from role to love, todobaku

Bölüm 12

Belki aşk, belki arzu, belki de hoşlantı. Shoto bana karşı ne hissediyor bilmiyordum ama boş olmadığına emindim. Hislerime güvenerek ona karşı büyük bir adım atmıştım. Umarım bunu yanlış anlamaz ve beni geri çevirmezdi. İlk defa bu kadar kendimden ödün veriyor, asıl kişiliğimden uzaklaşıyordum. Aşk insanı bu hale getiriyordu işte. Gururunu ayaklar altına alıyor, yapmayacağı şeyler yaptırıyordu insana.

Shoto'nun o boş bakan gözlerine diktim gözlerimi. Bir cevap bekliyordum hala.

"N-ne?"

'Ne' mi? Gerçekten mi? Vereceği tek tepki bu muydu gerçekten?

"Duydun," diye yanıtladım onu. "Bu soruyu ilk soran sendin. Ben de tekrar sana soruyorum işte. Neden sadece sarhoşken sevişiyoruz Shoto?"

Gözlerini kıstı. Ne diyeceğini aklında tartıyor gibiydi. "Yani, sen..." diyerek işaret parmağıyla kendini gösterdi.

Derin bir nefes aldım. "Evet Shoto, seni seviyorum. Gerçekten ben söyleyene kadar anlamadın mı? Çok açık belli etmedim mi? Seninleyken normalde davrandığımdan daha farklıyım Shoto. Normalde bana yapılsa asla sakin kalamayacağım şeyleri sen yapınca suspus oluyorum. Bana istediğini diyebiliyorsun ve ben hepsine boyun eğiyorum. Fark etmedin mi cidden?"

İçimde sakladığım şeyleri söylemenin verdiği rahatlıkla derince nefes verdim. Uzun süredir Shoto'ya karşı hislerim vardı ama kendime kabul ettiremiyordum. Eskiden zorbaladığım birine aşık olmayı kendime yediremiyordum.

Shoto gözlerini kaçırdı. Düşünüyordu, yine. Bir süre cevap vermeyince dayanamayıp ayağa kalktım. Arkamı döndüğüm an kolumdan tuttu. Ona doğru döndüm.

"Katsuki, özür dilerim... Bana düşünmem için süre verir misin?"

"Özür dileme Shoto, sevmem. Ve tamam, düşün. Ama lütfen kısa sürsün." diyip evden çıktım ve her zaman gittiğim o sahile gittim.

Shoto'dan;

"Özür dileme, sevmem"

Bakugou Katsuki, bu sabah benden özür dilemişti.

Bu kadar aptal, bu kadar kör olmayı nasıl beceriyordum? Bakugou Katsuki bana hiç olmadığı kadar iyi davranmıştı ve ben bunu normal karşılaşmıştım. Ama Bakugou Katsuki için, bu durum hiç normal değildi. Başkası dese burnundan getireceği şeyleri ben dediğimde hiçbir tepki vermiyor, hatta bazen gülümsüyordu. Ne kadar da aptaldım?

Katsuki'nin peşinden ben de evden çıktım. Fakat o sahile gitmedim çünkü Katsuki'nin de oraya gideceğini biliyordum. Beni görmek istemeyebilirdi. Bu yüzden rastgele sokaklarda dolaşıp düşünmeye başladım.

...

Evden ne kadar uzaklaştığımı bilmiyordum fakat uzun süredir yürüyordum. Şuan da neresi olduğunu bilmediğim tenha bir sokaktaydım. Etraftaki birkaç yaşlı amca ve bir erkek grubu garip bir şekilde bana bakıyordu. Umursamayıp yoluma devam ediyordum ki sırtıma bir tekme yememle yere kapaklandım. Ne olduğunu anlayamadan yüzüme yediğim yumruklarla çığlık attım. Bir yandan iki kişi beni tekmeliyor, diğer yandan üstüme çıkmış siyah saçlı bir çocuk beni yumrukluyordu. Hissettiğim acı artmaya başlayınca kendime geldim ve savunmaya geçtim.

Zar zor da olsa beni yumruklayan çocuğu üstümden atıp ayağa kalkmayı başardım. "Kimsiniz ve benden ne istiyorsunuz?" diye bağırdım ortaya. Siyah saçlı oğlan bana doğru yaklaştı. Tek eliyle yakamdan kavrayıp kendine çekti. "Bakugou'dan uzak duracaksın." Şaşkınlıkla kaşlarımı çattım. "Kimsin?"

"Orası çok önemli değil, ama eğer Bakugou'dan uzak durmazsan olacaklardan ben sorumlu değilim. Şimdi siktir ol git buradan." Yakamı bırakıp beni ittirdi. "Orospu çocuğu..." diye mırıldandım duyamayacakları şekilde. Ve hızlıca oradan uzaklaştım.
Bu halde eve gidemezdim, babam beni böyle görmemeliydi. Yine mecburen Katsuki'nin evine gitmek zorunda kalmıştım.

Katsuki'den;

Yaklaşık 15 dakika önce eve gelmiştim ve yağmur bastırmıştı. Salondaki koltuğa oturmuş, bacaklarımı kendime çekmiş şekilde dışarıda yağan yağmuru izliyordum. Kapının çalınmasıyla kendime geldim ve yerimden kalktım. Kapıyı açtığımda yüzü gözü kan içinde bir Shoto Todoroki'yle karşılaşmayı beklemiyordum. "Shoto..?"

$$$

Selammm !!
Vakit bulmuşken bölüm yazayım dedim.

Bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz??

Umarım beğenirsiniz, oy ve yorum atmayı unutmayın. İyi okumalar!!🤍