Hyunlix: Sansür Yok Kardeşim Kaldıramıyorsan Napak

❝Tᴇʀκ ᴇᴅιʟᴇɴ❞🖤

... Artık ne olacağı umrumda değildi, utancıma karşı çıkıp beni öpen adamın yanaklarına iki elimide koydum

Artık o hafif öpüşünden eser yoktu, dudaklarımda dişlerinin ısırığını dilimde emme hissini hissedebiliyordum

Ve artık bende aynı şiddette karşılık veriyordum

Artık kollarım tamamen boynundaydı

Bir eli ile belimi tutup boşta kalan eliyle yüzümü seviyordu

Derin nefes alıp verme sesini hissediyordum

ve bir anda kapı çaldı minho ve jisung gelmiş olmalı ki ben geriye çekildim ama hyunjin kafasını kafama dayadı ve "bu gün aynı odada kalabiliriz" dedi,

Ve gidip kapıyı açtı

Jisung odasına gitti minho ise koltuğa kasılarak oturdu ve başını geriye yasladı

"Ben... Jisung'a bakayım" dedim ve hemen jisung'un odasına daldım

+" Kırsaydın Felix!"

-" jisung...bir şey oldu!"

+" Noldu yine?"

-" hyunjin beni öptü-"

+" nE!!?"

-" bağırma lan salak!!"

Bir hızla ayağa kalkıp üzerime yürüdü

+" Sen-sen... Salakmısın Felix!!"

-" ya bağırma duyarsa sıçarım ağzına"

+" Changbin nolucak Felix!!!??"

-" Hay Anasını satayım!! Jisuuung ben ben ben... Onu unutmuştuuumm"

+" Lan... Salak, sevgilini nasıl unutabiliyorsun?"

-" ya öyle değil... Ya ben changbin'i arkadaş olarak görüyorum ama.. benim için sen ve seung dan farkı yok ki ..."

Jisung derin bir iç çekti ve yatağa oturdu

-"jisung... changbin'e ne oldu?"

+" Ne mi oldu!? Bir aydır senin başında bekledi yanından hiç ayrılmadı, eğer ona bir açıklama yapmak istersen lütfen tüm bu yaptıklarını göz önüne alarak yap..."

Odadan çıktım ve kendi odama geçtim yatağıma oturdum istemsizce içime bir kuşku düştü

Bu his beni çok rahatsız ediyordu

Ceketimi alıp hızlıca odamdan çıktım ve koltukta oturan minho ve hyunjin ile göz göze geldim

Hyunjin merakla bakarak "nereye?" Diye sordu

"Bir işim var, gelince konuşuruz" dedim ve hızla dışarı çıktım koşarak changbin'in evine gittim

Evinin önünde durup telefonumu çıkartıp changbin'i aradım

+"Alo!"

-"changbin... Dışarı çıkarmısın, seni bekliyorum"

+" Felix! Hemen geliyorum!"

Dedi ve telefonu kapattı çok geçmeden dışarı çıktı ve duraksayip koşarak bana sarıldı

"Ne zaman çıktın hastaneden!?"

-"bu Sabah.."

+" İyimisin peki! Ah, beni çok korkuttun!"

-" changbin, iyim..."

+"Neden evde dinlenmiyorsun, noldu?"

-" şey... Changbin... Benim için çok yoruldun biliyorum, lütfen biraz dinlen"

+" Anlamadım, ne dinlenmesi?"

-" bak sana olan sevgim tahmininden daha fazla ama bu şey sadece bir sevgi, özür dilerim ama... Ben seni sadece seviyorum bu sevgi malesef bir aşk değil..."

+" Ah... Anlıyorum, tabiki hiç bir şey zorlamaya gelmez..."

-" hala Arkadaşız..dimi?"

+" Tabiki! Hava soğuk git hadi..."

-" iyi geceler."

+" Sanada güzel geceler..."

Dedi ve evine döndü, içim rahatlamıştı ama onun adına üzülüyordum neden olsa kolay değil,

Sevdiğin insanın seni arkadaş olarak görmesi hiç kolay değil...

Yavaş yavaş eve doğru yürüdüm

Eve gelince minho hala oturuyordu bende "selam" diye seslenip tebessüm ettim

Minho'da bana aynı şekilde karşılık verince

"Çok yorgunum uyuyacağım!" Dedim ve odama geçtim

Ceketimi çıkartıp askıya asınca bir anda yatağımda yatan hyunjin'i gördüm ve irkilerek refleks olarak "amanın" diye bağırdım

" Şşh... Bağırma güzelim herkes uyuyacak..." Dedi fısıldayarak

Şaşkın gözlerle yüzüne baktım "senin ne işin var burda?"

+" Hani beraber yatacaktık ya, unuttunmu?"

-" ama jisunglar.."

+" Minho jisung'u halleder merak etme gel hadi" dedi ve yatakta yana kayıp bana yer açtı

Yanına oturdum, oturmamla beni kendine çekti ve sarıldı

Sanki yıllardır sarılma ihtiyacı duyuyormuş gibi utancımı hiç umursamadan sıkıca sarıldım ve yanına uzandım

kalbinin atış seslerini duyabiliyordum

kafamı göğüsüne yasladım, saçlarımı kokladı ve kafama yaslanarak "söyle bakalım neredeydin, ve ne oldu?" dedi,

derin bir iç çektim ve "sana karşı dürüst olmak istiyorum" dedim

"Dinliyorum..." Dedi

" Arkadaşım olarak gördüğüm bir kişi ile önceden üzülmesin diye sevgili olduk ama aramızda hiçbir ilişki geçmedi, jisung ile nasılsak onunlada öyleydi... Bu gün dayanamadım ve yanlış olan bir şeyi düzelttim, şu an sadece arkadaşız"

İçim artık tamamen rahattı, aklım ne kadar changbin'de olsada iyiydim

Changbin'i düşünmek hakkımdı çünkü o samimi bir arkadaşımdı

Hyunjin, " Anlıyorum, eğer şu an mutluysan ve hayatında kimse yoksa benim için hiç bir sorun yok" dedi

-" yok, hayatımda hiç kimse yok artık ve şu an cidden mutluyum"

+" O zaman Lee Felix, Rica etsem hayatına ben girebilirmiyim?"

-" hyunjin, beni bırakmadığın sürece ve bana cidden aşık olduğun sürece benim hayatımda kalabilirsin..." Dedim

+" Tamam o zaman artık sonsuza kadar hayatındayım"

dedi, ve daha sıkı sarılarak gözlerini kapattı, bende daha sıkı sarıldım ve kalbinin sesi ile uykuya daldım...

Tabiki sonsuza pek inanmazdım ama bu sefer içimdeki umut tohumları filizlenmişti sanki cidden sonsuza kadar beraber olacaktık...