა.
ჰიუნჯინი-მაშინ იქნებ მასწავლო ხოლმე?
მე-რატომაც არა.-მე რაღათქმაუნდა დავთანხმდი აბა რომელი ადამიანი იტყოდა უარს. მოიცააა..არა..არა იმედია ჰიუნჯინი არ შემიყვარდება ჩემზე ბევრად დიდია. მე ამას შევძლებ!
უცბად თემა ისევ მის ყოფილზე შევცვალე, მართლა დამაინტერესა მათ შესახებ რაღაცეები.
მე-შენსა და სუას შორის რა მოხდა?
მამა-ნამრააა...!
ჰიუნჯინი-ბატონო ჯუვონ არაუშავს მართლა.
ჩვენ იმიტომ დავშორდით რომ მიღალატა...ჩემს საუკეთესო მეგობართან. ზოგჯერ ადამიანები ისეთები არ აღმოჩნდებიან როგორებიც ჩვენ გვგონია ხოლმე, რას ვიზამთ.
ახალ საცხოვრებელს უკვე ვეძებ მაგრამ ამ ქალაქში პოვნა ძალიან რთულია.
მამა-რამდენი ხანიც მოგესურვება იმდენი ხანი შეგიძლია აქ დარჩენა.
იმედია დიდხანს დარჩება. ჰოო ვიცი აქამდე სხვანაირად ვფიქრობდი მაგრამ რაც ჰიუნჯინი გავიცანი იმის მერე აზრები შემეცვალა.
ჰიუნჯინი-მადლობა ბატონო ჯუვონ.
უცებ მესიჯი მომივიდა
____________________
