PHYSICO

2.වට්ටඅක්කා

වටේම මිනිස්සු,රෝහලේ හිටපු හෙදියන් එයාලට නියම වෙලා තිබ්බ රාජකාරිය කරන ගමන් ගොඩක් කාර්යබහුලව හිටියා.

ඒ අස්සෙන් ජීවිතේට මානසික රෝහලකට ඇවිල්ලා නැති ජීමින් රෝහලේ කෙළවරකට වෙලා හිටියෙ චණ්ඩියා වගේ ගෙදරින් ආවට දැන් කරන්න ඕන දෙයක් එයා කිසි සේත්ම දැනන් හිටියෙ නැති නිසා.

'අහ්හ්.. දැන් මම මොකද කරන්න ඕනෙ. මෙතන කාගෙන් හරි අහන්න ඕනෙද'

'ඒත් මම මොනා කියලා අහන්නද...ඉඳලා හිටලා ජනේලෙන් අහස දිහා බලන් ඉන්න කොල්ලා කෝ කියලා අහන්නයැ..'

'ශිට්.. මම එන්න කලින් මේක කල්පනා උනේ නෑ නේ..මට හිතෙන්නෙ එයා ඉන්න ඕනෙ දෙවනි ෆ්ලෝ එකේ කෙළවරේ තියන රූම් එකේ.ඒත් මම කොහොමද ඇතුළට යන්නෙ..'

ජිමින් තමන් එක්කම කියෝ කියෝ හොස්පිට්ල් එකේ අයිනකට වෙලා කරන්න ඕන දේ කල්පනා කරනවා..

"එක්ස්කියුස් මී සර් කැන් අයි හෙල්ප් යූ"

එතන හිටපු නර්ස් කෙනෙක් ජිමින් හරිම නර්වස් විදියට හැසිරෙද්දි එයා ගාවට ඇවිත් ඇහුවාම ජිමින් චුට්ටක් ගැස්සිලා ගිහින් නර්ස් දිහාවට හැරුනා.

"ම්මේ.. මේකයි..අහ්හ් මට පේශන්ට් කෙනෙක්ව බලන්න ඕනේ.."

"ඕහ්.. කවුද පේශන්ට් නම කියන්න පුළුවන්ද? මට පුළුවන් ඔයාට උදව් කරන්න"

"ඇත්තටම ම්..මේ මම දන්නෙ නෑ එයාගෙ නම"

ජිමින් කිව්වෙ ඔළුවත් කසන ගමන් මෝඩ පහේ හිනාවක් දාගෙන.
ඇයි ඉතින් පේශන්ට් කෙනෙක් බලන්න ඇවිත් පේශන්ට් ගෙ නමවත් දන්නෑ කිව්වාම නර්ස්ට උනත් හිතෙන්න ඇති ජිමින්වත් හොස්පිට්ල් එකේම නවත්තලා ට්‍රීට්මන්ට් කලා නම් හොඳයි කියලා.

"ඒත් මම දන්නවා එයා ඉන්නනෙ කොහෙද කියලා ඔයාට පුළුවන්ද මට උදව් කරන්න.."

"ඕහ් හරි"

ජිමින් ලාවට හිනා වෙලා කිව්වාම නර්සුත් එකඟ වෙලා ජිමින්ව එක්කන් ගියා.

ජිමින් නම් දෙයියන්ට කිය කිය හිටියේ එයා දැන් ටිකකට කලින් දෙවනි ෆ්ලෝ එකේ කෙළවරේ තියන කාමරේ එයා හිතන එක්කෙනාම ඉන්න කියලා.