Isang pagpapahayag ng aking sawing pag ibig.. pag ibig na nagsimula sa tanong na "may syota kana??"
naaalala ko pa noon sa isang resort nagsimula ang lahat..kumbaga hindi inaasahang pagmamahalan..na sa awa ng diyos ay nagtagal naman..
ang saya saya ko pa noon kasi ang mga kaibigan ko ang aking kasama..ngunit sabi ko nga,meron talagang mga bagay na hindi mo inaakalang mangyayari..oo nakita ko siya at kung baga tumibok ng malakas ang puso ko at ako'y kinabahan.. siya na pala ang hinahanap ko..ang taong magpapahalaga at makakaintindi at higit sa lahat magmamahal sa akin ng tapat..pero kung akala ninyo'y agad agad ko syang sinagot sa resort,nagkakamali kayo pero sa isang kagaya ko na nabuhay sa mundo na tila pag nagmahal "bahala na.." kaya sa tatlong araw ng kanyang panliligaw ay sinagot ko na nga siya..
lagi kaming magkasama..sa pagkain ng tanghalian ay hinihintay ang isat isa.. magpapalipas ng isang oras na "date" bago paman pumasok sa hapon na skwela..
ganun kami palagi..kahit na minsan ay nag aaway at nagbabangayan..matatawag parin na isang perpektong relasyon ang meron kami.. kahit na grumaduwet na siya at minsan nalang kung kami ay magkita, okey lang kasi mahal namin ang isat isa at may tiwala kami.. kahit na grumaduwet narin ako ay kami paring dalawa.. hindi paman kami opisyal na mag syota dahil wala pang blessing ng aking pamilya ay pinaglaban parin namin ang isat-isa.. limang taon ang hinintay namin bago kami naging opisyal..ang saya namin noon..sa wakas tanggap narin ng lahat... pero ang kasiyahang iyon ay mapupuno din pala ng kalungkutan.. na ospital siya dahil sa sakit sa tiyan..doon sya nagpasko.. takot na takot kami noon kasi malaki ang tsansang kanser ang sakit nya..lagi kong pinagdadasal sa panginoon na sana magiging okey din ang lahat at sana hindi kanser ang sakit niya.. dininig naman ng diyos ang aking hiling at naging maayos ang lahat.. tb daw ang sakit niya..at dahil nagagamot na ang tb ay di na kami masyado nag alala pa..bumalik na ang lahat sa dati.. apat na buwan na nagng masaya ang lahat.. ngunit binawi rin kaagad ang kasayahang hiniling ko na sana hindi na matapos pa.. isang araw ay binalita nila sa akin na wala na siya.. hindi ako naniwala..bakit naman?? magkasama pa kami kahapon.. pero sabi nga nila hindi mo maitatanggi ang katotohanan.. wala na nga siya..kinuha na siya ng panginoon.. ang sakit!!! Anim na taon kaming dalawa..pero parang naglaho lang na bula..hindi ko matanggap na ganun na lang ang lahat.. hindi ko rin naman magawa na tanungin ang panginoon..kaya nagpakatatag nalang ako para sa pamilya niya.."kaya ko ito" yan ang palaging sinasabi ng utak ko..kinaya ko nga hanggang sa huling hantungan..hindi ako umiyak.. kasi matatag ako..
pero oo inaamin ko..umuwi ako sa bahay dala dala ang pait at sakit sa aking didbdib..hindi ko rin pala talaga kaya..kaya ibinuhos ko na rin ang aking mga luha..
ganun man ang nangyari sa aming dalawa.. ok lang kasi alam ko nandyan lang siya..lagi kong kasama..kaya kung na saan kaman ngaun..mahal na mahal parin kita..
