İcim sıkılıyordu. Bugun havada bozuktu. Karimi ve oglumu o guzel bir hafta sonrasinda cok daha ozler olmustum. Sudede degisiklikler sezmistim ve bu beni inanilmaz mutku etmisti. O iyilesiyordu. Ama bugun icimde sıkıntı vardi. Kalbim sıkısıyordu. Sudeyi aradim telefonu kapaliydi. Chloeyi aradim parkta oldugunu sudenin onlari yolladigini soyledi. İcimdeki suphe git gide dahada artti. Ucar gibi eve gittim. Kapiya vurdum vurdum acan olmadi. Hizla anahtarlari cikardim eve girdim.
"Sude! "
"Sude! Karicim!"
"Sude!"
Ust kata kostum ilk dusa baktim. Sonra balkona ve en son yatak odamiza.
Odaya girer girermez yoklugu icimi uşutmuştu sanki. Dizlerime coktum. Gozlerimden akan yaslar git gide hizlaniyordu. Kalbim o gitti gitti diye agliyordu. Yavasca dogruldum yataktaki mektubu fark ettim. Acmaya cesaret edemedim ilk bas. Sonra kendimi toplayip actim mektubu
Umut
Sevdigim
Kocam...
Seni sevmek bana hic bir zaman yakismadi. Ben seni senin hakettigin gibi sevemedim. Hislerini kirlettim ben. Sen benim babam oldun, kocam oldun. Sen benim hayat arkadasim yoldasim, sirdasim oldun. Ben seni asla haketmedim. Sana laik olamadim. Sana hakettigin gibi bir hafta yasaticam. Soz veriyorum. Gidiyorum umut. Bana yakistigi gibi bir pislik gibi geldigim yere gidiyorum. Orda mutlu oldugum icin degil. Sizi mutlu etmek icin. Daha fazla aci vermemek icin. Ben her gun ölür oldum. Bunun sonu yok cunku... Hergunumu keremden korkarak gecirmekten biktim. Acilarimdan biktim.
Sendende tek istedigim var umut benden nefret bile etme cunku nefrette bir duygudur bana duygu barindirma o masum kalbinde. Ve sankin pesimden gelme. Ben hakettigim yerde olucam. Ogluma sana emanet ona iyi bakicagina adim gibi eminim. Seni seviyorum. Sin nefesime kadarda sevicem.
