Burası Neresi?

Sen, Ben birkaç kişi...

Artık hiç bir şey istemiyordum. Yalnızca ölmez istiyordum.Ölmek... Hayat dolu o kız gitmiş, içine karamsar,nefret dolu ölmek isteyen bir kız gelmişti.Keşke odamdan dışarı çıkmasaydım.Keşke...   Esra yanıma gelmişti.Sessiz sessiz ağlıyordum.Esra gözyaşlarımı sildi. 

"Ağlama be birtanem,bırak şu karamsarlığı!".

"Ölsem keşke.Keşke yaşamasam.Keşke babam olacak o adam Kaan yerine beni öldürseydi"

"Ne yani beni yalnız mı bırakacaksın bu yolda! Hani birbirimizden hiç vazgeçmeyecektik!"

Gülümsedim.Hayır,gülmemeliydim.Aksine hüngür hüngür ağlamalıydım... Ama Esra. Ona dayanamıyorum işte.Sımsıkı sarıldım."Beni hiç bırakma tamam mı?" dedim."Tamam güzelim, sen yeter ki iste." diyerek güldü.Tam o sırada meymenetsiz babam olacak şahıs geldi.Beni kolumdan tuttu ve odadan çıkarmaya çalıştı.Esra bağırdı "Hoşt,bizim köpeklerle işimiz olmaz. Defol git!" Yüzündeki o siniri görebiliyordum.Evett! İşte bu! içimden koca bir "OHH!" çektim. Ancak kolumu daha sert sıkarak "Meymenetsiz! Senin demenle köpek mi olacağım! Sen de geliyorsun, son görevinizi açıklayacağiz. KURTULACAĞIZ. Evet, yanlış duymadınız KURTULACAKTIK...

Yürürken kulağıma kulaklık taktı."Uzunlar,yanıyor arabamızda.Bu ışık ikimize fazla,geceyi böler..." Kaanla ikimizin şarkısıydı... Canımı daha çok acıtmak istiyordu,ancak ben sandığı gibi birisi değildim. Gülerek,zıplayarak şarkıyı devam ettirdim.Bir yanımda Esra,bir yanımda meymenetsiz şahıs bana dik dik bakıyordu."Kafayı yemiş heralde" diye mırıldandı.Gözlerimi devirerek devam ettim.Mutluluğuma dayanamadı.

-Geldik.

-Burası neresi?

-Ebenin ...

-Benim ebem senin anan oluyor ama!

-Sesinizi kesin ve kapıdan içeri girin.

-Tamam be!

İçeri girdik.İçerideki gerçekten babannemdi.Ne yoksa o da mı bu oyunun içindeydi? Bu sorular kafamı tırmalarken konuşmaya başladı

...