Het Stille Verdriet

62 1 0
                                    

Lucy had telefoon gekregen van Melanie en kondigde aan dat ze een vaste vriend had.Katja naast mijn zijde voelde het aankomen. "Wens haar veel geluk,lucy"  mompelde ik, daarna fuck life sucks wat Katja vermoedde werd in stilte bevestigd. Ze liet me begaan en ik ging buiten. Een vriendin vroeg haar moet Louisse niet getroost worden en vroeg of ze mocht meegaan. Ik zat aan de grote eik zag twee jonge dames recht naar me toe komen.   Katja zag dat ik ermee moeilijk had en haar vriendin(Amber) vroeg of ze welkom was. Tot haar grote verbazing zag Amber dat ik  droge ogen had,zelfs geen traan gelaten had en stemde ermee in haar te leren kennen, Ze was verbijsterd hoe ik omging met mijn gevoelens. Ik wou vloeken en deed het ook in een zekere milde vorm om Amber niet te schokeren.


Na een vijftal minuten stond ik  recht de muur in mij was weer opgetrokken.Beide meisjes waren verward van deze reactie die eigenlijk zo ijskoud aanvoelde. Ik voelde het direct aan en zei"dat hoofdstuk behoort aan  het verleden." Melanie had me valse hoop gegeven in het verleden" zei ik en voegde eraan toe so be it.

Ze vroegen mij of ze me alleen moesten laten en zei nee .Het feit dat ik mijn gevoelens zo rap had verdrongen boezemde hen beiden angst. Amber zei"je mag best wenen Louisse , laat je gaan" Katja merkte op "Amber zo werkt het niet bij Louisse ze is gewapend en ik denk dat Louisse het zag aankomen. "Hoe kan dat, ik zou verscheurd zijn van verdriet". " Ik weet het ook niet maar nu zie je het zelf dat Louisse speciaal is, het is gelijk dat ze bepaalde dingen aanvoelt, situaties leest en dat ze kan anticiperen op elke stap vooruit , ik denk dat ze alles observeert en conclusies trekt uit haar omgeving" "Whatever" voegde ik eraan toe. Vloekend in alle stilte. 


Het was een pijnlijk moment maar ja en dacht aan mijn vader. Ik stond op en vertelde aan beide meisjes dat ik mijn vader wou bellen om hem iets vragen, om iets te doen voor mij.Ze dachten dat er iets gebroken was in mij. En Katja kreeg de schrik van haar leven en vroeg "ga je ons verlaten?" Ik schudde mijn hoofd met een glimlach, ze was gerustgesteld maar in haar gedachten wist ze dat ik iets van plan was.


Einde deel 12

vriend of vriendinWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu