"မင်္ဂလာပါဆရာမ"
"မင်္ဂလာပါကွယ်။ထိုင်ကြပါဦး"
မေဟန်၏ စာသင်ခန်းဝင်စ။ကလေးတို့၏မျက်လုံးထဲ၌ မေဟန့်ကိုစူးစမ်းချင်ဟန်။အသစ်ပြောင်းလာတယ်ဆိုတော့ ဒီလိုမျိုးရှိသပါ့။
"ဆရာမ အမည်ကမေဟန်ပါ။ဆရာမမေလို့ခေါ်စေချင်တယ်ကွယ်။
ဆရာမက ကလေးတို့ရဲ့ English စာကိုသင်မယ့်သူဖြစ်တယ်။
ကလေးတို့ရဲ့တစ်ယောက်ချင်းအမည်လေးတွေကိုလည်း သိချင်ပါ့။ အရှေ့ဆုံးကနေပြီး မိတ်ဆက်ပေးကြပါဦး"
ကလေးတွေနဲ့ရင်းနှီးစေရန်စကားကိုတွင်တွင်သာသာပြော၍ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။မေဟန့်ပုံစံလေးဆိုပေမယ့်ပေါ့။
"ဟဲ့ ဆရာမမေက မနေ့ညကလိုစကားပြောတာချိုနေရောပဲ့နော်"
"အေးဟ ဆရာမမေစကားပြောလိုက်ရင် သွက်သွက်လက်လက်နဲ့ဆွဲဆောင်မှူရှိနေရောပဲ့"
တုံးတုံးပြောစကားကို ယမင်းနှင့်စံစံက ထောက်ခံသလိုခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။
"ဟုတ်ပါ့ ငါတို့ကျောင်းမှာ ဆရာမနွမ်းရိပ်လိုနောက်ထပ်တစ်ယောက်တိုးတာပေါ့"
"ဟိဟိ ကောင်းတယ်"
စာသင်အချိန်လေးကိုစတင်ကြပါတော့သည်။ကလေးတို့၏ လိမ္မာမှုကြောင့် စာသင်ချိန်လေးဟာ အနှောက်ယှက်ကင်းခဲ့သည်။၉တန်းဆိုတော့လည်း တော်ရုံပဲ့ဆိုးကြမှာပါလေ။
စာသင်ချိန်ပြီး၍ အခန်းပြင်သို့နှုတ်ဆက်၍ထွက်ခဲ့တော့သည်။
"ဆရာမမေတော့စာသင်လို့ကောင်းတယ်တော့်"
တုံးတုံး၏ချီးကျူးအသံပင်။
အခန်းအပြင်သို့ ထွက်သွားသောယောက်ျားလေးတစ်အုပ်စုကိုကြည့်၍။
"ဒီကောင်တွေတော့လေ ဆရာမအသစ်လာတာကိုတောင် တစ်ရက်ကလေးမှကိုလိမ္မာမနေတတ်ဘူး"
"ပြောမနေပါနဲ့တော့ သူတို့ကဒီအတိုင်းပဲ့။စာသင်အချိန်တစ်ချိန်ထွက်ရင် တစ်ခါသွားနေတာ အဲ့အိမ်သာကြီးကို အခင်တွယ်ဆုံးထင်တယ်။"
"မပြောနဲ့ဆိုပြီး သူပဲ့ပြောနေတယ်"
ယမင်းကပြော၍ ရေဘူးကိုဖွင့်ကာသောက်စဥ်။
