ciągła linia pogłębiającej porażki
to zło wędrujące dookoła
z dobrem, które nigdy nie wygrywa
dlaczego mam biec?
do czego?
dla kogo wrócić gdy ciemność zabiera?
będąc na skraju człowiek umiera
nie wraca do tamtego czasu
do uśmiechu, do przyjemnych łez
zanikają wspomnienia
myśli stają się czarne i nie do wyzbycia
kto mi pomoże?
dla kogo jestem stworzona?
