Pavyon Gülü

KAÇIŞ

Ailesiyle hiçbir zaman anlaşan biri olmadım daha 9 yaşımdan beri bu ailede olmamam gerektiğini düşündüm. İki günlük konuştuğum çocuklara bile sahiplik hissedebiliyordum ama aileme hissedemiyordum . Şımarık mıydım yoksa yanlış bir rahme mi düşmüştüm yıllar önce, bilmiyordum. Ama yıllarca düşündüğüm , planladığım , cesaret topladığım o şeyi yaptım.

Evden ayrıldım.

Nereye gidicektim ? Kimim vardı ?

Öz olmasada abilerim vardı . Sokak hayatına ilk adımımı attığım aile evine ilk yabancılık hissettiğim andan itibaren yanımda olan adamlar . Yaklaşık 6. Sınıftan itibaren yani .  Yaşıtlarım o zamanlarda kendi yaşındaki arkadaşlarıyla okuldan kaçıp parklarda takılıp seksek oynarken ben koca koca adamlarla oturup onların silahını silip sigarasını alıyordum. Bu durumdan da şikayetçi değildim çünkü gerçekten beni koruyup kolluyorlardı en önemlisi seviyorlardı . Bende onları . Onların yanında fazlalık olmayacağımı bildiğim için ilk aradığım kişi de onlardan biriydi.

Pılımı pırtımı bordo ojemi ve en sevdiğim montumu da alıp evden gittim. Hemen eski evimin olduğu bu sokaktan çıkmak istiyordum . Ne kadar da çabuk eski evim oldu oysa daha dün geceye kadar babam kafamda bardak kırdığı için evdeki küçük balkona kendimi kilitlemis oturup ağlıyordum . Hemen alt sokaktaki bime gidip kendime ped aldım bu da son çalıştığım garsonluktan kalan paramdı işime yarar diye saklamıştım . Kerem abime gidicektim ve regl olursam ped isteyemeyeceğim için orda rezil olmamak için kendime ped almıştım. Sonra orda erkeklerin içinde kala kala pala bıyık bırakmamak için de ağda aldım . Artık ablamın ağdalarını kullanamıcaktım sonuçta.

Marketten çıktıktan sonra WhatsAppta son arananlara basıp "çokokerem abi" yazısına küçük bir gülüp aradım.

- alo gülüm

- abi ben şafak sokağın ordayımda sen evde misin

- yok ben işteyim ama sen benim eve git en üstteki zile bas açarlar onlar sana sonre benim ayakkabılıktaki siyah spor ayakkabının içindeki anahtarı al  , senin artık o

- abi çok sağol ama ben kısa süreliğine geldim biliyorsun sana da zahmet verdim kusura bakma lütfen

- evde konuşuruz bunları Esma hadi kapatıyorum isim var şuan fırında pizza var yersin

Ve kapatmıştı . Kerem abi 25 yaşındaydı . Durumu iyi olduğu için ailesinden ayrı yaşıyordu. Dün akşam ki olaylardan sonra ağlayıp onu aramıştım direkt çünkü diğerlerine söylesem gelip evimizi basacaklarına emindim o en sakinleriydi . Yada sinrini en kontrol edebilen . Hemen evine çağırmıştı beni de . Benim için bir süre ailesinin evinde kalmayı bile teklif etti ama evde tek başıma korkacağım için ve adamı evinden etmemek için kabul etmedim tabiki . Kerem abi okumuş etmiş bir adam da olsa bu semtte büyümüş mahalle kavramını benimsemiş delikanlı biriydi ne olursa olsun her derdimi çözüceğini ve her zaman arkamda olucağını da biliyordum .

Kerem abinin evinin önüne gelmiştim. Dediği gibi apartmanın birinci ziline bastım kapı açılınca Kerem abinin dairesinin olduğu 6.Kata çıktım. Siyah spor ayakkabının içindeki anahtarı alıp kapıyı açtım. Kerem abinin evine daha önce bir kere gelmiştim 3 sene öncesi olması gerekti . 14 yaşındaydım o zaman Kerem abinin bilgisayarından proje ödevini yapmak için gelmiştim ama şuan baya değişmişti ev . Ev direkt salona açılıyordu, bir L koltuk üzerinde Kerem abinin dün giydiğini tahmin ettiğim t-shirt ve adidas eşofman, hala ıslak olan bir bornoz , sehpanın üstünde ise iki tane boş pizza kutusu bir Efes ve bir Coco cola . Boş sigara kutularını saymıyorum bile . Odanın içi nasıl hala sigara kokabiliyordu ama . Kerem abi işe saat 8'de gidiyor şuan ise saat öğlen 1 evde başka erkek arkadaşları da yatıya kalıyordu sürekli onlardan biri mi buradaydı az önce diye aklımdan geçirdim