1.BÖLÜM

76 9 14

gereksiz1307 tarafından

gereksiz1307 tarafından

Yine kafasını sıraya yaslamış uyumaya çalışıyordu. Fakat kimse arkasındaki gerçekleri bilmiyordu. Birisinin kafasının önünde dolandığının farkındaydı lakin kafasını kaldırıp bakma zahmetinde bulunmuyordu.

-"Bu şekilde uyumayımı düşünüyorsun?"

Kafasını kaldırıp konuşan kişiye baktı ve onu gördü. Ama konuşmadı bile, tekrar kafasını koyup uyumaya çalıştı.Ama rahat bırakacağa benzemiyordu.

-"Hadi ama kaç derstir uyuyorsun kalk artık."

Mecburen kafasını tekrar kaldırdı.

+"Ne istiyorsun?"

-"Biraz dışarıya çıkmak istemez misin?"

+"İstemem."

Tekrar kafasını sıraya dayadı ve ağlamaya başladı. Onu rahat bırakmayan kişi de sınıftan çıkınca sınıfta kimse kalmamıştı. Bundan 1 ay öncesi çok daha güzeldi ama yapılabilecek birşey yoktu. Bugünün bitmesini iple çekiyordu. İhanetler,yalanlar,dedikodular,yapılan aptallıklar. Hepsi tekrar gözünün önüne geldi. Gerçi hiç aklından çıkmıyorduki. Herkez gitmişti sadece o vardı bakalım o ne kadar dürüsttü.

Okuyup görücez :)