Dni, których nie znamy (Urusei Yatsura Fanfiction PL)

5 - Autentyczność

Dzień zaczynał się spokojnie. Ciepły, delikatny wiatr dawał o sobie znać, kiedy Lum wraz z Ataru zmierzali w stronę szkoły. To była ich rutyna, która nieco się zmieniła od niepamiętnej ilości rozdziałów tego fanfika. Mimo porannych pobudek spędzanie ze sobą czasu sprawiało im więcej radości niż wcześniej. W końcu czego Lum i Ataru potrzebowali więcej do szczęścia jeśli nie siebie?
Wieści o wydarzeniach sprzed kilku rozdziałów szybko się rozchodziły po Tomobiki. W klasie, do której uczęszczał Moroboshi ze swoją kosmiczną ukochaną nie było osoby, która by nie wiedziała o tym, jak wielkie jest jego uczucie. I jak wielkie ono jest ze strony Lum.

Ta sielankowa atmosfera trwała mimo zasianego przez Mendo ziarna niepewności w Ataru. Mimo tego mogło się wydawać, że nie był tym specjalnie przejęty.
-Shinobu – uśmiechął się Moroboshi – cóż za cudowny dzień, zupełnie jak Twoje spoj... - nie dokończył, gdyż znów odczuł przepływ elektronów na swoim ciele.

-Darling! - oburzyła się Lum.

-Co jest, Lum? - zapytał zaskoczony

-Ataru nie rozumiem skąd masz w sobie taką lubieżną naturę mimo tego, że ekhm... darzysz uczuciem Lum. - w głosie Shinobu można było usłyszeć złośliwość wymieszaną z pewnego rodzaju zazdrością.

-Właśnie – zaczęła Lum – zawsze mnie to interesowało, skąd u Ciebie taka lubiezna natura?
Moroboshi usiadł przy swojej ławce, rozłożył książki i zaczął jeść śniadanie w swój świński sposób.

-Nie wierzę, że Darling jest taki, bo to mu tak odpowiada – zamyśliła się jego ukochana.

Moroboshi w trakcie jedzenia poczuł delikatny ścisk w gardle. Nie bardzo rozumiał jego pochodzenie. Z trudem dokończył jedzenie i tak zaczęła się lekcja.

W trakcie nudnej lekcji, którą prowadził Onsen Mark kątem oka patrzył się na Lum. Kiedy nauczyciel zniknął z ich pola widzenia Lum spojrzała się na Ataru i posłała lekki uśmiech. Sprawiło to, że poczuł się nieco lepiej. Czuł jak ciepło, które posłała jego ukochana przeszywa jego serce. Uśmiechnął się i nawet zaczął się po cichu lubieżnie cieszyć, co przykuło uwagę nauczyciela.
-Moroboshi, co Tobie tak do śmiechu?! - zapytał zdenerwowany Onsen.
-Łachudra plugawi w myślach naszą Lum, ona potrzebuje ochrony przed jego obleśną naturą – szybko odpowiedział Mendo i momentalnie poczuł na sobie działanie prawa Ohma poprzez wyładowania otrzymane od kosmitki.

-Nie prosiłam o żadną ochronę – zaczęła – ja wiem, że Darling mnie nie skrzywdzi.
-Panno Lum, proszę przemyśleć swoją decyzję, co z nim Ciebie czeka? - zapytał Shuutaro

-Przestań wmawiać Lum co jest dla niej dobre, a co nie – burknął oburzony Ataru, co wywołało niekończącą się ciszę w klasie. To był ogromny szok dla wszystkich, że wypowiedział się na forum klasy po raz pierwszy w taki sposób. Lum z jednej strony była zszokowana, z drugiej zaś oczarowana postępowaniem Moroboshiego.

Lekcje dobiegły końca. Lum wraz z Ataru wracali do domu. Słońce pomału chyliło się ku zachodowi. Moroboshi nie wiedział do końca co powiedzieć, kosmitka z kolei szczęśliwa trzymała go za ramię.
Nagle ujrzał swojego ojca wychodzącego z domu.
-Jak mogłaś? - jego smutny głos wyrażony w stronę drzwi wejściowych z jednej strony wzbudził zainteresowanie, a z drugiej zwykle był uznawany za małżeńską rutynę państwa Moroboshi. Jednakże Ataru tego dnia zwrócił na to uwagę bardziej niż zwykle.
Kiedy wszedł do domu ze swoją ukochaną ujrzał swoją matkę, która przygotowała spory obiad oraz Rei'a, który to jedzenie wsuwał. Jego matka nie wyglądała tak jak zawsze. Tym razem miała na sobie makijaż oraz była bardziej odświętnie ubrana, co jej mąż odebrał w sposób... jednoznaczny.

-R-Rei, CO TY TU ROBISZ? - zdenerwowała się Lum

-On mówił, że chciał Ciebie odwiedzić i jest zły na Ata... - Ten nie dokończył, gdyż momentalnie Rei wkurzył się i zamienił w swoją potworną formę, którą przybiera za każdym razem jak jest zły.
Rozpoczął się pościg między Rei'em a Moroboshim, dopóki między nich nie weszła Lum.