Sanjiro Clan (ONGOING)

Chapter 4

HARU'S POV

I WAS PISSED off when my men reported that Akari was almost kidnapped with someone. I was livid. I want to punch that fucking man.

"Hoy King! Ano na naman iniisip mo?" Napatingin ako sa kapatid ko.

"Fuck off, Daisuke."

"Hala siya. Gusto mo bisitahin si Aki?" Hindi ako sumagot.

"Dalihan mona habang wala pa ang mga Yamamato." Isa pa ang mga pamilyang to.

"Nuh."

"Makinig kana sakin!" Bago pa kami makapag bangayan ng dumating ang anak na babae nang mga Yamamato.

"Saan ang alis babe?" Nakangiti nitong sabi.

"Bibisitahin ko lang ang anak ni Sanjiro Akiho." Walang kasinungalingan kong sabi.

"At bakit? Sanjiro our mortal anemy, Haru." Parang hindi niyo din kaaway ang pamilya ko.

"Pinakidnap na siya nang tatay mo. Wala sa plano yon. Paano pag nalaman to ng mga Sanjiro na kayo gumawa non?" Inis na sabi ko.

"What? Kelan nangyari yan?"

"Kanina lang. Kakasabi lang ni Daisuke." Usal ko.

"Okay, you can go. Ako nang bahala kay papa." I rolled my eyes.

Nagkukunwari mabait pero kaya lang naman mabait dahil lang din may kailangan siya sakin. Tulad ko kaya nagtitimpi ako at nagiging mabait pa dahil may kailangan pa ako impormasyon sa kanila. After that, Itatapon ko din sila lahat.

Paglabas nang mansion ng mga Yamamato agad ko pinaharurot ang kotse ko sa bahay namin. Dito naman naka stay si Aki.

Pagdating sa bahay si papa ang sumalubong sakin. Seryoso ito nakatingin sakin at isang dapo nang suntok ang tumama sa pisngi ko. Hindi pa ito natapos at isang sipa sa sinikmura pa ako nito. Mas lalo kong naramdaman ang sakit sa loob looban ko nang dumamlos ang bala nang baril sa tagiliran ko at isa sa paa naman.

Fuck. Am i going to die? Fuck! Fuck! Fuck!

"Last time i knew that you let Akari be touched by those freaks, you're the one i will kill even you're my own son. Did we clear, Haru?" Hindi ako nakatango agad dahil masakit ang pakiramdam na nararamdaman ko. Hinawakan ako nito nang mahigpit sa panga.

"Musuko-san, wakarimasu ka?" (Do you understand me, son?)

"H-hai." (Yes)

"Good then. Mag ayos ka ayoko makita ka ni Akari nang ganyan. Ayusin mo din pag e-spy sa mga gagong yon."

"H-hai."

Pagka alis niya ang pag kawala ko nang malalin na hininga. Nandidilim ang paningin ko. Fuck! Not now. Fuck! Fuck!

"A-akari."

NAGISING AKO sa hindi ko kilalang kwarto. Pagmulat nang mga mata ko ang dilim. Naramdaman kong nasa kama na din ako dahil malambot nga hinihigaan ko. Nang bumukas ang ilaw nang kung kanino man kwarto to nakita kong naka benda na ang paa ko at ang tagiliran ko.

"Ang kapal nang mukha mo para alagaan ko at ayusan ko nang maayos. Get up! Ngayon okay kana, fuck off." Napatanga ako dahil sa sinabi niya.

"Awwww!"

"Get out. May kwarto ka kaya umalis ka sa harapan ko. Deserve mo yan. Gago!" Ang sadista talaga nang babaeng to.

"I'm injured, look. Do you want me to—"

"May paa ka Haru, may kamay din. Makaka lakad ka naman diba? So get out. Ano gusto mo ihahatid kita sa kwarto mo? Ano ka sinuswerte? Binigyan na nga kita nang paunang lunas." Ang tigas talaga nang puso nang babaeng to.

Umalis ako na hindi siya tinitignan. Pagdating sa kwarto ko napamura ako.

"Fuck! Ni Hindi ko natanung kung ayos lang ba siya. Ang torpe ko putangina!" Sigaw ko.

Nagsisigaw ako dahil sa inis ko. Tangina napuruhan ata ako. Fuck. Paano nalaman ni papa na nakuha ng mga Yamamato si Aki? Ang bilis. May pakpak talaga ang balita.

Tumunog ang phone ko kaya sinagot ko agad na akala ko isa sa mga kapatid ko.

"Hello?"

"Where are you, babe?" Fuck! Si Hana.

"Bahay. What do you what?" Tanung ko.

"Hinintay kasi kita umuwi. Kelan mo ba iiwan si Akari? Diba ako naman ang mahal mo Haru?" Tsk.

"Yes."

"So, iwan mona siya. For me? Please, babe." Sabi nito na nagmamakaawa. "Ang dami kona kahati ngayon sayo." I tsk.

"Lasing kaba? Matulog kana. Hindi ako makaka uwi. Mahahalata ako nila papa." Sabi ko nalang.

"Okay. See you tomorrow?"

"Yes. Now, sleep."

"Goodnight, babe."

"Goodnight."

"I love you."

"Yes." Then i ended the call.

Ang daming problema dapat ayusin. Dami kasinungalingan kailangan sabihin. Ang daming buhay dapat masayang. Dami sakripisyo para mangyari ang gusto mangyari. Sino pipiliin ko? Sino dapat pagkatiwalaan?

If i could bring back the time?

"Kung Hindi lang namatay si mama." Magiging masaya ba kami Nila papa at mga kapatid ko?

Anong mangyayari kung walang gulo ang naganap. Kung wala gulo ang nangyari. Kung walang kampihan.

Natatawa nalang ako. Kasi kailangan ko magsaksipisyo para sa pamilya sinasabi nila. Kailangan ba ako ang maghirap? Paano naman ang sarili Kong kasiyahan? Paano ang freedom ko. Hawak ako sa leeg.

Ni hindi ko makuha ang kalayaan na gusto ko. Hindi ko makamit ang kasiyahan na gusto ko. I'm so weak.

Kahit pa sabihin nilang ako si Tanaka Haru na isang Tanaka hindi ko parin masasbi malakas ako. I have mt weaknesses.

Do i deserve to treat like this?

Just a trash?

Like a puppet?

And now i found my life. My happiness. But it's so hard to reach it? Why i need to feel this? I know it's my fault ever since. Pero kailangan ba ipamukha sakin na kasalanan ko lahat bakit namatay si mama?

Tangina.

"M-mama."

Tumayo ako at lumabas nang kwarto pero paglabas ko ang madilin na mukha ni Akari ang bumungad sakin.

"What are you doing here?" Takang tanung ko.

"Balik sa loob. Walang aalis." Seryoso niyang sabi.

"What? What are you saying?"

"PASOK."

"Aalis ako may pupuntahan lang Aki."

"No, pasok sa loob. Magpahinga ka. Gusto mona dumugo yan tama nang baril mo? Or gusto mo ako bumaril sayo mismo?" Tanung niya.

I have mo choice.

Tiklop ako dahil sa babae na to. Simpleng salita lang. She's scary.

"Pasok. Wag mokong hintayin na kalagkarin kita papasok nang kwarto mo Haru, don't test me young man." Sabi nito.

I have don't have choice pero pumasok ako. Pero nagsalita ako "Yare ka sakin pag ka galing ko, Akari."

"I don't scared with someone threatening me, Haru. Just focus to yourself. Stop being hard headed bastard."