Hyunlix: Sansür Yok Kardeşim Kaldıramıyorsan Napak

π.

Ne yapmam gerek bilmiyordum, ordan öylece geçip gittim ve aynı eski zamanlardaki gibi o beni yine farketmedi

Taksiye binip otele geldiğimde odama çıkmak için asansör'ü kullandım

Oda geldiğimde kendimi direk yatağa attım

- aceba hiç gelmesemiydim -

Kendi kendime düşünüp duruyordum o an uykuya daldım

Uyandığımda saat akşam olmuştu telefonu elime Aldım ve bildirimlere baktım jisung Yine bir sürü şey yazmıştı

Jisung

_felix

_seung ile senin gelişini kutlamak için bir parti hazırladık

_şaka şaka ama üzülme bir gün onuda yaparız

_bizim sınıfta kızın biri parti veriyor sende gel kafan dağılır

_nerdesin ya!

_insan cevap yazar bak sinirleniyorum

Kim kim varmış:

Ona göre belki gelirim:

_Bizim sınıf işte

_Sorgulama gel aq
√√

Mesajları cevapladıktan sonra duşa girdim çıktım

Üzerimi değiştirip telefonu elime aldım ve saate baktım epeyce geç olmuştu

Hiç uykum yoktu bu yüzden dışarı çıktım ve biraz dolaşmaya başladım

Bahçeli parkın yürüyüş yolunda dolanırken bir yandan da kendi kendime düşünüyordum

Aniden koca bir adama çarptım, canım yanmıştı, omuzum acıyordu

Hemen arkama döndüm siyah sweatshirt altında ise siyah eşofman takımı olan kapşonlu adam'da aynı şekilde bana döndü

İlk başka kızıp sövecektim ta ki karşımdaki kişinin hyunjin olduğunu öğrenene kadar...

Hiç tanımamış gibi özür dileyip önüme döndüm arkamdan gür bir sesle seslendi

" Felix... FELİX!!"

Arkamı dönüp duraksadım ve yüzüne baktım beni fark ettiği an hızlı adımlarla yanıma yaklaştı

Ellerini omuzuma koydu ve iyice yaklaştı

" Neredeydin!! Seni çok merak ettim"

-" bitti mi?"

" Ne?"

_" kaybol şimdi"

Dedim ve tam oradan ayrılacakeken kolumu tutup kendine çekti ve aniden sarıldı

" Özür dilerim.."

Kendime hakim olmaya çalışıyordum hayır şu an olmazdı

Onu geri itip ciddi bir ifade ile bakmaya başladım

-" beyfendi! Ne yapıyorsunuz? Lütfen yolunuza dönün!" Dedim ve ona arkamı döndüm