gunes isigi acik pencereden odama dolarken uzerimdeki mavi pikeyi yavasca uzerimden ittim .
"Ahh ne sıcak bi gün böyle"
dogruldum yataktan perdemi sonuna kadar actim pencerden disari baktigimda gordugum manzara icimi acitmali mi yoksa isitmali mi bilemedim.
umut...
simdiki kocam ve kucuk oglum.
bu cocugun umutun çocuğu olmamasina ragmen ona babalik yapip kendi cocugu olarak gordugu icim ona minnettarim...
Evet umutla evlendim ne cabuk diyeceksiniz.
Hicte cabuk degil . Basimdan neler gecti.
Nelerle bogustum.
O gun hastaneden cikicagimiz zaman kapida bizi bekliyen beladan habersizdik.
Umut koluma girmis yuruyorduk. Hastane kapisindan cikinca derim bi nefes almak istedim olmadi. o nefes bogazimda dugumlendi. oradaydı tum nefretiyle gozlerime bakiyordu. Duraksadim umutta fark etmis olacakki durdu.
kulagima fisildadi.
"güçlü dur"
guclu dur
guclu dur
sude sakın
aglamak yok
kerem bize dogru geldi
"hayirli olsun "
"hi" dedim acizce
"iliskiniz diyorum hayirli olsun çok yakismissiziniz"
"ah" o an umuta baktim cagresizce bana guven vermesi icin
elimi sıkıca kavradi bana gulumseyip
"tesekkurler keremcim bakiyorum sende laigini bulumussun" dedi keremin arabasina bakarken
kereme baktim belki bi pismanlik duyar diye
" tesekkurler!" dedi cenesi seyregerek
umut elindeki elimi daha sıktı.
"ee gorusuruz ozaman hem sudenin dinlenmesi gerek "
umut bana bakti
"hayatim hadi "
hayatim...
keremin yumrugunu sıktıgini gordum.
yurumeye basladik .
ondan adim adim uzaklasiyorduk.
arkamizdan bagirdi
"yalniz bu burda bitmedi sude bu hainligini unutmiycam "
iste bu sozden sonra anladim ki daha hersey yeni basliyor.
