TAHSER / MASTERCHEF

19.Bölüm / Tahsin

Bölüm Şarkısı : This i love

Merhaba artık masterchef all star bitti malesef çok geride kaldım ve yetiştiremedim bundan ötürü artık ilerletiyorum program konusunu kısa keseceğim ha bu son bölüm mü? Tabiki de hayır kitap yazmayı seviyorum.

Evet şimdi demek istediğim şimdi artık masterchef all star'ın son bölümünü yazacağım ama yine bakış açısından ve çok kısaltılmış bir biçimde olacak.

------------------------------------------------------------

Gergin hissediyordum sanki içim içimi kemiriyordu sergen bütün borcumu kapatmıştı tekrar buraya gelmiştik sergenle ikimizin kalabileceği hayalim suya düşmüştü sergen elenmişti şimdi sadece Esra ile ben kalmıştım ikimiz final ödülü için yarışacaktık.

Bir ihtimal neden bilmiyorum ama belki sergen gelmez diye düşünmüştüm pek morali şu sıralar yerinde değildi ve bende bunu çok kafaya takmıştım dışarıdan bakan birinin bunu anlamasına imkan olmadığından emindim.

Sergenin geldiğini görünce gerginliğim azalmışta olsa içimde hâlâ yerine oturmayan parçalar varmış gibi hissediyordum asla belli etmesem de moralim düşüktü.

Sergenle beraber kupayı kaldırmak istiyordum onu mutlu etmek için kazanmak istiyordum.

-----------------------

Şimdi bütün bir gerginlikle kimin kazanacağını öğrenmek için puanlar veriliyordu birden kendimi o kadar kötü hissettim ki bayılacak gibiydim fenalaşmıştım duygularımla başa çıkamıyordum.

Bütün bir gerginlikle bir kaç dakika sonra az da olsa toparlandım.

Ama moralim mahvoldu çünkü kazanamadım ben değil Esra kazandı kupayı kaldıracak gücüm bile yoktu kaldırmak istemediğimi söyledim o kadar emek vermişken nasıl olurda kaybederim diye sorguluyordum çevreme toplanan sarılan kişiler bile bana bulanık görüntü gibi geliyordu sesler birer uğultu gibiydi çok kötü hissediyordum koskoca yaşanmışlık sona ermişti sadece bir kaç saatte bütün emeklerim çöpe atılmış gibiydi.

Oradan çıktıktan sonra bile hâlâ kötü hissediyordum sergen evin önünde durup arabadan indi ama inecek halim olduğunu bile sanmıyordum sergende bunu fark etmiş olacak ki önce gidip kapıyı açtı sonrasında beni kucağına alıp içeriye girdi salona götürüp beni koltuğa bıraktıktan sonra arabanın kapısını kapatmaya gitti.

Evin kapısının örtülme sesini duyunca tekrar içeriye girdiğini anladım yol boyunca benimle konuşmaya defalarca çalışmış olsada ağzımı bıçak açmamıştım nedensizce konuşacak halim bile olmadığını hissediyordum.

Sergen koltuğun yanına oturup kafamı bacağına koydu bense hâlâ o anın etkisinde kalmıştım gözüm sadece halıya bakıyordu.

"Tahsin iyi misin? Lütfen kendini yıpratma bir yarışmaydı sonuçta."

Kendimi zorla da olsa toparlayıp konuşmaya başladım.

'Sadece bir yarışma mı sergen? Seninle orada tanıştık ailemle aramdaki bütün iletişim koptu. Ben sadece bizim için bir zafer olmasını istedim ailemin programı izleyip azda olsa üzülmesini istedim seni mutlu etmek istedim bizim için bir adım atmak istedim sergen.'

'Sonuç ne oldu peki? Başaramadım.'

Bu lafları ettikten sonra sanki transtan çıkmıştım şimdi ise dolu gözlerimdeki yaşları serbest bırakmıştım.

Sergen beni sakinleştirmeye çalışıyordu ama zihnim bu girişimleri reddediyordu sanki kendi kontrolümü sağlayamıyordum.

"Evet haklısın tahsinim ama kendinde bunun farkındasın yarışmayı kazanamamış olsan bile yarışmadan ikimizin de kazandığı bir şey var tahsin."

Ağlamama engel olarak anlaşılmaz bir şekilde de olsa konuşmak için çabaladım.

'Ne var?'

Saçlarımı okşayarak konuşmaya başladı.

"Biz varız tahsin bizim aşkımız var. Belki de o yarışma olmasaydı bütün bu yaşanmışlıklarımız da hiç olmayacaktı tahsin bunları düşünüyor musun?"

"Bizim sevgimizin bir ödüle ihtiyacı yok tahsin."

Yavaş yavaş sakinleşirken toparlanmaya çalıştım.

'Sergen.'

"Efendim tahsin." Sakin ses tonu ile konuşurken bütün üzüntüm yatışıyordu.

Yavaş yavaş yattığım için kalkarak oturur pozisyona geldiğimde sergenin suratına yaklaştım.

'Öp beni..'

Sergen bunu duymayı bekler gibi sırıttı.

"Seve seve."

Dudaklarımızı birbirimize kenetlemişken tam o sırada beklemediğimiz bir şey oldu kapımıza birisi defalarca vuruyordu zili çalma zahmetinde dahi bulunmayaram yumrukluyordu adeta ikimizde birbirimizden ayrılıp şaşırarak kapıya baktık.

'Kim olabilir ki?'

Sergene döndüğümde sergen oldukça sinirli gözüküyordu.

"Kimse kim bakalım derdi neymiş."

Ayağa öfkeyle kalkıp hızlı adımlarla kapıya yönelirken sakinleşmesini söyleyerek peşinden gidiyordum.

 

Devam edecek..